Morgunblaðið - 19.05.2008, Page 16

Það er spenntur blaðamaðursem gengur inn í af-greiðslu Reykjavíkur-flugvallar á slaginu 11.30
að morgni 17. maí. Ekki nóg með að
hann sé að fara að fljúga landshorna
á milli með um hundrað manns að
skoða listsýningar heldur einnig að
fara í sína fyrstu flugferð innanlands
í ein 25 ár. Um að gera að taka það
með trompi eftir svo langt hlé og
fljúga bæði til Akureyrar og Egils-
staða!
Verkefnið er að skrásetja í mynd-
um og máli sk. Oddaflug á Listahá-
tíð, þar sem ferðalangar skoða
myndlistarsýningar á fimm stöðum
norður og austur á landi. Tvær flug-
vélar eru fylltar af alls kyns fólki,
þ.á.m. blaðamönnum, listamönnum,
safnstjórum, ljósmyndurum, pólitík-
usum, forsetahjónum og barónessu.
Blaðamaður fær sæti í flugvélinni
við hlið ljósmyndara Fréttablaðsins.
Ljósmyndaranum líst ágætlega á
linsuna sem Morgunblaðsmaður
hyggst beita og er það ákveðin hug-
hreisting. Fyrir aftan blaðamann
sitja myndlistarmennirnir Finnbogi
Pétursson og Monica Bonvicini (sem
sýna saman í Listasafni Íslands) og
eru í miklu stuði.
Flugfreyja vélarinnar tekur að
upplýsa farþega um veitingar um
borð, flugtíma, flugmenn og veður á
áfangastað. Bonvicini og Finnboga
er verulega skemmt yfir tónfallinu
hjá freyjunni, herma eftir henni og
skellihlæja. Á leiðinni heim til
Reykjavíkur, mörgum tímum síðar,
reynist barónessan af Habsburg
hafa tekið eftir þessum flugfreyju-
söng og syngur með Bonvicini.
„Lalalílílílílílíllílílaaaa.“ Vesalings
flugfreyjan.
Norðurland
Fyrsta stopp: Listasafnið á Ak-
ureyri. Mannfjöldinn streymir inn í
safnið og eru þrengslin svo mikil að
erfitt er að skoða sýninguna And-
spænis Kína; litskrúðug fígúratíf
málverk og skúlptúra eftir kín-
verska listamenn, allt gert eftir
1989. Fallega bleik málverk af kín-
verskum manni vekja aðdáun barns
í kerru sem túlkar verkin svo: ,,Einn
bleikur karl, einn bleikur karl, einn
bleikur karl …“ Skyndilega er bjöllu
hringt og hrópað: ,,Ég verð að biðja
ykkur um að fara út, ræðurnar
verða þar!“ Þá heyrist á móti: ,,Þá
ætla ég að vera inni!“
Úti í porti eru girnilegar veitingar
en troðningurinn svo mikill að blaða-
maður kemst varla í þær. Ræðurnar
reynast heldur langar þannig að lítill
tími gefst til að skoða sýninguna og
heyra má á gestum að þeir eru ekki
sáttir við flýtinn. Eftir um hálftíma
dvöl er fólki smalað í rútur og haldið
í Safnasafnið á Svalbarðsströnd.
Í rútunni sest ég við hlið blaða-
manns Artnet-listvefjarins, Ben
Davis, sem er hingað kominn að
skrifa um hátíðina. Davis segir það
augljóst að þáttur Ólafs Elíassonar
og sýningarstjórans Hans Ulrich
Obrist sé hvalreki fyrir íslenskt
listalíf og veki mikla athygli út fyrir
landsteinana. Annars heyrist illa í
honum fyrir leiðsögumanni sem
fræðir gesti um Akureyri, kart-
öflurækt og annað ótengt listum.
Heldur lifnar yfir mannskapnum
þegar komið er í Safnasafnið enda
stórkostlegt safn alþýðulistar,
margt svo skrítið þar innandyra að
maður verður orðlaus. Anna Líndal,
Bjarki Bragason og Hildigunnur
Birgisdóttir eiga þar skemmtilega
innsetningu, hafa m.a. komið fyrir
gríðarstórri trjágrein sem brotnaði
af tré fyrir utan og virkjað bæj-
arlækinn Valsá á sniðugan hátt. Í
einu herbergja safnsins hitti ég kyn-
lífsráðgjafann dr. Ruth og hún seg-
ist mjög hrifin af „skjaldbökunni“.
,,Skjaldbökunni?“ spyr ég. Hún
bendir mér á pínulitla, heklaða og
litskrúðuga skjaldböku í sýning-
arkassa og segir mér að skjaldbökur
séu óhultar svo lengi sem þær haldi
hausnum inni í skelinni. Spurning
hvort það tengist kynlífi með ein-
hverjum hætti?
Í öðru herbergi rekst ég á blaða-
manninn Cathryn Drake, en hún er
að skrifa um lopahönnun og sam-
vinnu Ólafs og Obrist á Íslandi fyrir
Wall Street Journal. Einnig grein
fyrir listtímaritið Artforum í dálk
sem heitir „Seen and Heard“.
,,Mér finnst Ísland eins og smá-
bær, maður rekst á fólk sem maður
þekkir úti á götu, það er huggulegt
og svo er menningarstigið hátt,“
segir Drake og telur Íslendinga
mikla heimsborgara. Að loknu
spjalli okkar fær hún sér rúgbrauð
með hangikjöti og setur upp und-
arlegan ánægjusvip sem sjá má á
mynd hér til hliðar.
Austurland
,,Brrrrrrrr“ heyrist í mörgum
þegar út úr vélinni er komið á Egils-
stöðum enda býsna kalt. Bonvicini
er sessunautur minn í rútunni á leið
til Eiða, með húfuna niður í augu og
vel pökkuð inn í loðinn leðurjakka.
,,Ég vona að við fáum kampavín,“
segir hún ögn súr og blaðamaður
tekur undir það. Við fáum óvenju-
legar móttökur á Eiðum, hópur
nema í Klassíska listdansskólanum
er dreifður um öll tún og hangir ut-
an á húsum, djúpt sokkinn í e-s kon-
ar dansgjörning með frjálsri aðferð.
Inni í húsi er boðið upp á freyðivín,
parmaskinku og annað gúmmilaði
sem gestir háma í sig. Úti hittir
blaðamaður eitursvalan Björn Roth
(sýningarstjóra sýninganna þriggja
fyrir austan sem heita saman Ferða-
lag) með rettu í munni. Með honum
eru listamennirnir tveir sem sýna að
Eiðum, Hrafnkell Sigurðsson og
Lennart Alvés. Hrafnkell vekur at-
hygli fyrir glæsilegan klæðaburð,
eins konar endurreisnarmannsbún-
ing og leðurstígvél. Svona eiga
myndlistarmenn að klæða sig!
Forseti Íslands hrífst mjög af
verki Alvés sem stendur úti á túni,
eftirlíkingu af rafmagnsmastri úr
Furðulegt ferðalag
Flogið var norður og
austur á vegum
Listahátíðar í Reykja-
vík í fyrradag. Helgi
Snær Sigurðsson
skellti sér með.
Morgunblaðið/Helgi Snær
Dansgjörningur Dansað á Eiðum. Karel Ankerman blaðamaður nuddar hita í einn dansaranna.
Sólbað Dorritt Moussaieff í sólbaði, Björn Roth brosir til hennar.
Stuð í vélinni Finnbogi og Monica.
Þröng á þingi Hannes Sigurðsson, safnstjóri Listasafnsins á Akureyri, ávarpar gesti við opnun sýningar.
16 MÁNUDAGUR 19. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MENNING