Skinfaxi - 01.02.1916, Blaðsíða 4

20
SKINFAXI.
nánuslu brœðraþjóðar vorrar og heitir:
Ungmennaskólinn á Eiðsvelli.
Jakob Ó. Lárusson.
Utanáskrift skólastjóra er: Hr. Skole-
bestyrer cand. phil. Jon Sorensen. Eids-
vold. Norge.
Fús er eg á að gefa frekari skýringar
um skóla þennan, hverjum þeim er þess
beiðist. J. Ó. L.
Heima og erlendis.
Fyrlrlestrafcrðir.
Sljórn ungm.fél. hefir byrjað á nýjung
i vetur, sem er likleg til að hafa heppi-
legar afleiðingar. Hún hefir byrjað á því
að fá unga og eínilega menn úr félögunum
sjálfum til að ferðast um og halda fyrir-
lestra. Er þá fyrst að telja för Jóns
Kjartanssonar um allan Sunnlendingafjórð-
ung. Hefir hann nú komið lil allra sam-
handsfélaga í V.-Skaftafells-, Rángár-
valla- og Árnessýslu, og er nú á ferð um
Borgarfjörð og Mýrar. í jólaleyfi sínu fór
Steinþór Guðmundsson til allmargra fé-
laga í Borgarfirði, og að síðustu er Bjarni
Ásgeirsson nú á fyrirlestraleiðangri um
sléttuna austanfjalls. Ur öllum áttum hefir
heyrst almenn ánægja yfir þessum fyrir-
lestrum. Menn skrifa blaðinu, að þessir
ungu fyrirlesarar hafi ýtt við fólkinu í værð
sveitanna, og þeir hafi fært félögin nær
hvert öðru. Vafalaust mun haldið áfram
stefnunni, og nú ef ekki áður, munu utan-
sambandsfélög, eða einangruð smásambönd
finna, hvað þau vantar. Ef öll félög í
landinu væru í einu sambandi, mætti láta
ágæta fyrirlesara fara hringferð um landið
3—4 sinnum á vetri til að hressa og fjörga
þjóðina.
Sbíðugerð.
ílin af þeim góðu íþróttum, sem nú
fara í vöxt er skíðagangan, þótt mikils
sé erin á vant, að við þolum samjöfnuð
við frændur okkar i Noregi. Ber þar tvent
til: að skíðin hér eru venjulega úr lélegu
efni og illa gerð, og svo hitt, að hér hefir
hver farið sína götu, og ekki notið góðs
af reynslu annara manna. En nú mun
þetta breytast áður langt um líður. Fyr
hefir verið getið um, að einn ungmenna-
félagi, Kristján Sigurðsson trésmiður úr
Þingeyjarsýslu, dvelur nú í Noregi í vetur
og kynnir sér vandlegaalt sem heyrir titi
skíðagerd, eins og hún er best þar í landi.
Er hann þjóðhagasmiður, og því von um
hinn besta árangur. Hann kemur heim f'
vor og setur þá á stofn skíðasmiðju, að
líkindum á Akureyri. Er sá staður betur
til fallinn, heldur en Reykjavík, að vera
höfuðstaður íslenskrar skíðamensku. Á
Suðurlandi getur sú iþrótt aldrei þrifist, en'
í hinum iandsfjórðungunum er hún hverj-
um manni nauðsynleg. Vonandi verður
eigi langt þess að biða, að við fáum líka
vel æfðan skíðakennara til að kenna íþrótt-
ina rétt.
Listaniaunastyrkurimi.
Á undanförnum árum hafa jafnan stað-
ið Iangvinnar deilur í þinginu. þegar út-
hlutað hefir verið styrk til skálda og lista-
manna. Hafa þar fallið mörg óþörf orð'
og mannjöfnuður verið sárbeittur og óviðeig-
andi. Hafa þingmenn gert rétt í að afsala
sér þeirri ábyrgð að skifta þeim 10000 kr.-
sem veittar eru í þessu skyni. Er betur
við eigandi að úthlutuu þessi sé gerð með1
minna orðaskvaldri en í þinginu. Einn'
af þeim, sem styrk hlýtur nú í fyrsta sinn'
er Brynjólfur Þórðarson, ungur og efni-
legur málari úr Reykjavík. Hefir hann'
numið af Þóiarni Þorlákssyni, en eigi haft
fé til að fullkomna sig eriendis, en til eru
eftir hann margar einkar' fagrar smá-
myndir. Einhver ritstjóri hefir látið sér
fátt um finnast, er Jóhann Sigurjónssor*
fær fátæklegan bróðurhlut við þessi skifti.