Morgunblaðið - 11.09.2007, Blaðsíða 18

Þetta er ósköp svipað og að stundaíþróttir. Jafnvel þótt maður séþreyttur endurnærist maður á æf-ingunum og upplifir eintóma gleði.“
Svona lýsir Guðrún Elísabet Gunnarsdóttir
starfinu í Selkórnum þar sem hún hefur sung-
ið í 20 ár. Undir þetta tekur Páll Gunn-
laugsson, kórfélagi Guðrúnar sem hefur þanið
raddböndin í sama hóp undanfarin 12 ár. „Það
hefur aldrei pirrað mig að þurfa að mæta á
æfingarnar því þær hreinsa svo hugann. Það
er bara hvíld í því að koma.“
Selkórinn var stofnaður á Seltjarnarnesi
árið 1968 sem kvennakór sem síðar varð
blandaður. „Það vita allir á Nesinu af Sel-
kórnum,“ útskýrir Páll. „Við troðum t.d.
reglulega upp á torginu fyrir bæjarbúa og
eins syngjum við á hverju ári fyrir gamla fólk-
ið á Nesinu. Kórinn er því með svolítið „lókal“
starfsemi.“ Guðrún kinkar hlæjandi kolli.
„Svo höldum við alltaf tónleika á Seltjarnar-
nesi svo það er ákveðinn þorpsbragur á
þessu.“
Skemmtileg blanda fólks
Enginn þorpsbragur er hins vegar á tón-
listinni sem þau tvö ætla að flytja ásamt fé-
lögum sínum og Sinfóníuhljómsveit Íslands í
Háskólabíói á fimmtudag. Þá flytja kórinn og
hljómsveitin Völuspá, um 20 mínútna verk
eftir Jón Þórarinsson sem fagnar níræð-
isafmæli sínu sama dag. „Þetta er ekta íslensk
tónsmíð, ótrúlega skemmtileg en um leið
furðulegt torf fyrir þá sem koma að því að æfa
hana í fyrsta skipti,“ segir Páll og Guðrún
heldur áfram. „Margir jesúsuðu sig þegar
þeir heyrðu fyrstu tónana en eftir að við fór-
um að kafa í nóturnar fannst okkur verkið frá-
bært og textinn ekki síðri.“ Bæði hafa þau
verið viðloðandi tónlist og kórastarf í gegnum
tíðina. Guðrún lærði lengi á píanó og söng í
ólíkum kórum, allt frá menntaskóla. Þá tók
hún upp á því að fara í söngnám, löngu eftir að
hún gekk í Selkórinn. Páll lék í Lúðrasveit
Austurbæjar sem unglingur og fór svo að
„góla í kvartett“ í kringum landsprófið og í
framhaldinu í Kór Menntaskólans við Hamra-
hlíð. En hvað fær arkitekt eins og Pál og mat-
vælafræðinginn Guðrúnu til að drífa sig í kór?
„Arkitektinn fer til að hitta matvælafræð-
ing,“ svarar Páll og Guðrún samsinnir. „Það
er auðvitað stór hluti af þessu, að hitta fólk úr
ólíkum starfsstéttum. Þetta er mjög skemmti-
leg blanda og frábær félagsskapur enda er
ofsalega léttur og góður andi í hópnum.“ Fyr-
ir utan æfingar einu til tvisvar sinnum í viku
eru æfingarbúðir einu sinni á ári þar sem heil
helgi er tekin í söng og samveru. Hápunktur
kórstarfsins eru þó án efa utanlandsferðirnar
en Selkórinn hefur farið í þær nokkrar til jafn
ólíkra staða og Sankti Pétursborgar í Rúss-
landi og Rómar á Ítalíu svo eitthvað sé nefnt.
Eins og eldgos
Líkt og kórfélagarnir er verkefnavalið
býsna fjölbreytt, ef marka má þau Guðrúnu
og Pál. „Við höfum nokkrum sinnum sungið
með sinfóníunni áður. Svo sungum við með
Ragga Bjarna og Eivöru Pálsdóttur í vetur
ásamt 40 manna hljómsveit, alvöru söng-
leikjalög sem var ótrúlega gaman. Fyrir
nokkrum árum sungum við argentínska
messu með Bubba Morthens og Jóhanni
Helgasyni í Borgarleikhúsinu.“
Þau segja verkefnin því gífurlega ólík. „Það
gerir þetta svo lifandi,“ útskýrir Páll. „Eitt-
hvað annað en t.d. handboltinn sem er alveg
eins í ár og í fyrra. Það er alltaf verið að klifa á
því hvað hann sé spennandi en fyrir mér er
hann algerlega tilbreytingarlaus. Í kórnum
eru alltaf ný og ný verkefni, nýjar hljóm-
sveitir, nýir einsöngvarar eða þá að við syngj-
um með tríói eða orgeli. Og það heldur manni
rækilega á tánum.“
Í því sambandi er samstarfið við Sinfó ekki
síst spennandi. „Hljómsveitin er svo jákvæð
og það er frábært að fá að koma inn í þetta at-
vinnumannaumhverfi,“ segja þau með
áherslu. „Vikan fyrir sinfóníutónleika er alltaf
mjög skemmtileg því þá hittum við hljóm-
sveitina og stjórnandann. Það er alltaf magn-
að að koma á fyrstu æfinguna því þá sér mað-
ur hljóðfæraleikarana rýna í sínar nótur á
sinni fyrstu æfingu og svo er bara talið í. Svo
er unnið stíft fram að tónleikum. Það er
svakalega gaman að syngja á tónleikum með
svona hljómsveit og mikið „kikk“, jafnvel þótt
maður sé bara einn af kórnum. Þá verður
bara gos – og svo er allt búið.“
Það má því nærri geta að fimmtudagsins er
beðið með eftirvæntingu. „Auðvitað hlökkum
við til,“ segja þau með áherslu. „Maður verður
að hafa svolitla spennu í maganum – annað er
ekki hægt.“
ben@mbl.is
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Söngvarar Þau Guðrún Elísabet Gunnarsdóttir og Páll Gunnlaugsson hafa þanið raddböndin með Selkórnum á Seltjarnarnesi í fjölda ára.
Og svo er bara talið í…
Það er svakalega gaman að
syngja á tónleikum með svona
hljómsveit og mikið „kikk“, jafn-
vel þótt maður sé bara einn af
kórnum. Þá verður bara gos – og
svo er allt búið.
Selkórinn Verkefnaval í kórnum er fjölbreytt og æfingarnar, að sögn kórfélaga, endurnærandi.
|þriðjudagur|11. 9. 2007| mbl.is
daglegtlíf
Það getur verið erfitt fyrir ný-
bakaða foreldra að ná fullum
nætursvefni eftir að nýr ein-
staklingur kemur í heiminn. » 21
heilsa
Það er ekkert mál að fara með
börnin til Indlands segja þau
Einar Ólafsson og Guðrún
Helga Jónsdóttir. » 20
ferðalög
LITSTERK klæði á borð við glitrandi sarí er efa-
lítið það fyrsta sem kemur upp í huga margra
þegar talið berst að indverskri fatatísku.
Þunnar efnislengjur sarísins voru þó víðs
fjarri á tískusýningu indverska fatahönnuðarins
Rohit Bal sem sýndi nýjustu línu sína í Delí nú
um helgina. Með notkun málmkenndra litatóna
virðist Bal þess í stað leita innblásturs í vís-
indaskáldsögum og myndi fatnaðurinn á mynd-
inni til að mynda sóma sér vel í klassískum vís-
indaskáldskap á borð við Blade Runner.
AP
Málmkennd
framtíðarsýn
Hvað fær arkitekt til að hvíla
blýantinn og reglustikuna og skrá
sig í kór? Jú, hann fer til að hitta
matvælafræðing. Bergþóra Njála
Guðmundsdóttir hitti þá báða og
var snarlega komið í skilning um
að Selkórinn er miklu meira
spennandi en handbolti.