Morgunblaðið - 01.11.2007, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2007 33
Á þriðja áratug höf-
um við hjónin verið
nánir vinir þeirra Ástu
og Halldórs. Það var
okkur því reiðarslag, þegar sú
harmafregn barst, að Halldór hefði
orðið bráðkvaddur við lok vinnudags
hinn 18. þ.m. Við minnumst ótal sam-
verustunda frá liðnum árum, hvort
sem það var við spilamennsku, sigl-
ingar, eða bara að eyða tímanum
með góðum vinum í góðra vina hópi.
Halldór var eftirminnilegur per-
sónuleiki. Hann gat verið stífur á
meiningunni og stríðinn, en var
fyrsti maður á vettvang þegar eitt-
hvað bjátaði á og hjálpar var þörf.
Hann var sannfærður sósíalisti og
var lítt uppnæmur fyrir breytingum
í þeim efnum. Við deildum oft um
pólitíkina, en skildum alltaf sáttir í
lokin, sammála um það að við yrðum
ætíð ósammála hvað hana varðar.
Hann var trúr upprunanum og var
sannur Mýramaður. Þar voru hans
rætur og hann var stoltur að vera í
þeim ágæta hópi er ólu manninn á
Mýrunum. En nú er rödd Halldórs
hljóðnuð. Allar áætlanir um það sem
við ætluðum að gera hafa riðlast. Við
ætluðum m.a. saman á sólarströnd
þegar tími gæfist og njóta þess að
vera til og rækta vináttuna. Á þess-
ari stundu, viljum við þakka sam-
veruna og erum þakklát að hafa átt
jafnyndislegan vin og félaga sem
Halldór var. Við vottum Ástu, Sig-
urði, Brynjúlfi og fjölskyldum þeirra
innilega samúð, sem og öllum ætt-
ingjum hans og vinum.
Pétur og Helga.
Kirkja er okkur ströndin og hafið og fjallið
guðspjall dagsins vanmáttur mannsins
í lífi og dauða.
(Jón úr Vör)
Það dimmdi við þá ógæfufrétt að
Halldór Brynjúlfsson frá Brúarlandi
væri allur.
Halldór Brynjúlfsson
✝ Halldór Brynj-úlfsson fæddist
á Hrafnkelsstöðum í
Hraunhreppi í
Mýrasýslu 20. júní
1943. Hann lést 18.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Borgar-
neskirkju 30. októ-
ber.
Dóri var skapgóður
og skemmtilegur mað-
ur. Hann var afar gjöf-
ull á tíma sinn hvort
sem var við að sinna
fólki almennt, fé-
lagsmálum eða stjórn-
málastörfum. Hann
var einstakur vinur
vina sinna og aufúsu-
gestur hvar sem hann
kom. Ég hef trú á því
að margur sakni nú
þeirra stunda er hann
leit inn, þáði kaffibolla
og spjallaði og léttu
þessi innlit yfirleitt allverulega lund
þeirra sem urðu heimsóknanna að-
njótandi. Þegar á bjátaði var hann
fyrsti maður til að bjóða fram aðstoð
sína og leggja þeim lið, sem áttu um
sárt að binda. Mín fjölskylda, eins og
margir aðrir, naut góðs af þessu og
það mun ekki gleymast.
Hann var samkvæmur sjálfum sér
og sínum skoðunum. Aðrir munu án
efa verða til að gera starfs- og póli-
tískum ferli hans skil. Þó að nöfn
þeirra stjórnmálaflokka er hann
lagði lið hafi breyst í áranna rás
breyttist grunnafstaða hans ekki og
samkvæmt henni lifði hann. Hann
trúði á lýðræði, samhjálp, sam-
ábyrgð og félagslegt réttlæti og fyrir
lítil bæjarfélög er sérstakur akkur í
að slíkt fólk skuli finnast og vilja
starfa að bæjarmálum. Hann var
ósérhlífinn og duglegur að hverju
sem hann gekk.
Minningar okkar, sem þekktum
hann eru hlýjar og góðar. Þar fellur
enginn skuggi á en sennilega verða
sunnudagsmorgnar framtíðarinnar
með nokkrum tómleikablæ.
Við vinir hans höfum misst mikið
en sárari er þó missir eiginkonu
hans, Ástu Sigurðardóttur, drengj-
anna Sigurðar og Brynjúlfs, fjöl-
skyldna þeirra og hinnar stóru og
samheldnu Brúarlandsfjölskyldu.
Þeim öllum votta ég innilega samúð
mína.
Vigdís Pálsdóttir.
Glaðr ok reifr
skyli gumna hverr,
unz sinn bíðr bana.
Þessar hendingar úr Hávamálum
þykja mér lýsa lífsviðhorfum Hall-
dórs Brynúlfssonar, sem er nú horf-
inn á braut og deilir ekki lengur
kjörum með okkur. Glaður og reifur
gekk hann til starfa, allt til síðustu
stundar.
Fundum okkar Halldórs bar fyrst
saman á stjórnmálafundi í Borgar-
nesi á björtum maídegi árið 1969.
Hann var þá farinn að láta að sér
kveða í starfi sósíalista í héraðinu.
Nokkrum árum síðar var hann kos-
inn í sveitarstjórn Borgarneshrepps
fyrir Alþýðubandalagið og átti þar
sæti í tólf ár samfellt. Um það leyti
hóf Alþýðubandalagið í Borgarnesi
og nærsveitum útgáfu héraðsfrétta-
blaðsins „Röðull“. Þessi útgáfa ent-
ist í mörg ár og er nú merk heimild
um viðfangsefni síns tíma. Halldór
var driffjöðrin í þessu starfi og skrif-
aði mikið í blaðið, aðallega um sveit-
arstjórnarmál.
Halldór var framúrskarandi fé-
lagsmálamaður og vékst aldrei und-
an því að taka að sér verkefni, eða
leiða eitthvert starf. Hann var góður
ræðumaður og átti auðvelt með að
hrífa áheyrendur, hvort heldur flutt
var pólitísk barátturæða eða tæki-
færisræða innblásin af stemningu
stundarinnar. Tveggja slíkra minn-
ist ég nú, afmælisræðu til heiðurs
mágkonu hans, Snjólaugu á Brúar-
landi, flutt í veizlu í Lyngbrekku og
þakkarræðu til Sæmundar Sig-
mundssonar sérleyfishafa í síðustu
áætlunarferð hans, frá Reykjavík til
Borgarness, á gamlársdag 2005. Sú
ræða, flutt í hátalarakerfi rútunnar,
stóð allt frá norðurenda Hvalfjarð-
arganga í Borgarnes, krydduð gam-
ansögum frá sameiginlegum ferli
þeirra og verður ógleymanleg öllum
rútufarþegum.
Síðasta ævidag Halldórs unnum
við saman að dálitlu verkefni, ásamt
vinnuflokki hans. Þann dag bar
margt á góma, m.a. sagði hann mér
að erilsamasta lotan á starfsferlinum
hefði verið árin þrettán sem hann
stýrði Bifreiðastöð Kaupfélags
Borgfirðinga. Ennfremur, að núver-
andi starf, verkstjórn í klæðningar-
flokki Borgarverks ehf., félli sér vel
og hefði m.a. þann kost að árangur
starfsins yrði fljótt sýnilegur! Þessu
verkefni lauk síðdegis og kvöddumst
við með virktum og vorum kátir eftir
góðan dag. Næst skyldi haldið í
Norðurárdal og öðru verki lokið fyr-
ir kvöldið. En honum var ekki ætlað
það verkefni. Í þann mund er haldið
skyldi af stað hné hann til jarðar og
var örendur á samri stund.
Ég kveð Halldór sollnum sefa og
þakka áratuga kynni og samstarf.
Ástvinum færi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Haukur Júlíusson.
Það er með söknuði
sem ég kveð sam-
starfsmann minn síð-
ustu tvö ár. Ásgeir
Elíasson þjálfaði Fram í 1. deildinni í
fyrra og ég var aðstoðarþjálfari hans
og komum við liðinu upp í efstu deild
karla. Við tókum síðan við þjálfun
meistara og 2. flokks karla hjá ÍR
fyrir síðasta tímabil. Ásgeir var
sannur vinur og mikill reynslubolti .
Hann var óspar á að miðla til mín, og
allra sem óskuðu, þekkingu sinni.
Samstarf okkar var ætíð gott, þó
við værum ólíkir náðum við vel sam-
an. Fótbolti var hans ástríða og mun
ég alltaf minnast þeirra góðu ráða
sem hann gaf mér. Þjálfarastíll hans
einkenndist af því að hann vildi spila
góða knattspyrnu. Hann naut mik-
illar virðingar meðal leikmanna og
annarra þjálfara. Það voru ekki læti í
Ásgeiri, heldur sagði hann leik-
mönnum til með það sem betur mátti
fara. Hann var ávallt með lausnir og
maður kom ekki að tómum kofanum
hjá honum. Hann var taktískt mjög
Ásgeir Elíasson
✝ Ásgeir Elíassonfæddist í
Reykjavík 22. nóv-
ember 1949. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 9. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Hallgríms-
kirkju 17. sept-
ember.
góður þjálfari og fór
vel yfir það sem þurfti
að gera. Oftast hafði
hann það þannig þeg-
ar hann talaði við leik-
menn í búningsklefa
að hann settist á eitt-
hvað mjúkt, t.d. bún-
ingatösku, tók taktík-
töfluna sína og fór yfir
málin í rólegheitunum.
Meistara- og 2.
flokkur karla tók gríð-
arlegum framförum á
tímabilinu og er það
mikið Ásgeiri að
þakka. Það var hrein unun að fylgj-
ast með honum segja mönnum til.
Einn skapmikill leikmaður sagði við
mig: „Það er ekki hægt að verða
reiður við Geira. Ef maður ætlar að
koma með rök við hann glottir hann
bara og maður getur ekki verið
reiður yfir því sem hann er að segja
við mann“. Fyrir ráðstefnu í
tengslum við bikarúrslitaleik karla
sem haldin var í fyrra bað ég hann
sem formaður KÞÍ um að halda fyr-
irlestur fyrir framan nokkra tugi
þjálfara. Hann var tilbúinn til þess
að gera það en hringdi svo í mig,
fékk bakþanka og sagðist ekki
treysta sér til þess. Ég sagði honum
að þetta yrði ekkert mál, það verða
menn tilbúnir með spurningar ef þú
lendir í vandræðum, sagði ég. Hann
leysti þennan fyrirlestur vel og það
var frekar að það þyrfti að stoppa
hann, hann hafði frá svo miklu að
segja. Honum fannst mikið mál að
tala fyrir framan svona marga en
sagði við mig að sér fyndist ekkert
mál að tala við leikmenn sína.
Ásgeir hafði gaman af því að segja
okkur sögur um hitt og þetta sem
hann hafði lent í sem fótboltamaður
og þjálfari. Í hans síðasta keppnis-
ferðalagi sem var um mánaðamótin
ágúst/sept., á leiðinni í mikilvægan
leik á Siglufirði, stjórnaði hann af
mikilli snilld spurningakeppni ÍR-
inga. Spurningarnar tók hann úr
eldgömlu Trivial Pursuit spili og
vakti það mikla lukku. Fráfall hans
var skyndilegt og hafði mikil áhrif á
okkur ÍR-inga en minning hans mun
lifa meðal okkar. Elsku Dedda,
Mummi, Doddi og fjölskylda: Guð
veri með ykkur og styrki í þessari
miklu sorg.
Sigurður Þórir Þorsteinsson,
formaður KÞÍ og
þjálfari hjá ÍR.
Súkkulaðikaramellugerð í eld-
húsinu á Kársnesbrautinni. Pabbi
hrjótandi inn í stofunni, liggjandi á
grænu, fallegu flauelssófunum.
Strætóferð niður Löngubrekku
eða niður að Tjörn. Dóttursonur-
inn varinn gegn banhungruðum
Tjarnarsvönunum. Fallegustu jóla-
kjólar allra tíma, skreyttir pífum,
púffermum eða hverju því sem
dótturdótturinni datt í hug þetta
árið. ,,Ekki drekka kók úr gler-
flöskum í bíl á ferð. Þú getur brot-
ið í þér tönnurnar!“. Fyrsta utan-
landsferðin. Tvær Ingur í
aftursætinu á bílaleigubílnum.
Önnur þeirra situr með ferðakas-
settuspilara og syngur með. Kakó í
grændoppóttri könnu. Amman sem
situr og horfir á barnaefnið með
börnunum. Jólaboð á jóladag með
hangikjöti og malt-appelsínblöndu.
Kók og after-eight í íbúðinni í
Sunnuhlíð.
Inga Andrésdóttir
Straumland
✝ Inga SvavaAndrésdóttir
Straumland fæddist
í Flatey á Breiða-
firði 28. mars 1928.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi sunnudaginn
14. október síðast-
liðinn.
Útför Ingu fór
fram frá Garða-
kirkju á Garðaholti
á Álftanesi 19. októ-
ber sl.
Svona birtast
minningarnar á sýn-
ingartjaldi hugans,
eins og handahófs-
kenndar skyggnur
sýndar með gamal-
dags sýningarvél.
Hver á eftir annarri;
kvikna í stutta stund,
vekja bros, sú næsta
tekur við.
Við áttum margt
sameiginlegt en
margt var það líka
sem ég gat lært af
þér. Manngæska var
eitt af því. Alltaf var hagur fjöl-
skyldu þinnar hafður í fyrirrúmi
og vel gert við alla sem að þér
sneru. Þolinmæði er annað. Þú
hafðir alltaf nógan tíma til að
hugsa um okkur systkinin, tala við
okkur, leika við okkur. Varfærni.
Það er ekki laust við að við, hin
fífldjarfa i-pod kynslóð, mættum
læra af gætni þinni og muna að
kapp er best með forsjá.
Ég veit að það er margt fleira
sem lærði af þér og hefði getað
lært enn fleira, hefði þér enst
heilsa til.
Auðvitað kveð ég þig með sökn-
uði en ég er viss um að þú ert
frelsinu fegin. Þendu bara út
vængina og svífðu burt frá heilsu-
leysi og hjólastólum. Þakka þér
fyrir uppeldið, samfylgdina og
kakóið.
Þitt barnabarn, þín nafna, þinn
aðdáandi,
Inga Auðbjörg.
✝
Ástkær fósturfaðir okkar og bróðir,
SIGURÐUR ALEXANDERSSON
frá Suðureyri við Súgandafjörð,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
föstudaginn 2. nóvember kl. 13.00.
Hilmar Harðarson,
Jóhannes Þór Hilmarsson,
Jóhann Alexandersson,
Björgvin Alexandersson.
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Sendum
myndalista
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN HALLDÓRSSON
gullsmiður
frá Nesi í Loðmundarfirði,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn
2. nóvember kl. 13.00.
Auður Björnsdóttir, Valdimar Sæmundsson,
Fríða Frank,
Gæflaug Björnsdóttir,
Eva, Sara, Björn Eiríkur, Nína Margrét
og langafabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
REYNIR ÁSTVALDUR JAKOBSSON,
Maríubakka 32,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánudaginn
29. október.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vildu minnast
hans er bent á Heimahjúkrun Karítasar.
Valgerður Guðmundssdóttir,
Ómar Reynisson, Aðalheiður Björgvinsdóttir,
Ásta Kristín Reynisdóttir, Tómas Sveinsson,
Hafþór Reynisson,
Guðmundur Haukur Reynisson, Kolbrún Franzdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.