Skinfaxi - 01.08.1974, Blaðsíða 7

um við norskan leiðsögumann sem heitir
Jón og fylgdi hann okkur upp frá því
hvert sem við fórum. Einn daginn fylgdi
hann okkur 16 krökkum uppá Flojen og
þar er veitingahús ásamt fleiin. Þegar við
höfðum dvalið þarna smástund gengum
við niður aílt fjallið, en við höfðum farið
með sporvagni upp. Við sungum hástöf-
um alla leiðina niður og skemmtum okk-
ur alveg stórvel. Og á eftir bauð Jhonny
okkur öllum heim til sín og gaf okkur
hressingu.
Það var eiginlega aldrei glampandi sól
í Lone, svo við gátum ekkert legið í sól-
baði eða buslað í vatninu að ráði. En
einn daginn þegar nokkrir krakkanna
komu frá Bergen, skelltu þeir sér í vatn-
ið og syntu yfir og svo náttúrlega til baka
aftur. Þetta var víst nokkuð kalt og þau
voru nokkum tíma að hita sig upp aft-
ur. En þau fóru í badminton og þannig
hitnaði þeim. Sú íþrótt var mikið stunduð
meðal okkar og spaðarnir alltaf í notkun.
En svo við víkjum aftur að sundinu,
höfðu bæði íslendingar og Norðmenn
mikið gaman af þessu, jafnt sundfólk og
áhorfendur. Við fóram stundum til Berg-
en í búðir, og gekk það nú hálf brösótt
stundum að gera sig skiljanlegan. En
þegar afgreiðslufólkið í sumum búðum
vissi að við vorum íslendingar, var það
ekkert nema stimamýktin og vildi allt
fvrir okkur gera.
Á tjaldstæðinu var oft glatt á hjalla.
Það var mikið sungið og spilað á gítar og
síðan gerðist margt í húrni næturinnar.
Okkur fannst alltaf gaman í Lone og
gerðum ýmislegt okkur til skemmtunar,
klifniðum m. a. upp í fjallshlíðarnar í
kring, þar sem við gátum komist fvrir
trjám, en þau voru nú allsstaðar. Við
Höfundar ferðasögunnar. Frá vinstri: Ella,
Sigga Jóna, Aðalbjörg og Hrund.
kynntumst nokkrum Norsuram í Lone,
það var gaman að tala við þá og við
reyndum nú að tala norðurlandamál, en
samt fór oftast svo að enskan var mest
notuð. Eftir 8 daga, sem okkur fannst
allt of fljótir að líða, þurftum við að
fara heim, eða þann 19. júlí. Við tókum
niður tjöldin, ókum til Fantoft hótels og
þaðan í rútu út á flugvöll. Enginn vildi
fara heim og margir voru staðráðnir í
að koma aftur til Noregs og þá helst til
Bergen. Við fórum með sömu flugvél til
baka og lentum á Keflavíkurflugvelli.
Síðan kvöddu við ferðafélagana og hver
fór heim til sín. Við getum allar sagt með
sanni, að það var alveg dýrlega gaman í
allri ferðinni, ferðafélagarair skemmti-
legir og allt var svo framúrskarandi. En
við tókum mikið af mvndum og við horf-
um oft á þær og rifjum upp Noregsferð-
ina.
SKINFAXI
7