Skinfaxi - 01.01.1929, Side 2

2
SKINFAXI
að læra og temja sér að vera trú. Þeim eru snemma
fengin ýms smástörf að annast og ekki er altaf jrfir
þeim vakað, með eftirliti, sem rétt er; þá fær valfrelsi
litlu sálarinnar fljótt að beita sér og tlæma um hvort
heldur beri að fylgja leik- og ærslalönguninni eða skyldu-
tilfinningunni gagnvart starfinu sem fyrir lá. Við getum
líklega tæplega gert okkur grein fyrir því, hve mikilsvert
það er fyrir velferð barnsins sjálfs, ef það temur sér
snemma að leggja hömiur á langanir sinar og bera virð-
ingu fyrir vilja og tilætlun foreldra sinna og annara yfir-
boðara. Við gerum okkur liklega heldur ekki ljóst hve
mikilsvert það er, að hinn ráðandi vilji sé hugunistór,
heill og sannur; og því fer oftast sem fer, að alvöru-
leysi og kviklyndi þeirra eldri verður til þess að ríra
virðingu barnanna fyrir boðum og banni og leiðir þau
með þvi til ótrúmensku. — Eg er sannfærður um að
lærdómsleiðin í þessu efni er: að barnið trúi takmarka-
laust á foreldrana, því það hyggur guðs hug hjáföður,
en hjarta guðs hjá móður sinni, en svo þegar það
þroskasl og hugurinn fer að leita út fyrir litla heimilis-
hringinn, þá færist traustið yfir á annan föður. Og það
barn, sein í foreldrahúsum hefir unnið skyldustörfin sín
af því hvað það er sæluríkt að vera trúr, fyrir það
hvað það er unaðsríkt að sjá viðurkenninguna skina
út úr ástríkum föður- og móðuraugum, það er á góðri
leið. Vera svo veitt þráða og réttmæta leikleyfið, og
henda sér svo í leikinn eins og lömb þegar þau fara
f fjörugan feluleik við smala, djúpt inn til dala, djúpt
inn til laufgrænudala.
Fyrsta sigurvinningin í þessu mikiisverða máli er
því í heimilunum og er fólginn i þvi að börnin finni,
lifi inn i sig trúmenskugildið og gleðina, sem þvi fylg-
ir. — Þetta eru þau helgustu fræði, sem við getum lært,
þvi þau koma eins og lífsnæringiu til jarðarinnar og
verða hluti úr henni.
Alfaðirinn byrjar snemma að tala við börnin sín,
hann gerir það þegar á barnsaldrinum í foreldrahúsunum,