Skinfaxi - 01.09.1966, Blaðsíða 8

Séð yfir víðáttumikla
grjóteyðimörk á Kili.
Það eru ekki ýkja
margir áratugir síðan
þetta var gróið
land og bithagi fyrir
sauðfé Biskuptungna
manna.
fyrir frumstæðustu þörfum sínum, og
fyrir þeim hlaut allt annað að víkja.
Hvaða ályktanir getur núlifandi
kynslóð dregið af þessari þróun?
Hvaða framtíðarhorfur hefur íslenzk
æska í dag í landi, sem eyðimörkin er
að breiðast yfir öld eftir öld og ár
frá ári?
Til þess að kynnast þessum málum
betur, fór Skinfaxi til fundar við þann
mann, sem stjórnað hefur gróðurrann-
sóknum á Islandi á undanförnum ár-
um, og bað hann að fræða í stuttu
máli ungt fólk um gróður, gróðurleysi
og gróðurvernd.
Þessi maður er Ingvi Þorsteinsson
magister, en hann annast stjórn gróð-
urrannsókna og gróðurverndar hjá
Landgræðslu ríkisins. Hjá honum
fengum við þær upplýsingar, sem að
framan greinir. Á vegg í skrifstofu
Ingva er stórt gróðurkort, sem sýnir
gróðurlendur á afréttum Sunnlend-
inga. Þetta eru þeir 6 hlutar af gróð-
urkorti Islands, sem komnir eru út.
Við augum biasa miklar víðáttur ör-
foka lands með gróðurvinjum á
stangli, flestum smáum. Það leynir
sér ekki, að afréttur Skeiða- og
Flóamanna er eyðilegastur, og raunar
ótrúlegt að .skepnur þrífist á svo rýru
landi. Skárst virðist beitilandið á af-
rétti Hrunamanna, en sýnu lakara hjá
Biskupstungnamönnum og Gnúpverj-
um. Og við spyrjum Ingva hvernig
8
SKINFAXI