Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1910, Síða 39

35
(Lög Heklu.)
31. gr. sÞegar aðalreikn-
ingur fjelagsins er gerður í
árslokin, skal landeign (lóð)
telja með því verði, er fje-
lagið hefir kostað til hennar.
En vöruleifar útlendar með
útsöluverði, að frá dregnum
25 o/o, fyrir rýrnun og sölu-
kostnaði, og innlendar vöru-
leifar með innkaupsverði, að
frá dregnum 5 °/o« . . . (frá-
dráttur sjerstakur fyrir verð-
falli og skemmdum.)
(Lög Ingólfs.)
(Ekkertmóti ákvæðum grein-
anna 30 og 31.)
Ákvæði þessi í lögum Heklu eru tekin úr áður töldu
nefndarfrumvarpi, og efni þeirra allt yfir höfuð. Lítið fellt
úr (nema ákvæði um fræðslu: 5. liður 2. gr. og ágóða-
tap af minni verzlun en 25 kr., 33. gr. frumv.). Aukið
við að eins: í 25. gr. eptir fyrstu kommu og 31. gr. allri.
Breytt nokkuð efni í 30. gr. Efnisbreytingar að öðru leyti
litlar og óverulegar, en svo lítið breytt orðfæri og greina-
skipan.
Af þessu má sjá hvort nær fara frumvarpi nefndarinn-
ar: lög Heklu eða lög Ingólfs.
Flest ákvæðin, sem tilfærð eru úr lögum fjelaganna,
eru efnisþrungin og þýðingarmikil. Og fljótt munu flestir
sjá það, að munur er á lögunum. Munur á því, t. d., að
geta orðið fjelagsmaður, hvar sem vera vill, eða einungis
á fjelagssvæðinu. Munur að komast í fjelag fyrir krónur
einar, eða að verða um leið að lúta skyldum og rjetti á-
kveðinna laga.
Munur er að geta krafizt þess, að fá brjef sín borguð
hjá fjelaginu — og þá líklega tekin í skuld — ,eða eiga
þetta undir náð aðalfundar. Munur líka, að geta selt
Pjetri og Páli stofnbrjef sín. Segja bara stjórn fjelagsirs
3*