Skinfaxi - 01.04.1972, Blaðsíða 25

fámennum byggðarlögum, sem engar í-
þróttir geta stundað, en eru þó og hafa
verið í áratugi helzti félagavettvangur
sveitanna og hafa unnið æskufólki ómet-
anlegt gagn.
Fullyrðingar bréfritara eru raunar
sums staðar ærið reikular og óskýrar. Á
öðrum stað svara þeir sjálfir spurning-
unni: „Hvert er raunverulega aðalstarf
ungmennafélaga og héraðssambanda
víða um land?“ Síðan svara þeir: „Við
teljum hiklaust að það séu æskulýðsmál
og þá um leið iþróttamál.. . “ Ef taka má
þessa fullyrðingu alvarlega, þá er full-
yrðing þeirra um að „iþróttir og fréttir
af íþróttalífi frá landsbyggðinni" sé hið
raunverulega starf ungmennafélaga, út í
bláinn. Auðvitað eru öll stefnumál UMFÍ
æskulýðsmál á sama hátt og íþróttir, en
fullyrðingum bréfritara ber ekki saman.
Hálfvolgar og óhreinar dylgjur bréf-
ritara eru tæpast svaraverðar. Allir ung-
mennafélagar hljóta að taka undir, að
„ . . . efni blaðs sem þessa og útgáfa má
ekki vera þannig að unga fólkið hafi
enga ánægju af að kynna sér efni þess ..“
Eru bréfritarar með þessu að drótta slik-
um löstum að Skinfaxa? Sívaxandi út-
breiðsla blaðsins og batnandi hagur vitna
um annað, þótt auðvitað sé blaðið ábóta-
vant um margt. Og hvað er átt við með
flimtingum eins og: „Hugsjónirnar mega
ekki fara út í öfgar?“ Ef meining bréf-
ritara er góð, eins og þeir fullyrða sjálfir,
þá fer betur á því að sýna einurð og
hreinskilni. Hálfkveðin ámæli og órök-
studdar fullyrðingar eru engum málstað
til góðs.
Framangreind atriði varða öll efni
blaðsins, en undirritaður telur sig ekki
þess umkominn að svara spurningum frá
mönnum úr sjálfri forystusveit ung-
mennafélaganna um það, „hvort ung-
mennafélagshreyfingin sé virkilega að
dofna upp og verða að engu.“ Ég verð
þvi að visa spurningunni til föðurhús-
anna eða annarra forystumanna. Ég gæti
trúað að einhverjir vildu leggja orð í
þann belg.
Tillaga bréfritara um að blaðið komi
út mánaðarlega er vissulega athyglisverð,
en hún er auðvitað ekki ný og hefur oft
verið rædd. Árið 1969 var blaðið stækkað
síðast, en einmitt smæð þess gerir það
erfitt að sinna öllum þeim fjölmörgu
hugðarefnum sem vissulega eru á döf-
inni hjá ungmennafélögunum. Útgáfu-
málin eru í stöðugri athugun hjá stjórn
UMFÍ, sem er lika útgáfustjórn blaðsins.
Tillagan um fjölgun hefta á ári hefur
einmitt verið til umræðu undanfarið.
Blaðið er auðvitað allt of smátt fyrir svo
vel starfandi fjöldahreyfingu, sem ung-
mennafélögin raunverulega eru. Stækkun
þýðir auðvitað stóraukin útgáfukostnað
og hækkun áskriftargjalda.
Varðandi spurningu bréfritara um það,
hvort ekki væri sparnaður að því að hafa
lakari pappír i blaðinu en gert er, vil ég
taka fram eftirfarandi: Pappírskostnað-
ur er lítill hluti af útgáfukostnaði blaðs,
líklega 1/6 hluti af prentsmiðjukostnað-
inum einum. Þótt horfið væri til lakari
pappírs (sem myndi þýða lakari áferð og
leiðinlegri myndir), þá yrði sá sparnaður
hverfandi lítill. Það ætti líka að vera á-
stæðulaust, þar sem Skinfaxi er eitt af
þeim fáu blöðum sem ber sig fjárhags-
lega hér á land.
Ég tek með þökkum tillögu bréfritara
um að stofna „einhverskonar pósthólf“ í
blaðinu, og það fer vel á því að bréf
þeirra félaga birtist þar fyrst. Sú við-
leitni var þó raunar fyrir hendi með
þættinum „Samtíð og framtíð", eins og
þeir vita er fylgzt hafa með honum. Fáir
hafa hins vegar sent efni í þann þátt,
og sjálfsagt að reyna nýtt form.
Öðrum spurningum og aðdróttunum í
garð UMFÍ í bréfi þeirra félaga læt ég
ósvarað, enda stendur það öðrum nær
en mér að svara slíku. E. Þ.
SKINFAXI
25