Skinfaxi - 01.02.1916, Blaðsíða 8

24
SKINFAXI
einhver þátttakandanna, hafa beitt ykkur
rangindum, þá er að kæra þaðeftirá; en
ekki meðan á leiknum stendur. Þetta gildir
svo um allar íþróttir. (Sjá leikreglur I. S. I.)
Annars er best að ofstopamenn og þeir
sem baldnir eru viðureignar, væru aldrei
þátttakendur á kappmótum, því að þeim
mönnum er enginn sómi í leiknum,
þó þeir séu annars mjög duglegir. Þeir
fæla frá — þessa fáu áhorfendur sem
leikmótin sækja.
Æfið ykkir alltaf undir handleiðslu dóm-
arans, og venjið ykkur á að hlita og hlýða
úrskurðum hans i hvivetna. Vitið að það
er erfitt að vera knattsp.dómari, og gjörið
það ekki erfiðara, með hrópum og köllum,
um laga og leikreglubrot, á meðan á leikn-
um stendur. Slikt skaðar leikinn — eins
og áður er sagt — og er til lítilla bóta,
þó til sé ætlast. Það má engum líðast
að stofna ílukk sínum í voða, með ærslun
og ólátum; getur þá svo farið að þeim
hinum sama verði „vísað úr leik“ og er
það stór hnekkir — ekki síst fyrir fé-
laga hans, sem illa hafa mátt af honum sjá.
Hafið því vel hugfast, að það er dómari
leiksins, sem valdið heíir — á meðan á
leiknum stendur, og þar næst er það verk
flokksforingans, að sjá um, að hver maður
í flokknum hegði sér sómasamlega, og
komi ekki í bága við leikreglurnar. Athugið
þetta vel og munið að í öllu, sem lýturað
góðri reglu gildir máltækið: „Á skal að
ósi stemma0.
Hugleiðingar um
ungmennafélagsmál.
(Niðurl.)
Við það að ferðast í sumar um svæðí
nokkurra ungmennafélaga, sem eg þekti
áður, sannfærðist eg enn betur um það
að í þessu efni, eins og fleiru, getur fé-
lögunum víða verið ábótavant. Auk þess,
sem eg hefi hér fyrir mér ábyggilegar sögu-
sagnir annarsstaðar að.
Eg sá þar líka enn glöggar mismuninn,
sem á því er fyrir félögin, að hafa náð
tökum á unglingunum strax í æsku, og a,
hafa ekkert til þess gert.
I félagi sem eg þekti fyrir fjórum árum,
og var þá allvel á vegi statt, fanst mér
ENSKUBÁLKUR.
Úr Manfred.
Þú andi, þú vofa,
sem enn hefir sveim
hjá leifum, er sofa
i látinna heim,
tak nú þinn læðing,
er liggur í grund
og barstu frá fæðing
að fjörlausnarstund!
Rís upp úr fold.
Ver sem þú vart
á vöxt, svip og hold,
og ber það þú barst!
vér lögðum þig ná
og nöðrunum frá
nú köllum þig á! M. J.
Shadow! or Spirit!
Whatever thou art,
Which doth inherit
The whole or a part
Of the form of thy birth
Of the mould of thy clay
Which return’d to the earth
Re-appear to the day;
Bear what thou borest
The heart and the form
And the aspect thou worest
Redeem from the worm
Appear! — Appear! — Appear
Lord Byron.