Morgunblaðið - 25.03.2008, Síða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 25. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Okkar kæra,
HANNE RAGNARSSON,
Rauðahúsi,
Suðurhlíð,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn
11. mars.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 25. mars kl. 15.00.
Leif, Kirstin, Katrine Østlund.
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar , tengda-
móðir, amma og systir,
HÓLMFRÍÐUR DAVÍÐSDÓTTIR,
Hlíðarhjalla 69,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju fimmtudaginn
27. mars kl. 15.00.
Gunnar Ásmundsson,
Davíð Guðmundsson, Hulddís Guðbrandsdóttir,
Ásgeir Sigurðsson, Arndís Kristjánsdóttir,
Kolbrún Marín og Róbert Dagur.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SIGURLAUG SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
áður til heimilis á Sólvallagötu 41,
Reykjavík,
sem lést á dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi
laugardaginn 15. mars, verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 27. mars kl. 13.00.
Stefanía Drew, Arnold Drew, Elín Kristinsdóttir og aðrir
aðstandendur.
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG ODDSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1a,
lést fimmtudaginn 20. mars á líknardeild Landa-
kotsspítala.
Kveðjuathöfn fer fram í Háteigskirkju föstudaginn
28. mars kl. 11.00.
Ingibjörn Hallbertsson,
Ragna Jónsdóttir,
Ingunn Pétursdóttir Sim, John W. Sim,
Einar Pétursson, Ingibjörg Magnúsdóttir,
Loftur Þór Pétursson, Dröfn Eyjólfsdóttir,
Linda Björg Pétursdóttir, Jóhann Unnsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VALGEIR NORÐFJÖRÐ GUÐMUNDSSON,
Gullsmára 9,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
28. mars kl. 15.00.
Jónhildur Valgeirsdóttir,
Sigrún Valgeirsdóttir, Halldór Bragason,
Unnur Marta Valgeirsdóttir, Arne Larsen,
Svanhvít Valgeirsdóttir, Peter Rittweger,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Björg Jónsdóttirfæddist í Hnífs-
dal 21. september
1928. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eir í Reykjavík 14.
mars síðastliðinn.
Björg var ættuð úr
Ísafjarðardjúpi og
af Snæfjallaströnd.
Foreldrar hennar
voru hjónin Stein-
dóra Rebekka
Steindórsdóttir, f.
13.7. 1888, d. 26.4.
1982, og Jón Elías
Ólafsson, f. 5.5. 1880, d. 29.11.
1934. Önnur börn þeirra voru Ólöf
Jóna, f. 1907, d. 1992, Sigríður
Margrét, f. 1908, d. 1908, Steindór
Kristinn, f. 1910, d. 1935, Guð-
mundur, f. 1912, d. 1912, Kristín, f.
1915, d. 1972, Hallfríður, f. 1916,
d. 2006, Ólöf Bjarney, f. 1918, d.
1968, Vilmundur Kristinn, f. 1925,
d. 1999 og Ingibjörg Sara, f. 1931,
d. 1986. Björg var næstyngst
systkinanna og eru þau nú öll lát-
in. Uppeldissystir þeirra er Erla
Guðmundsdóttir, f. 1931, dóttir
Ólafar Jónu.
Björg giftist á Akureyri 1. nóv.
1947 Jóhanni Tómasi Egilssyni, f.
á Akureyri 29.8. 1926, d. í Reykja-
vík 9.2. 2008. Foreldrar hans voru
hjónin Egill Tómasson, f. 9.12.
1890, d. 23.11. 1960, ættaður úr
Skagafirði og Eyjafirði, og Sigríð-
ur Helga Jónsdóttir, f. 12.10. 1895,
d. 23.2. 1960, ættuð úr Skagafirði
og Svarfaðardal. Börn Bjargar og
maki Pétur Sigurðsson, f. 1977,
þau eiga soninn Jökul Orra, f.
2005. 3) Örn, búsettur erlendis, f.
24.6. 1957. Dætur Arnar eru fjór-
ar; a) Björg, f. 1980, sambýlis-
maður Ragnar Gunnlaugsson, f.
1974; b) Bergljót, f. 1984; c) Þór-
unn, f. 1987, sambýlismaður Val-
garður Daði Gestsson, f. 1980; og
d) Nita María, f. 2001. Uppeld-
isbörn Arnar eru tvö; e) Ingunn
Hilmarsdóttir, f. 1980, sambýlis-
maður Ómar S. Helgason, f. 1977;
og f) Davíð Ólafsson, f. 1989. Sam-
býliskona Arnar er Ane Mette
Sörensen, f. 1971.
Björg ólst upp í Hnífsdal en
flutti til Akureyrar 16 ára að aldri.
Þar kynntist hún verðandi eig-
inmanni sínum Jóhanni T. Egils-
syni. Hann starfaði sem póst-
fulltrúi, verslunarmaður ofl. á
Akureyri en var lengst af starfs-
maður Iðnaðarbankans, fyrst á
Akureyri. Síðan fluttu þau hjón til
Reykjavíkur 1977 er hann gerðist
útibússtjóri bankans syðra, fyrst í
Hafnarfirði, þá í Garðabæ og loks í
útibúi Íslandsbanka við Gullinbrú í
Reykjavík. Björg var Jóhanni stoð
og stytta í mörgum efnum sem
snertu þessar ábyrgðarstöður.
Hún helgaði starfskrafta sína
heimili og fjölskyldu en tók að sér
hlutastörf og verkefni fyrir ýmsa
aðila. Björg hafði yndi af útivist og
stundaði m.a. ferðalög innan lands
og utan, laxveiðar, skíðaíþróttina
og garðrækt, og hlaut á sínum
tíma verðlaun Akureyrarbæjar
fyrir fegursta garðinn.
Útför Bjargar fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Jóhanns eru þrjú, 1)
Sigríður Dóra mynd-
listarmaður, f. 19.9.
1948, gift Gylfa Þór
Magnússyni fram-
kvæmdastjóra, f.
20.12. 1942, d. 6.11.
1998. Eignuðust þau
þrjú börn; a) Magnús
Þór, f. 1974, kvæntur
Elvu Dögg Melsteð, f.
1979, þau eiga tvö
börn, Matthildi Mar-
íu, f. 2002, og Gylfa
Þór, f. 2004; b) Egill
Örn, f. 14.8. 1979, d.
9.10. 1979; c) Helga Björg, f. 1983,
sambýlismaður Gunnar Theodór
Eggertsson, f. 1982. Sambýlis-
maður Sigríðar Dóru er Ólafur H.
Torfason, f. 1947. 2) Egill Tómas
húsasmíðameistari, f. 22.9. 1950.
Börn Egils frá fyrra hjónabandi
eru tvö; a) Jóhann Tómas, f. 1971,
kvæntur Eddu Sveinsdóttur, f.
1971, dætur þeirra eru fjórar, Jó-
hanna Björg, f. 1993, Hildur Berg-
lind, f. 1999, Elín Edda, f. 2003 og
Þórdís Agla, f. 2006; b) Agla Sig-
ríður, f. 1981. Eiginkona Egils er
Kristín Gunnarsdóttir, f. 1953, þau
eiga son, c) Gunnar Örn, f. 1988.
Börn Kristínar af fyrra hjóna-
bandi og uppeldisbörn Egils eru
tvö; d) Valdimar Kristinn Bald-
ursson, f. 1974, sem á soninn Tóm-
as Valdimarsson Agledal, f. 2001;
sambýliskona Valdimars er Tatj-
ana Eriksen, f. 1978, og á hún son-
inn Liam Eriksen, f. 2001; e) Mal-
ena Birna Baldursdóttir, f. 1977,
Mikilfengleg og hlý. Þannig ríkir
Björg Jónsdóttir í vitund okkar. Sá
draumur hennar uppfylltist að geta
sýnt víðkunna gestrisni, rausnarskap
og glæsileika. Hún byggði á beinni
reynslu, þekkti andstæðurnar, kynnt-
ist ung harminum, fátæktinni og köld-
um gustum mannlífsins. Björg kom
úr stórri alþýðufjölskyldu í Hnífsdal,
óx úr grasi í heimskreppunni miklu
sem gekk nærri bæði smælingjum og
milljónungum, missti föður sinn svip-
lega skömmu eftir sex ára afmælið,
naut lítillar skólagöngu og var 12 ára
farin að snúast sem vinnukona í Djúp-
inu við misjafnt atlæti.
Björg var í aðra röndina stolt af
vestfirskum uppruna sínum. En á
hinn bóginn var hún gagnrýnin á
marga Vestfirðinga sem henni þótti
full grobbnir og gefnir fyrir vín og
heldur fábrotnir í kurteisi. Hún bjó
síðan ríflega 30 ár á Akureyri, þar
kynntist hún fljótlega eiginmanni sín-
um Jóhanni Tómasi Egilssyni, til-
þrifamikilli ætt hans og öllum vinun-
um. Þótt þau Björg byggju síðar í
rúm 30 ár á höfuðborgarsvæðinu var
Akureyri þeirra staður og aldrei oflof-
aður. Í einni af fyrstu heimsóknum
mínum til Bjargar og Jóhanns kom
hún sér beint að efninu:
– Segðu mér eitt Ólafur, hefur þú
komið á fallegri stað en Akureyri?
Mig grunaði að á heimilinu væri
ekki viðurkennt nema eitt rétt svar
við þessari spurningu, og óttaðist að
framtíð mín kynni að liggja við, en
áræddi samt að taka áhættuna og
byrjaði varfærnislega að svara á ská:
– Ég verð nú að taka fram að ég bjó
sjö ár í Stykkishólmi …
– Þá skil ég þig, greip Björg fram í,
þú þarft ekki að segja meira.
Eftir að við höfðum kynnst betur
fannst Björgu tími til kominn að lyfta
mér á hærra þekkingarstig og rakti
óvænt fyrir mér sögur og leyndarmál
úr fjölskyldunni, sumt kryddað með
dirfskufullum spakmælum og vísu-
orðum. Ég sat og þagði sem ákafast.
Þegar mörgu var til skila haldið sagði
Björg sérlega skýrt og skipandi og
horfði beint fram fyrir sig:
– Ólafur. Þú heyrðir ekki orð af því
sem ég sagði.
Björg naut þess alla tíð að ferðast
og skyggnast um, hvort sem farið var
langt eða stutt. Mér auðnaðist sú
ánægja að fara annað veifið með þeim
Jóhanni í sumarhúsið Bjargarhól við
Hestvík í Grafningi, kennt við hina
mikilfenglegu og hlýju drottningu
ættarinnar. Þar var allt eftir hennar
höfði, sérhver púði og hver upp-
hengdur órói í glugga. Og stórfeng-
legt var það að fagna með þeim hjón-
um og mörgum úr fjölskyldunni fyrir
tveimur árum 80 ára afmæli Jóhanns
á Hótel d’Angleterre í Kaupmanna-
höfn, með nauðsynlegri viðkomu í Tí-
volí. Björg hafði strengt þess heit að
komast þangað einu sinni enn og var
satt að segja drjúgmontin yfir ár-
angrinum, enda mátti hún það.
Ég kynntist Björgu á efri árum
hennar, eftir að heilsufarsáföll höfðu
dunið á henni. En hún var ekki ald-
urhnigin. Líkaminn var hrumur en
andinn svo sprækur, hvetjandi og
ófyrirsjáanlegur. Enda var hún af
vestfirsku gerðinni, snaggaraleg,
íbyggin, skoðanaföst.
Guð blessi minningu Bjargar og Jó-
hanns.
Ólafur H. Torfason.
Ekki leið langur tími frá því að afi
Jóhann kvaddi okkur eftir nokkuð
snarpa baráttu við krabbamein þar til
amma Björg fylgdi honum sömu leið,
allskyndilega. Það er lýsandi fyrir
þau að fylgjast að í þessu sem öðru.
Þau höfðu eytt svo gott sem allri æv-
inni saman og fögnuðu nýverið 60 ára
brúðkaupsafmæli í faðmi fjölskyld-
unnar. Þetta er dæmigert fyrir það
hve annar aðili hjónabandsins er í
raun vængbrotinn þegar hinn hverfur
á braut eftir áralangar samvistir.
Amma Björg sagði skemmtilega frá
því þegar hún ákvað að giftast afa Jó-
hanni eftir að hafa séð hann tilsýndar
á göngu á Akureyri. Þarna fór kona
sem vissi hvað hún vildi og kunni að fá
sínu framgengt.
Það var skondin uppákoma að í
fyrsta sinn sem ég læddist út úr her-
bergi Magnúsar í kjallaranum og upp,
þangað sem mamma hans og systir
bjuggu, tóku þar á móti mér amma
Björg og afi Jóhann auk verðandi
tengdamóður minnar. Það gerðu þau
með pomp og prakt. Litla hjartað mitt
tók kipp þegar ég gekk í flasið á þeim
öllum en það var óþarfi. Mér var
heilsað með faðmlagi og kossi á kinn,
eins og ég hefði verið hluti fjölskyld-
unnar í áraraðir. Við tók yfirheyrsla
um uppruna og ættir og strax á fyrstu
mínútum kom tenging. Við amma
Björg vorum báðar að vestan. Afi
gerði stundum dálítið grín að fólki
sem kom að vestan en við amma vor-
um báðar stoltar af því að vera þaðan.
Amma Björg var sannkölluð
skvísa. Hún var alltaf vel tilhöfð, hélt í
heiðri skvísureglu númer eitt, sem er
að fara aldrei úr húsi nema í viðeig-
andi fatnaði og með tilheyrandi
skrauti. Hún var iðulega gulli prýdd,
átti stærsta safn gullskartgripa sem
ég hafði kynnst og varaliturinn var
alltaf skammt undan. Hún hafði gam-
an af tískutilþrifum ungu kynslóðar-
innar og var óspar á hrós þegar henni
líkaði tilþrifin, sem var nú svo sem
ekki alltaf, eins og venja er milli kyn-
slóða.
Hún var sérlegur húmoristi, sagði
gjarnan skemmtisögur og hló dátt.
En einnig var hún ákveðin og stóð
fast á sínu. Væri afi Jóhann að stríða
henni, sem hann átti oft til, svaraði
hún fyrir sig fullum hálsi. Gaman var
að fylgjast með þeim kvabba dálítið
sem þau gerðu af gömlum vana og
risti ekki djúpt en voru þess á milli
ómöguleg væri ekki hitt einhvers
staðar nærri.
Það var lukka að þau gátu dvalið á
sama stað og í sama herbergi síðustu
vikurnar. Það er gott til þess að hugsa
að nú tjútta þau hjónin saman á himn-
um, hlusta á Louis og Ingimar Eydal
og skella sér á Sjalla þeirra í himna-
ríki.
Minningin um ömmu Björgu, gulli
prýdda, vel tilhafða, ákveðna og
hnyttna í tilsvörum lifir í góðum
minningum. Innilegar óskir um að
góður Guð veiti fjölskyldunni allri
styrk á erfiðum tímum.
Elva Dögg Melsteð.
„Þú varst mitt frekasta en blíðasta
barn,“ sagði langamma Steindóra við
ömmu Björgu 16 ára gamla í Hnífs-
dal, sem var að undirbúa sig að flytja
til Fríðu systur sinnar á Akureyri.
Þegar ég fór smám saman að heyra
lífssöguna þína amma áttaði ég mig á
að frekjan sem langamma hefur talað
um hélt þér gangandi í barnæsku og
út lífið sem birtist í viljanum til að lifa
þrátt fyrir harðindi og njóta lífsins í
einlægri gleði. En satt er það hjá
langömmu, blíð varst þú. Blíðust
allra.
Sá lífsvilji sem var svo einkennandi
fyrir þig og blíða hefur skapað mig og
alla fjölskylduna. Þú spurðir á Akur-
eyri tengdamömmu þína, Sigríði
Helgu, sem þér þótti svo ofboðslega
vænt um, hvernig hún færi að því að
halda fjölskyldunni svona vel saman.
Hún hefur greinilega gefið þér góð
ráð því hreiðrið ykkar afa er svo sam-
heldið. Birtingarmynd þess er Bjarg-
arhóll í Hestvíkinni sem þið byggðuð
frá grunni en þúfurnar tvær á hólnum
eru kannski þið afi sem núna fylgist
með okkur öllum. Bjargarhóll er lif-
andi minning sem umvefur okkur
hlýju og gefur okkur öllum svo mik-
inn styrk til að takast á við lífið.
Ekki bara varst þú blíð og ákveðin
amma heldur varst þú alltaf svo mikil
vinkona. Í Ásendanum var svo gaman
að spila við þig á spil og hjálpa þér að
lagfæra alla súkkulaðimolana fyrir
páskana. Molarnir komu í þúsunda-
tali til þín í öllum regnbogans litum en
þitt hlutverk var að klippa litríka ál-
pappírinn sem umvafði súkkulaðibit-
ana og þrýsta honum að súkkulaðinu
svo hægt væri að setja þá á páskaegg-
in. Þetta var lúmskt erfið vinna og ég
hugsaði oft þegar ég horfði á Mónu-
páskaeggin hvort fólk gerði sér grein
fyrir vinnunni sem lá að baki jafn
litlum en glaðlegum súkkulaðimolum.
Þegar ég var nýástfangin spurðir þú
mig reglulega með blíðlegt glettnis-
legt blik í augunum: „Er ástin alltaf
jafn heit?“ Þegar við Gunnar gerð-
umst grasætur, líkt og þið afi kölluðuð
það, voruð þið stórhneyksluð á okkur.
En hneykslunin náði ekki lengra en
það að fyrir hvert einasta matarboð
var afi búinn að hlaupa út í búð og
kaupa grasfæði áður en við komum í
Björg Jónsdóttir
Elsku Björg. Okkur systk-
inin langar að þakka þér fyr-
ir allar þær góðu stundir sem
við áttum saman og þú gafst
okkur og börnum okkar.
Núna ertu komin til Jóhanns
þíns. Guð geymi þig, Björg.
Malena Birna
og Valdimar Kristinn.
HINSTA KVEÐJA