Skinfaxi - 01.07.1916, Blaðsíða 10

90
SKINFAXI.
1. Til i|>róHiimóls á Akureyri kr. 40,00
2. Til i'yrirlestrahalds meðal umf. — 40,00
3. Til U. M. F. Árroðinn (skóg-
ræktarstyrkur) — 20,00
VIII. Kosnir i stjórn fjórðungsins:
Form. Jakob H. Líndal framkvæmdar-
stjóri, ritari Þórhallur Bjarnarson prentari,
féhirðir Jóhannes Jónsson verslunarm.
Þingvallafundurmn.
Nokkru áður en að honum kom, var
tnér orðið ljóst, að hann myndi ekki verða
fjölsóttur. Mislingarnir breiðast nú út um
<jll héruð og fjölmörg heimili, jafnvel heil-
ar sveitir neyta allra bragða til að verjast
þeim. Mannfundir allir eru því fásóttir
og sumstaðar hvað kirkjum vera lokað
og fólk rekið heim, þótt sækja vilji helg-
ar tíðir. Þar við bættist svo, að allur
þorri bænda var í kaupstaðarferðum með
alla hesta sína, svo að hjúin og krakkarn-
ir komust hvorki um straum né land.
Bifreiðarnar halda margar kyrru fyrir, sök-
um bensínskorts, en Reykvíkingar eru nú
að öllu leyti upp á þær komnir.
Veðrið eitt var ekki vant við látið. Óveðr-
inu, sem var daginn áður, slotaði með
kvöldinu. Eflir því sem á leið nóttina,
Lirti æ betur og betur og með morgnin-
um rann upp einn af þessum sólfögru
júnídögum, sem í sumum árum eru svo
sjaldgæfir hér sunnanlands. Það eitt var
nóg til þess, að engan sem þangað kom
niun hafa iðrað fararinnar. Leiðsaga séra
Magnúsar Helgasonar naut sín vel í því
veðri. Hann benti oss á fjallahringinn og
skýrði frá nöfnum á öllum hnúkum og
tindum, snéri sér siðan að þingstaðnum,
skýrði frá staðháttum og minti á atburði.
Leiddi oss með örum skrefum yfir minn-
ingarlöndin og brendi helgi staðarins inn
i sálir vorar. Helgi minninganna um
þjóðfremd og isaangöfgi, en einnig minn-
ingar um brugðnar bensigðir og um ves-
aldóm myrkari tíma, svo sem t. d. við
Drekkingahyl og galdrabrennugjána. Hygg
ég, að þeir sem ei höfðu séð Þingvöll áð-
ur, kunni séra Magnúsi ekki hvað síst
þakkir fyrir erindi hans. Allir hlýddu á
með slíkri athygli, að vart mun betur hafa
verið, þá er fræknir garpar sögðu á þess-
um stöðvum frægðarsögur úr víkingu.
Virtist mér ánægjulegt bros leika um var-
ir margra ungmenna, er bent var á stað-
inn, þar sem Gunnar mætti Hallgerði og
þau settust niður til að trúlofast, en ekki
vissi ég til að neinn yrði til að feta í
fótspor þeirra í þetta sinn.
Ánægjuspjöll eigi alllítil urðu að því,
að fólk það sem austan að kom, kom ekki
fyr en að loknu erindi séra Magnúsar.
En vestanmenn margir voru þá teknir að
þreytast og tóku að búa sig til brottfarar
fyr en skyldi. Varð því litið um kynningu
þeirra er eigi þektust áður. En ekki var
ég nærri ferðbúinn þegar samferðafólk
mitt neyddi mig til að stíga á hestbak um
miðaftansbil. En varð samt að yfirgefa
þenna Þingvallafund, með þá ósk i brjósti,
að ei þyrfti að líða á löngu áður mér
gæfist kostur á að vera á öðrum fundi
nngmennafélaga á Þingvelli, miklu fjöl-
sóttari og innilegri en þessi var. Eg er
sannfærður um, að sú ósk mín á sér
varla langan aldur. Allir sem þar voru
staddir í þetta sinn munu vilja gera sitt
til þess. Ég er viss um, að þessi sam-
verustund, þótt stutt væri, hefir orðið til
að marka kjörorð ungmennafélaganna „Is-
landi alt“ skýrari stöfum en áður stóð það,
á fleiri skjöldu en minn. Og þó við vær-
um ekki nema 80, þá vorum við þó öll
komin í sama tilganginum. Komin um
langa vegu, til að opna hjörtu vor í helgi-
dómi íslensku þjóðarinnar. Ég hika því
ekki við að telja betur farið en heima