Skinfaxi - 01.02.1916, Blaðsíða 9

SKfNFAXI
25
til raunar, miklu ver fariS. Þó hafði þetta
félag viðlíka marga félaga og áður. En
munurinn var einkum sá, hvað margir
létu sig nú félagið litlu skifta. 1 stað þess
að áður gekk ungmennafélagið fyrir flestu
öðru þá varð nú flest annað að ganga
fyrir því. Þetta hlaut að hafa komið af
því að þarna höfðu nokkrir af hinum upp-
haflegu félagsmönnum orðið að hverfa frá
og hinir, sem eftir urðu í félaginu höfðu
ekki nægan dugnað til að hafa jafn góð
áhrif á þá sem síðar komu.
Annað félag hafði aftur á móti komist
ó þann góða rekspöl, að ná í hvern þann
ungling, sern hjá því ólst upp. Og þar
fanst mér líka að mun gæta þeirra kosta,
sem eg held að þessu fylgi.
Nokkrir vilja helst ætlast til þess, að hin-
ir eldri félagar geti einnig haldið áfram að
starfa í félögunum á sama hátt. En þetta
er ósanngjörn krafa eins og eg hefi áður
reynt að sýna fram á.
Þeir hljóta ástæðanna vegna að hætta,
að meira eða minna leyti, við starfsemina
innan félaganna sjálfra, auk þess sem lög
ungmennafélaganna fremur veita þeim
mönnum undanþágu. Þeirra verksvið verð-
ur því miklu heldur i því talið að lifa og
starfa samkvæmt anda ungmennafélaganna
út á við og að verða aðstoðar og styrktar-
menn þeirra.
Og komið gæti líka til greina, að félögin
hefðu sérstakar deildir fyrir þessa eldri
menn sína, sem verða mundu á þann hótt
félögunum til miklu meiri stuðnings, á
svipaðan hátt og eldri aðstoðarmenn eru
i kristilegu félagi ungra manna.
Um það væri vert að geta nánar við
betra tækifæri.
Niðurstaða þessa máls verður þá sú,
samkvæmt því sem hér hefir verið haldið
ram: Að til þess afla ungmennafélögun-
um meira fylgis, fleiri félagsmanna, og
til þess, þegar timar liða, að afla þeim
nýtari og betri félagsmanna eiga ungmenna-
félögin að leggja alt kapp á það, að nó
unglingunum í félögin svo snemma sem
hægt er og gera alt, sem þeim er auðið
til þess að „ala þá uppu eftir því göf-
ugasta og besta í tilgangi félagsskap-
arins. Með þessu lagi mundi ungmenna-
félögunum bætast margir nýtir og trúir
verkamenn.
Þá er enn eftir að athuga hvernig ætti
að ná unglingunum í félögin.
Til þess geta orðið ýmsar °leiðir eftir
því, sem hverjum kann að sýnast heppi-
legast og auk þess verður að gera nokk-
urn mun á fyrirkomulaginu í sveitum og
kaupstöðum.
í kaupstöðum, einkum hinum stærri, er
nauðsynlegt að gera eitthvað sérstakt fyrir
unglingana vegna þess, að þar er svo
fjölda margt, sem glepur fyrir og dregur
þá til sín. Þar verður þvi nauðynlegt að
hafa deildir eða flokka fyrir þá sem yngri
eru, þar sem sérstaklega sé starfað þeim
til uppbyggingar, auk þess sem slikar
yngri deildir hljóta einnig að hafa frjáisan
aðgang að aðalfélögunum sjálfum. Nú er
verið að koma þannig lagaðri deild á lagg-
irnar í U. M. F. R. og hefir þess lengi
verið þörf. Getur þá reynslan sýnt hvernig
henni reiðir af.
í sveitafélögunum þarf lika að finna
ráð og skal ég stuttlega benda á þau sem
mér sýnist líklegust til bóta: Eg veit tit
að sum þeirra hafa að nokkru leyti verið
tvískift að minsta kosti hvað tillagið snertir:
unglingar og stundum stúlkur lika, hafa
greitt lægra tillag. En hærra gjald hafa
fullorðnir menn greitt, sem meiri hafa pen-
ingaráð. Þetta er gott, en þó er það ekki
aðallega gjaldsins vegna sem að þessi
skifting ætti að vera, heldur vegna þess
að ekki verða gerðar sömu kröfur til
félagsstarfsemi hjá börnum eða unglingum
og til þess fólks sem fullorðið er.
Aldurstakmarkið mætti þá víðast hvar
l&kka jafnvel niður í 10—12 ár, (Til eru
félög sem hafa enn lægra aldurstakmark
en flest mikið hærra). En auk þess ætti