Skinfaxi - 01.07.1916, Blaðsíða 3

SKINFAXI.
83
rannsóknarþrek, og helst vilja nærast á
„blávatni andans“, hafa ekki viljað fylgja
honum í þeim ferðum. I klungrum og
ikrappaþýfi verður fótaburður fáksins stund-
um svo djarfur, að hófaslögin greinast ekki
af þeim mönnum, sem eru latsýnir.
En á Ijúfustum kostum fer fákurinn,
;þegar hjarta skáldsins kemst við. Þá líð-
ur hann léttilega eins og vorblær yfir
Iblómvafðar grundir listarinnar.
Svo mundi verða, ef æska íslands tæki
honum opnum örmum og veitti honum
,hvíld frá erfiði lífsins eina stund.
Hirðuleysi um marga okkar bestu menn
(hefir legið i Iandi. Getuleysið hefir að
nokkuru valdið, en deyfð þó meira. En
þegar mikilmennið er horfið sjónum okk-
ar, þá syrgjum við og sýtum. — Stephán
ældist nú óðum.
„Þótt þú langförull legðir
Sérhvert land undir fót,
Bera hugur og hjarta
Samt þíns heimalands mót.
Frænka eldfjalls og íshafs,
Sifji árfoss og hvers,
Dóttir langholts og lyngmós,
Sonur landvers og skers.
Yfir heim eða himin,
Hvar sem hugar þin önd,
Skreyta fossar og fjallshlíð
Öll þín framtíðarlönd.
Fjarst í eilífðar útsæ
Vakir eylendan þín
Nóttlaus voraldar veröld,
Þar sem víðsýnið skín.
Það er óskaland íslenskt,
Sem að yfir þú býr,
Aðeins blómgróin björgin,
Sérhver baldjökull hlýr.
Frænka eldfjalls og ishafs,
Sifji árfoss og hvers,
Dóttir langholts og lyngmós,
;Somir landvers og skers."
Þetta er gullfallegt; — kveðið vestur í
Klettafjöllum. Væri þessi maður leiddur
af æskunni um æskustöðvarnar og fyndi
samúðarylinn og vonbjartan skilninginn
anda umhverfis sig. Nyti hann einnar
andvöku við brjóst móðurjarðarinnar, á
meðan vornætursólin greiddi honum gulln-
ar hærur, — mundi hann þá ekki gefa
okkur eitthvað, sem yrði okkur alveg tí-
gleymanlegt, — eitthvað, sem yrði varan-
legur dýrgripur í eigu allra sem mæla ís-
lenskt mál.
Júnas Þorbergsson.
Heima og erlendis.
Heimboöið.
Jónas Þorbergsson bróðir þeirra fjár-
ræktarmannanna Hallgríms og Jóns hefir
dvalið í Winnipeg um nokkur undanfarin
árin. Hann hreyfir nú við því, sem oft
hefir áður komið til tals hér á Iandi, að
okkur Austur-íslendingum væri sæmd og
skylda að bjóða heim hinu mikla íslenska
skáldi St. G. St. Enn hefir ekki orðið úr
framkvæmdum, og nú stingur hr. J. Þ.
upp á því að ungm.fél. beitist fyrir sam-
skotunum. Væri það að vísu mjög æski-
legt, en hefir þó nokkra annmarka. Að
minni hyggju á St. G. St., ef hann kem-
ur, að vera gestur allrar þjóðarinuar, en
ekki nokkurs hluta hennar. Eru þá tvær
leiðir til. Önnur, að ýms félög og ein-
stakir menn, sem áhuga hafa á þessu máli,
kjósi framkvæmdarnefnd til að standa fyr-
ir fjársöfnun, sem tæplega mætti vera
minni en 2500 kr., eða þá að þingið
veitti fé til þessa heimboðs, næst er það
kemur saman. Skinfaxi óskar eftir stutt-
orðum bendingum um þetta efni.
Daaahatur.
Einstöku góðvinir blaðsins hafa stund-
um minst á í brétum til ritstjórans, að
við og við kendi óþarflega mikils kulda