Skinfaxi - 01.02.1916, Blaðsíða 10

26
SKINFAXI.
pað að vera heimilt og a^gild regla i öll-
um ungmennafélögum til sveita að allir
unglingar, sem orðnir eru nægilega stálp-
aðir væru hafðir með alstaðar sem þeir
gætu haft gagn eða yndi af og hægt er
að koma því við t. d. smá ferðal.ögum
að sumrinu, (berjaferðum, kynnisferðum,
fjallferðum o. fl.) öllum útileikjum og inni
leikjum, ef hægt er, íþróttamótum og öðru
þess háttar.
Gæti það tekist að miklu fleiri unglingar
kæmu í félögin en áður hefir verið, mundi
þau með mörgum góðum félögum, sem nú
eru fyrir, eigast fleiri, staðbetri og nýtari
félagsmenn.
Og þá munu ungmennafélögin um leið
geta uppfylt þá réttmætu kröfu, sem til
þeirra (hlýtur að vera gerð, eigi þau að
hafa tilverurétt, að félagar þeirra taki
öðrum rnönnum fram, séu menn að nýt-
.ari og menn að betri.
Guðm. Jónsson
frá Mosdal.
Lagasetningar.
Það mun vera fágætt, að nokkur félags-
skapur komist hjá því að eiga í einhverju
striði um þau lög eða reglur, sem hann
setur sér eða meðlimum sínum. Ymist
kemur það í ljós, að eitt eða annað á-
kvæði þykir vanta, eða þá hitt, að laga-
ákvæðin standa í vegi fyrir því, sem gera
þarf og vilji er fyrir. Afleiðingin er sí-
feldar breytingar á lögunum, svo að lok-
um hafa fáir á meðvitundinni, hvað eru
gildandi ákvæði, og hver burtnumin.
óþörf Þetta er nú sök sér, en hitt er
ákvæði. er lakara, að lög eða reglugerðir
allflestra félaga og félagssambanda eru full
af ákvæðum, sem enginn tekur eftir, fyrr
«n svo kann til að vilja, að eitthvert þeirra
stendur í vegi fyrir nauðsynlegum fram-
kvæmdum. Lagasmiðunum þykir nauð-
synlegt að reka saman langar greinar um
tilgang félagsins og hvernig það ætti að
ná honum, og skiftir öllu niður í töluliði
og stafliði, svo að hverju sé að ganga á
sínum stað. En væri svo farið að spyrja
einhvern forsprakkann, hvert sé aðalstefnu-
mark félagsins, myndi honum oft vefjast
tunga um tönn; öll aukaatriðin undir tölu-
liðum og stafliðum þvældust fyrir honum,
og reynast ekki annað en innantóm orð,
þegar á skyldi þreifa.
Verri en Annar flokkur lagaákvæða er
óþörf. það, sem myndi fæla allan þorra
manna frá að ganga í félög, ef þeim dylti
í hug, að þeim yrði framfylgt eftir bók-
stafnum. En þá eru þau verri en óþörf,
ef þau veikja virðingu manna fyrir lögun-
um i heild sinni.
Eins og með nokkrum rökum má halda
Lag'asetningr halda því fram, að okkur Is-
aö fornu og lendingum hafi farið aftur frá
nýjn- því á söguöldinni í lagasetningu
fyrir þjóðfélagið, þegar miðað er við aldar-
hátt þessara tímabila beggja, þá er það
og skoðun mín, að lög þau og reglur, er
ýms nýrri félög og félagssambönd hafa
sett sér, standi að mörgu leyti að baki
þeim félagslögum, sem við höfum kynni
af hjá eldri kynslóðum, þá ekki sé leitað
aftur í fornöld. — Skal eg þar taka til
dæmis félagsskap stúdenla á dögum Egg-
erts Ólafssonar og aftur á tíð Fjölnis-
manna.
Eggert Ólafsson mun hafa verið forkólf-
Sakir“ — ur félags þess, sem þá var
einskonar meðal stúdenta og nefndist
fóstbræðra- „Sakir“. Lögin hafa verið all-
lag. ströng, og svo inntökuskilyrði,
en það miðaði alt að því, að menn gengju
ekki í þennan félagsskap af fordild einni,
eða í hugsunarleysi. Þeir höfðu tvö félags-
teikn. Var annað almenn eign félagsins
og á það grafið orðtak þess, en liitt var
mynd er skyldi lákna ísland, ogfékkhver
dyggur félagsmaður hana sem minnisgrip
að skilnaði, með áletruðu nafni sínu og