Skinfaxi - 01.04.1972, Blaðsíða 24

Nei, efni blaðs sem þessa og útgáfa má
ekki vera þannig að unga fólkið hafi
enga ánægju af að kynna sér efni þess
og að hinir fáu sem kaupa blaðið geri það
af tómri góðsemi við málstaðinn. Hug-
sjónirnar mega ekki fara út í öfgar.
Okkur langar að víkja örlítið að öðru
efni, þó það komi Skinfaxa ekki beint
við. Ungmennasamband Kjalarnesþings
hefur tekið geysimiklum framförum í
sínu starfi á undanförnum árum. Það
hefur drifið upp svo mikið íþróttalíf á
stuttum tíma að það er nærri ótrúlegt
að slíkt sé mögulegt hér á landi. Þetta
starf forráðamanna UMSK er til fyrir-
myndar fyrir önnur héraðssambönd og
íþróttabandalög úti um land og álitum
við nauðsynlegt að þess starfi sé gefinn
gaumur af forráðamönnum annarra í-
þróttafélaga.
Við félagar gengum hér um daginn á
skrifstofu UMFÍ, og verðum við að segja
að okkur hnykkti dálítið við, þegar við
sáum skilti á hurð eins af herbergjum
þeim sem UMFÍ hefur til umráða, en þar
stóð „UMSK-skrifstofa.“
Nú langar okkur að spyrja: Hvernig er
sambandi UMFÍ við aðildarfélögin hátt-
uð? Nálgast þetta ekki svolítið það sem
kallað er hlutdrægni, og sitja ekki öll
aðildarfélög UMFÍ undir sama hatti hvað
fyrirgreiðslu snertir?
Þetta tilskrif er víst orðið lengra en
ætlað var í upphafi, en af gefnum tilefni
viljum við taka fram að þetta er skrifað
allt í beztu meiningu, en ekki til að níða
neitt niður.
Að lokum óskum við Skinfaxa velfarn-
aðar og vonum að hann eigi eftir að
verða hinn nýtasti fyrir velgengni í-
þróttalífs í hinum dreifðu byggðum
landsins.
Með vinsemd.
Sigurður Jónsson,
Páll Dagbjartsson.
Svar frá ritstjóra
Það er fagnaðarefni að fá gagnrýni á
blaðið og vissulega mætti berast meira
af slíku. Til er ungt fólk sem hefur ekki
áhuga á öðrum stefnumálum ungmenna-
félaganna en íþróttum, og það er skilj-
anlegt að því finnist iþróttaefnið ónóg.
Hinir eru þó mun fleiri sem hafa gagn-
rýnt það, að of mikið sé um iþróttir í
blaðinu. Það þarf engan að furða á þvi
þótt ógerningur sé að gera öllum til
hæfis. Skinfaxi er málgagn ungmenna-
félagshreyfingarinnar, en ekki bara
fréttablað. Það er bæði stefnuboðandi og
verkefnamótandi fyrir hreyfinguna auk
þess sem það þarf auðvitað að miðla
fréttum og sjónarmiðum. Ég veit ekki
betur en báðir bréfritarar hafi um ára-
bil starfað í ungmennafélagshreyfing-
unni; annar er meira að segja í stjórn
héraðssambands og hinn hefur veriö
starfsmaður héraðssambands. Að þessu
athuguðu hljóta ýmsar fullyrðingar í j
bréfi þeirra að vekja furðu. Þeir segja
m. a. að „hið raunverulega starf ung-
mennafélaga" sé iþróttir. Vita þessir
menn ekki að íþróttir eru aðeins eitt af
fjölmörgum stefnuskrármálum og við-
fangsefnum ungmennafélaganna? Slíkur
ókunnugleiki á markmiði samtakanna,
sem bundið er í lögum þeirra, er ekki
sæmandi forystumönnum. Ef þeir eiga
við það, að ungmennafélögin vinni í raun
ekki að neinu nema íþróttum, þá sýnir
það líka hróplegt þekkingarleysi, og
þröngan sjóndeildarhring. Um hið fjöl-
þætta og víðtæka starf ungmennafélag-
anna geta menn t. d. fræðst ef þeir lesa
Skinfaxa og fást til að lesa annað en
íþróttaefni. Báðir bréfritarar eru upp-
vaxnir úti á landi og ættu þess vegna að
vita að til eru mörg ungmennafélög í
24
SKINFAXI