Morgunblaðið - 11.09.2007, Qupperneq 20

ferðalög
20 ÞRIÐJUDAGUR 11. SEPTEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir átta árum fórum viðEinar saman til Indlandsog ferðuðumst um norður-hluta landsins. Við vorum
bæði alveg heilluð og okkur langaði
til að fara aftur, en litlu dætur okkar
komu í heiminn fljótlega eftir þessa
ferð og því ákváðum við að bíða þar
til nú, þegar sú yngri var orðin fimm
ára. Maður fer ekki til Indlands með
börnin sín nema vera vel undirbúinn
og þau komin á þann aldur að maður
treysti þeim til að fara í slíka ferð,“
segir Guðrún Helga Jónasdóttir en
hún og maður hennar, Einar Ólafs-
son, fóru í sumar til Indlands með
dæturnar tvær, Kristínu sjö ára og
Katrínu fimm ára, ásamt tveimur
eldri börnum Einars, þeim Snædísi
16 ára og Gunnari Loga 14 ára.
„Við byrjuðum að skipuleggja
þetta um síðustu jól, allir þurftu að
fara í sprautur og annað slíkt. Við
fengum alls konar viðbrögð þegar við
tilkynntum ferðaáætlun okkar og
sumir spurðu hvort við værum klikk-
uð að ætla með börnin til Indlands.
Ég segi fullum fetum eftir þessa ferð:
Þetta var ekkert mál og mun auð-
veldara en við héldum,“ segir Einar
en bætir við að vissulega hafi þau
þurft að passa vel upp á börnin og
aldrei láta þau víkja frá sér.
Blóðsugur, kakkalakkar
og rottur
„Og það er ákveðin vinna sem
fylgir því að ferðast með þessum
hætti með fjögur börn og bera allan
farangurinn. En þetta er allt þess
virði og ótrúlega eftirminnilegt. Auð-
vitað komu upp vandamál en við
leystum þau, rétt eins og við þurfum
að gera í hversdagslífinu hér heima.
Snædís var til dæmis fyrst svolítið
viðkvæm fyrir blóðsugunum, hit-
anum og rakanum. Það var visst
sjokk fyrir börnin að koma í svona
umhverfi þar sem allt er morandi í
skordýrum og þónokkuð um ókræsi-
legar rottur og kakkalakka. Moskító-
flugurnar voru líka stundum til vand-
ræða og krakkarnir áttu erfitt með
að borða matinn á Indlandi, því hann
er svo sterkur. En þau létu þá bara
duga að fá sér mangó, brauð og vatn.
Og þau voru fljót að aðlagast og
stóðu sig vel. Þegar maður ferðast í
svona hóp verða allir að vinna sam-
an.“
Fjölskyldan flakkaði um tvö héruð
sunnarlega á Indlandi, Kerala og Ta-
mil Nadu. „Við vorum ekki með nið-
urnjörvað plan, heldur spunnum
þetta svolítið af fingrum fram. Snæ-
dís var til dæmis mjög dugleg að lesa
sér til og hún kom oft með tillögur
um hvað við ættum að gera og hvert
að fara. Gunnar hafði áhuga á hlutum
sem við tókum kannski ekki eftir,
eins og til dæmis villihundum, svín-
um, kúm og krákum, á meðan við
þessi fullorðnu spáðum meira í fólkið
og menninguna. En þetta var einmitt
svo skemmtilegt og við sáum aðrar
hliðar fyrir vikið.
Líf undir tjaldi á gangstétt
Allt er svo framandi á Indlandi. Til
dæmis er það eitt að ferðast með rútu
þar mikil upplifun. Það er eins og að
vera staddur í túnfiskdós, algjörlega
stappað og fólk hangandi utan á.“
Þau gistu á ódýrum gististöðum og
gerðu engar kröfur um lúxus. „Þarna
er allt annar standard en hér heima
og við löguðum okkur að því. Okkur
leið eins og við værum útilegumenn
þegar við komumst aftur á vestrænar
slóðir.“
Einari fannst merkilegast að sjá
hvernig fólk getur aðlagast og komist
af með lítið og við hvaða aðstæður
það getur búið. „Í Mumbai bjuggu til
dæmis heilu fjölskyldurnar á gang-
stéttum undir tjaldi þar sem hundar,
rottur og aðrir gestir gerðu sig
heimakomna. Þetta minnir okkur á
hversu mikið val við höfum á Vest-
urlöndum og hvað vandamál okkar
eru mörg hver léttvæg.“
Eitt af því sem þau segja svo frá-
bært við Indland er að þar sáu þau
alltaf eitthvað nýtt og heillandi á
hverjum degi. „Við mælum hiklaust
með fjölskylduflakki um þetta land.
Þetta er hægt og þetta er ekki galið.
Fólk þarf aðeins að vera með opinn
hug og tilbúið að taka við hinu
óvænta. Það er líka svo dýrmætt að
eyða svona miklum tíma með
börnunum. Við hvetjum alla til að
fara í svona ferð þó ekki væri nema
til að kunna betur að meta það sem
við höfum.“
khk@mbl.is
Apaköttur Gunnar og Snædís voru sérstaklega spennt fyrir þessum karli
og þá ef til vill ekki hvað síst hans fim aförunaut .
Eins og í túnfiskdós Glókollarnir Kristín og Katrín fengu alltaf sæti í yfirfullum rútunum.
Indversk stemning: Einar, Guðrún Helga, Gunnar, Kristín, Katrín og
Snædís máluð að indverskum sið.
Við lok ferðar Þessa fiskimenn hittu þau í Kovalam, á syðsta tanga Ind-
lands, þeir voru um 30 saman á árabáti úti í brjáluðu briminu á leið í land.
Líka erfitt Burðurinn tók stundum í og biðin eftir rétta farartækinu gat verið löng.
Allir dagar ævintýri á Indlandi
„Eruð þið orðin klikkuð?“
sögðu sumir og supu
hveljur þegar þau til-
kynntu að þau ætluðu til
Indlands að þvælast um
með börnin í heilan mán-
uð. Kristín Heiða Krist-
insdóttir heimsótti
flökkufjölskyldu.
Þeir sem vilja lesa nánar um flakk
ferðalanganna kíki inn á bloggið
þeirra: www.indlandsrokk.blogg.is.