Morgunblaðið - 19.05.2008, Blaðsíða 28

28 MÁNUDAGUR 19. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kolbrún Ingi-mundardóttir
fæddist á Ósi í Seyð-
isfirði 7. apríl 1942.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi 8. maí sl. Hún
var dóttir hjónanna
Ingimundar Hjalm-
arssonar, f. 7.9.
1907, d. 15.6. 1995,
og Unnar Jóns-
dóttur, f. 30.11.
1913, d. 4.7. 1990.
Systir Kolbrúnar er
Guðrún R. Ingi-
mundardóttir, f. 10.5. 1946.
Börn Kolbrúnar eru: 1) Ingi Þór
Oddsson, f. 25.5. 1963, maki Hild-
ur Hilmarsdóttir, f. 11.4. 1968,
Oddsson, f. 10.11. 2003.
Kolbrún bjó á Seyðisfirði allt
þar til hún veiktist um miðjan des-
ember síðastliðinn.
Giftist hún Oddi Ragnarssyni, f.
31.5. 1938, og slitu þau samvistum
í apríl 2007. Byrjuðu Oddur og
Kolbrún sinn búskap á loftinu á
Ósi, þar til þau fluttu á Árstíg 9,
Seyðisfirði.
Kolbrún byrjaði ung að árum að
vinna við síldarsöltun Árna og
Ingimundar ásamt æskuvinkonu
sinni Hugrúnu. Hún lauk gagn-
fræðaprófi á Eiðum 1958. Vann
hún mestalla sína tíð í Kaupfélag-
inu á Seyðisfirði. Hún var mikil
móðir, amma, húsmóðir, hann-
yrðakona og elskaði að baka. Hún
átti góða æsku og fékk gott og ást-
ríkt uppeldi.
Útför Kolbrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11. Jafnframt
verður minningarathöfn í Seyð-
isfjarðarkirkju 24. maí klukkan
14.
börn þeirra eru Unn-
ur Líf Ingadóttir,
f.2.11. 1987, og Pál-
ína Líf Ingadóttir, f.
1.9. 2000. 2)Vikar
Freyr Oddsson, f.
19.7. 1966. Maki Unn-
ur Agnes Holm, f.
26.5. 1966. börn
þeirra eru Sunneva
Holm, f. 18.2. 1988,
Sylvia Holm, f. 8.9.
1990, og Styrmir, f.
24.5. 1997. 3) Össur
Ægir Oddsson, f.
22.1. 1969, maki
Ágústa Hólm Jónsdóttir, f. 6.9.
1960. 4) Hlynur Vestmar Oddsson,
f. 8.8. 1970, maki Sidonia Beldean,
f. 10.6. 1977. Barn Nikita Grace
Elsku mamma mín, nú kveð ég
þig með tárum, en það er samt
huggun harmi gegn að þú skyldir
ekki þurfa að kveljast lengur í þess-
um veikindum og sért búin að fá
frið. Ég hugsa til baka og það er svo
margs að minnast. Alltaf varstu
vöknuð á undan öllum og aldrei féll
þér verk úr hendi; þrífa, sauma,
baka, elda, þvo og hugsa um garð-
inn allt í kringum þig bar þess
merki að ekki var kastað til höndum
við það sem þú gerðir. Það var líka
sama hvenær var tekið hús á þér,
alltaf var pláss fyrir alla sem komu í
heimsókn og matur og bakkelsi
komið á dekkað borð. Þær eru líka
ófáar flíkurnar sem þú hefur prjón-
að á okkur strákana og börnin okk-
ar. Alltaf á afmælisdögum fengu
börnin mín pakka frá ömmu; ný
peysa og vettlingar og alltaf varstu
búin að láta aur fyrir þau í ann-
aðhvort annan vettlinginn eða sokk-
inn. Styrmir minn bað þig líka alltaf
að senda sér bakkelsi því að ömmu
bakkelsi var alltaf best. Ég er líka
mjög þakklátur Inga og Hillu fyrir
hvað þau hugsuðu vel um þig í veik-
indum þínum. Þetta var stutt bar-
átta og erfitt fyrir okkur sem stóð-
um þér næst að horfa upp á þig
svona veika. En eftir lifir minningin
um góða mömmu og ömmu í hjört-
um okkar. Far þú í friði mamma
mín og góður guð þig geymi.
Vikar og fjölskylda.
Í dag kveðjum við Kolbrúnu Ingi-
mundar eða Kollu frænku, eins og
við kölluðum hana í daglegu lífi.
Hún var alveg sérstök persóna, hún
kom alltaf jafnt fram við alla, gerði
aldrei mannamun. Hún kvartaði
aldrei, var alltaf boðin og búin að
hjálpa öðrum og hún hlúði vel að
sinni fjölskyldu. Það bar heimilið
hennar vott um. Hún var mikil hann-
yrðakona, prjónaði og saumaði mikið
og það fengu börnin hennar, barna-
börn og frændfólkið hennar að njóta,
í hlýju og fallegu peysunum og húf-
unum sem Kolla prjónaði. Allt sem
hún gerði var fallegt og snyrtilegt.
Ég naut þeirra sérréttinda sem barn
í æsku að koma oft á æskuheimilið
hennar á Austurvegi 9 Seyðisfirði
eða Ósi eins og húsið er nefnt, til
þeirra góðu hjóna Ingimundar
Hjálmarssonar og Unnar Jónsdóttur
og systur hennar Guðrúnar, sem
reyndust mér öll vel gegnum árin og
kann ég þeim þökk fyrir í minning-
unni. Í þá daga þótti það sjálfsagður
hlutur að koma saman á stórhátíðum
og afmælum sem tengdi fjölskyldu-
böndin saman. Það er öðruvísi í dag,
nú hittist fólk við jarðarfarir sinna
nánustu og svo var með okkur Kol-
brúnu, við hittumst við eina slíka til
að kveðja nákominn ættingja 28.
mars síðastliðinn og voru þetta okk-
ar síðustu samverustundir. Ekki
hvarflaði að mér þá að þetta væri í
síðasta skiptið sem ég hitti hana, þó
svo að ég vissi að hún væri að berj-
ast við þann illvíga sjúkdóm sem
herjaði á hana og lagði hana að velli.
Þegar ég eignaðist yngri dóttur
mína fyrir rúmum 28 árum, ákvað ég
að skíra hana Kolbrúnu, á afmæl-
isdaginn hennar 7. apríl og gladdi
það hana mikið. Þessi dagur var
stórafmælisdagur í fjölskyldunni
okkar.
Að lokum vil ég senda sonum Kol-
brúnar þeim Inga Þór, Vikari, Öss-
uri og Hlyni og fjölskyldum þeirra,
einnig systur hennar Guðrúnu
Ragnheiði og fjölskyldu hennar,
mínar bestu samúðarkveðjur. Megi
minningin um Kolbrúnu frænku lifa
um ókomna framtíð.
Þinn frændi,
Gunnar Sigurðsson.
Hún fæddist að vori og kvaddi á
sólbjörtu sumarkvöldi. Vorið var
hennar tími. Daginn tekið að lengja
og gróður að lifna. Henni leiddist
myrkrið. Hún elskaði sólina, sum-
arið og ylinn. Naut þess að ferðast
til útlanda en það var í einni slíkri
ferð sem ég kynntist henni. Kynni
sem leiddu til innilegrar vináttu.
Hún var ekki vön kvöldsólinni í
Reykjavík, alin upp milli fjallanna á
Seyðisfirði. Hefði sennilega fussað ef
hún hefði verið með mér í bílnum
kvöldið sem hún kvaddi; sólin færi í
augun á sér.
Hún var mikill Seyðfirðingur,
stolt af sínum bæ. Átti bara heima á
2 stöðum um ævina, í föðurhúsum og
á Árstígnum þar sem hún bjó í 40 ár
og ól upp synina 4. Vildi hvergi ann-
ars staðar vera eða þar til fyrir ári
að þau hjón slitu samvistir. Húsið
var selt, hún flutti í íbúð sonar síns í
„blokkinni“ eins og hún kallaði hana.
Allt var breytt. Synirnir fluttir burt.
Henni leiddist þetta síðasta ár og
var fjölskyldan fyrir sunnan farin að
toga í hana. Hafði hugsað sér að
hafa vetursetu í Reykjavík en vera
fyrir austan á sumrin. En margt fer
öðruvísi en ætlað er. Í desember
greindist hún með illkynja æxli og
það var ekki eftir neinu að bíða; suð-
ur varð hún að fara og meinið var
fjarlægt. Við vinir hennar bjugg-
umst ekki við að endalokin væru
svona skammt undan en svona er
þetta.
Hún var fágæt kona. Vanaföst og
fékk henni fátt haggað ef hún hafði
tekið eitthvað í sig. Líf hennar var í
föstum skorðum og var hún sívinn-
andi. Stress og hraði nútímans hafði
engin áhrif á hana. Hún gekk í sín
verk hvað sem tautaði og raulaði. Ég
stríddi henni á þessu og m.a. á því að
vera að þrífa í svartasta skammdeg-
inu, allir væru hættir því. „Ekki ég“
var viðkvæðið. Hún sultaði og saft-
aði, tók slátur, bakaði margar sortir
fyrir jólin, tertur líka. Sendi það
bara suður þegar þess var ekki þörf
heima. Átti sérstaka tösku sem hún
stútfyllti af kökum og öðru fíniríi til
að færa sonunum og fjölskyldum
þeirra. Hún var mikil húsmóðir og
listakokkur. Flink prjónakona og
eru þær margar flíkurnar sem hún
prjónaði á afkomendur sína. Ótrú-
legar fíngerðar og útprjónaðar peys-
ur koma upp í hugann. Hún minnti
oft á ömmu mína. Ég hélt hreinlega
að svona konur fyrirfyndust ekki í
dag, a.m.k. ekki á hennar aldri.
Það var gott að þekkja hana. Lífs-
Kolbrún
Ingimundardóttir
„Guð gef mér æðru-
leysi til þess að sætta
mig við það sem ég fæ
ekki breytt.“
Kristjana, systurdóttir mín varð
aðeins 26 ára. Hún kemur aldrei aft-
ur, því fær enginn breytt.
Það þarf annað og meira en æðru-
leysi til þess að sætta sig við dauða
hennar eftir þá þrautargöngu sem
foreldrar hennar og systkyni, synir
hennar og aðrir nákomnir, hafa
gengið.
Hafi Guð einhverntímann talað til
mannsins þá virðist það hafa verið
fyrir óralöngu svo ógeðslegur er eit-
urefnaheimurinn, hvort heldur sá
löglegi eða sá ólöglegi. Guð gefi yf-
irvöldum styrk/kjark til þess að
stöðva þetta lyfjaböl sem hér ræðst
á allar stéttir samfélagsins.
Eitur drepur; greitt af Trygginga-
stofnun eða selt fólki í gegnum rúðu
á BMW bifreið.
Þannig var lífsbarátta elsku
frænku allar götur frá því að hún var
barn, stór vel gefin og hæfileikarík
en alltaf í baráttu við sjálfa sig og
aðra.
Snemma fékk Kristjana sjúk-
dómsgreininguna „Rosalega frekt
barn“. Læknavísindin, eins háþróuð
og þau eru sögð vera, eiga fátt annað
en pillur við þeirri „sjúkdómsgrein-
ingu“. Læknadóp er söluvara og eft-
Kristjana Magnúsdóttir
✝ Kristjana Magn-úsdóttir fæddist
á Húsavík 29. mars
1982. Hún lést á
heimili sínu í
Reykjavík laug-
ardaginn 3. maí
2008.
Útför Kristjönu
hefur farið fram í
kyrrþey.
irlitið veikt og van-
máttugt. Frelsi fólks
til þess að skaða sjálft
sig er auðvitað stað-
reynd og fátt við þvi
að gera. En hvað með
börn ?
Skólakerfið gefur
engan afslátt þegar
venjulega útlítandi
börn og unglingar
geta ekki verið til
friðs. Óhreinu börnin
hennar Evu leita ann-
að en í götótta velferð-
arþjónustuna, þau
leita í vímuna !
Hvað þurfa margir unglingar að
deyja til þess að yfirvöld átti sig á
þeim glæp að úthýsa erfiðum ung-
lingum úr skólum ?
Foreldrar sem gæfu aleiguna til
þess börn þeirra fengju að lifa
drauma sína án þess að vera í vimu
hrópa á aðstoð og skilning. Andlega
veikt fólk fær þó fátt annað en lyf
sem síðan kalla á meira í dag en í
gær en svo einn daginn ekkert.
Frænka mín gekk inn í dauðann
með enn einn 93.000 kr. lyfja-
skammtinn frá „geð“lækni og svo
annan skammt frá „heimilis“ lækn-
inum - sama dag. Henni leið illa.
Auðvitað á fólk ekki að skrifa
minningagrein í bræði út í kerfi í
kringum veikt fólk. Þess í stað ber
að treysta á Guð og æðruleysið.
Í minningu frænku minnar, sem
oft leit á mig sem sinn versta óvin,
leyfi ég mér að vera öskureið. Það
eitt hefði þjónað lund hennar. Krist-
jana Magnúsdóttir ég fyrirgef þér
ljótu orðin og lofa að halda uppi
merki þínu og vera „rosalega frek“
frænka Krissu.
Ég átti upplýsandi eftirmiðdag
með Kristjönu fyrir nokkrum vikum
og við skildum sem vinir og hún fór
að mínum ráðum, en bara í 5 daga.
Heimur eitursins er verri en ég vissi.
Elsku Krissa mín, þig langaði svo
en ég fann að innst inni varst þú búin
að gefast upp.
Í þínu síðasta SMSi til mín baðstu
mig að hugsa vel um mömmu þína -
pabba stelpan sjálf.
Ég lofa að reyna elskan mín.
Þrautagöngu Kristjönu frænku er
lokið, nú fá himnarnir að njóta fal-
legu söngraddarinnar sem við
gleymum aldrei. Eftir situr sorgin
og söknuðurinn eftir eldkláru barni
sem átti sér gríðarlega merkilega
drauma.
Megi þeir rætast í sonum hennar
6 og 10 ára. Þín vinsælustu orð að
lokum -“I love you“.
Jónína Benediktsdóttir.
Kæra vinkona.
Það verður skrítið að koma til
Húsavíkur í sumar og hitta þig ekki.
Það eru svo ótal minningar sem
skjótast upp í hugann núna. Þegar
þú varst að vinna í kirkjunni á Húsa-
vík var mjög gott að kíkja við hjá þér
og alltaf varstu hress og brosandi.
Við gátum talað um allt milli himins
og jarðar. Sumarið sem þú varst að
vinna í Shell kom ég oft í kaffinu og
hádeginu til að líta aðeins á þig. Þeg-
ar ég byrjaði að læra sjúkraliðann í
framhaldsskólanum á Húsavík, þá
var Krissa einnig að byrja að læra,
og það var svo mikil orka í kringum
hana, þegar ég var að spá í að taka
mér pásu og fara að vinna, gastu tal-
að mig til og ég fékk ekki að hætta.
En svo ákvaðst þú að fara suður og
klára námið þitt þar.
Það varst alltaf þú sem hringdir
þegar þú komst til Húsavíkur og að-
eins að hittast og gera eitthvað. Ég
fékk svo sterka tilfinningu rétt áður
en þú kvaddir þetta líf, um að
hringja í þig. Ég hugsaði mikið til
þín, og þegar ég ætlaði að fara að
hringja, fékk ég hringingu um að nú
væri þinn tími liðinn hérna. Ég man
þegar foreldrar þínir fóru út og þú
varst á Húsavík með strákana, þá
horfðum við á ég veit ekki hvað
margar bíómyndir saman, og þegar
þú vissir að ég hefði aldrei sé Stand
by me, þá var nú ekki um annað að
ræða en að horfa á hana líka. Kom-
um okkur vel fyrir í lazyboy með
teppi og horfðum á hana. Þetta er nú
ógleymanleg stund og hún var svo
þægileg. Ég fann það á þér að þú
varst ekki alveg eins og þú áttir að
þér vera, og þú áttir í erfiðleikum
með svefn. Þú gast talað um vanda-
málin sem þú varst að glíma við þótt
að þú hafir oft dregið úr þeim og lát-
ið eins og þau væru ekki eins alvar-
leg og þau voru í raun. En stundum
þurftirðu ekki að segja neitt um það
hvernig þér leið, ég fann það oft á
þér, þótt þú hafir reynt að fela það.
En ég hitti þig þegar ég kom til
Reykjavíkur síðast, þú leist svo vel
út og þá sá ég heilmikla breytingu á
þér, þú vast svo hamingjusöm og
ánægð, mér datt ekki í hug að þetta
væri síðasta faðmlagið sem ég
mundi fá frá þér. Fjölskyldu þinni
sendi ég samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum. Góða nótt, kæra vin-
kona.
Þín vinkona,
Árný Ósk.
Elsku Krissa
Ég vakna á hverjum morgni og á
erfitt með að trúa því að þú sért far-
in. Þegar sannleikurinn rennur loks
upp fyrir mér get ég ekki hætt að
hugsa um þig og allt sem ég sé, segi
eða geri minnir mig á þig. Ég hugsa
um allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, bæði sem unglingar
og svo þegar við vorum orðnar eldri.
Hvað það var gaman hjá okkur þeg-
ar við fórum út að dansa, fórum með
strákana í sund eða bara sátum sam-
an í rólegheitum. Ég sakna þess
meira en orð fá lýst og á erfitt með
að sætta mig við þá staðreynd að ég
fái aldrei að upplifa þessar stundir
aftur.
Ég veit að líf þitt, eins og margra
annarra, var ekki alltaf auðvelt en á
einhvern undraverðan hátt tókst þér
alltaf að láta vinum þínum líða vel í
kringum þig. Eins og í öllum vin-
áttusamböndum skiptust á skin og
skúrir í okkar sambandi. Stundum
töluðumst við ekki við í lengri tíma
þó svo að ekkert hefði komið upp á
en eins og þú orðaðir það eitt sinn
vissum við þó alltaf að við gætum
leitað hvor til annarrar. Þú stóðst
alltaf við hlið mér í erfiðleikum og
gerðir allt þitt besta þegar ég þurfti
á því að halda og ég get bara vonað
að ég hafi gert það sama fyrir þig.
Vinátta þín var mér ómetanleg.
Ég er þakklát fyrir þann tíma sem
ég átti með þér, allar góðu stund-
irnar og þær slæmu líka því vinátta
væri ekki vinátta ef engar slæmar
stundir fylgdu. Ég er þakklát fyrir
fjölskylduna þína sem elskaði þig út
af lífinu og reyndi alltaf að styðja þig
og gera það sem var þér fyrir bestu.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
sonum þínum og að þeir hafi kynnst
syni mínum. Daníel minn var alltaf
spenntur yfir að koma í heimsókn til
ykkar því þú varst svo góð við hann,
Maggi vildi alltaf leika og Ásgeir var
alltaf svo góður við hann og passaði
upp á hann. Ég er þakklát fyrir að
þú hafir átt Palla sem alltaf gerði sitt
besta fyrir þig. Í honum áttirðu
mann sem elskaði þig af öllu hjarta.
Ég er þakklát fyrir allt það góða sem
þú áttir í lífinu, hvort sem það voru
vinir eða fjölskylda. Ég er þakklát
öllum sem létu þér líða vel því það
áttirðu alltaf skilið. Ég er þér líka
þakklát fyrir að hafa sýnt mér svo
oft fram á hvað það er sem skiptir
máli í lífinu.
Elskan mín, ég sakna þín svo mik-
ið að það sker í hjartað að hugsa um
það og ég mun aldrei nokkurn tím-
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma, langalangamma og langalangalangamma,
KRISTJANA BJARNADÓTTIR,
sem andaðist á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
5. maí, verður jarðsungin frá Laugarneskirkju
þriðjudaginn 20. maí kl. 12.30.
Kristjana Guðmundsdóttir,
Björg H. Sigurðardóttir,
Sigurður H. Sigurðsson, Ólafía K. Jónsdóttir,
Elsa H. Sigurðardóttir,
Ásgeir H. Sigurðsson, Kristjana G. Hávarðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
13.00