Skinfaxi - 01.12.1915, Síða 1

Yfirlit.
Ýmsir af lesendum Skinfaxa, og einkum
'þeir sem ekki hafa verið blaðinu velvilj-
Æ.ðir, hafa borið því á brýn, að það
væri nokkuð stefnulaust. Þar væri drepið
á svo margt, að lesendurnir gætu ekki átt-
að sig á, hvert stefnt væri. Þessum mönn-
um hefir að líkindum fundist keyra um
þvert bak með þessa sundurlausu „þanka“
nú í ár, því að í inngangsgreinum blaðs-
ins hefir verið minst nokkuð á allmörg
helstu innanlandsmál Islendinga. En þeir
sem vilja hafa fyrir að líta til baka, yfir
árganginn, munu finna, að það sem fljótt
á að líta virðast vera tómir niolar, var í
raun og veru ein heild,
®e,stu ^an,‘ einskonar frumdrættir að
heildarskipulagi frá vissu
sjónarmiði. Þessi aðferð átti að hafa og
hefir haft þau áhrif, að ýta við mönnum,
ekki til þegjandi samþykkis, enda var þess
ekki óskað, héldur til að hugsa um mál-
in og mynda sér ákveðnar skoðanir uin
mörg af þeim atriðum, sem deilt verður
um á komandi tímum. I engu landi nema
íslandi hefði verið unt að hreyfa svo marg-
fareyttum félagsmálum i „ópólitísku“ blaði,
æinmitt af því að erlendis skiftast menn í
stjórnmálaflokka eftir því, hvernig þeir líta
á innanlandsmálin. Hér á Islandi skiftast
menn, eða hafa skifst, í flokka eftir því,
jhvaða óskir þeir hafa borið i brjósti um
samband íslands og Danmerkur. Það mál
^,formsbaráttan“ er vígður reitur stjórn-
málamannanna. En um innanlands fram-
faramálin skiftast menn ekki eftir ílokkum
og á meðan svo er, getur blað, sem á góða
styrktarmenn í öllum flokkum og meðal
allra stétta landsins, óhikað tekið þátt í
almennu umræðunum um slik mál. En
undir eins og eitthvert niál er orðið ílokks-
mál, verður það viðurkend séreign stjórn-
málamannanna.
I undangengnum greinum hafa
^ ltrj'Ir31 ver^ fý!'st nefndar þær leiðir,
sem hugsanlegar voru landinu
til viðreisnar. Fyrst var úrræði stjórnmála-
mannanna, að breyta sambandinu við
Danmörk. Annað var að lileypa bylgju
auðmagnsins óbrotinni yfir landið í von
um hverskonar framfarir og hamingju. í
þriðja lagi að leggja aðuláherslu á menn-
ingu og persónulega velgengni einstakl-
inganna í landinu, láta andlega menn-
ingu, ef nokkuð var, sitja í fyrirrúmi verk-
legrar menningar, en eingöngu í því skyni,
að meiri hamingja fylgdi hverri verklegri
umbót. Með þessu var stefnt að alhliða,
heilbrigðum framförum, og aldrei tekið til-
lit til augnabliksins, heldur ókominna tíma,
fremur ráðið til að fresta einhverri endur-
bót um nokkur ár, en að láta hana koma ó-
undirbúna með heilan bóp af mannfélags-
meinum í eftirdragi. Þann-
V5tverki1<ian þilskipa-
og togaraútvegurinn verið
bygður upp fyrirhyggjulaust hér á landi,
ræktun landsins vanrækt, fjármagni þjóð-
arinnar veitt í útveginn og kaupstaðarhús,
atvinnan á sjónum stunduð þannig, að