Skinfaxi - 01.08.1974, Blaðsíða 9

aði það líklega af því að fjöldinn allur af
fullorðnu fólki var með í förinni. Þetta
átti reyndar að vera unglingamót en
sænsku þátttakendumir voi'u flestir
kcmnir yfir fimmtugt, kannski þeir hafi
verið gengnir í barndóm. Um kvöldið var
svo dansað fram að miðnætti og svo var
einnig um næsta kvöld. Næsta dag hófst
hópvinnan, og þá var fólkinu skipt niður
í hópa sem hver hafði sitt viðfangsefni,
einn hópurinn lærði dans, annar að spila
á gítar og lærði söngva o. s. frv. Hópamir
vom fjórir og unnu þeir alltaf af og til
fram á síðasta dag, en þá fluttu þeir
sameiginlega dagskrá. Það kom vel fram
í hópvinnunni hvað fólkið var sannvinnu-
gott og jákvætt. Allir vildu hjálpa ef ein-
hver skildi ekki kennarann, einu krakk-
arnir sem áttu í erfiðleikum vegna tungu-
málsins vom Finnamir, þeir skildu mörg
hvorki skandinavisku né ensku. Tevlings-
dagur, hvað er nú það? Ég hef ekki
heyrt orð yfir það á íslensku, en tevling
er fólgið í því að fylgja stíg sem merkt-
ur er með flöggum og svara spumingum
sem komið er fyrir með nokkram milli-
bili meðfram stígnum. Þetta voru krossa-
spurningar og voru margir með öll svör-
in rétt. (Ekki ég). í leiðinni týndum við
blóm, mosa, lauf og annað þessháttar,
sem við notuðum svo seinna um daginn
til að búa til myndir.
Eitt kvöldið átti að vera varðeldur
niðri við vatnið sem þarna var, en þegar
allur mannskapurinn var kominn niður að
vatninu þá byrjaði að rigna og flestir fóru
heim aftur. Heldur var dauft yfir fólkinu
og var ekki einu sinni hægt að taka lag-
ið fyrr en íslendingarnir byrjuðu að
syngja lagið Á Sprengisandi, en það lag
gátu flestir raulað með okkur. Næst síð-
íslenskir og íinnskir unglingar á glaðri stundu
í æskulýðsbúðunum í Rauland.
asta kvöldið var dagskrámii hagað þann-
ig að hver þjóð flutti efni sem var ein-
kennandi fyrir sitt land. Við íslending-
arnir sýndum t. d. glímu og látbragðs-
leik sem átti að tákna varðskip að klippa
á vörpu hjá landhelgisbrjót. Vakti glím-
an sérstaklega mikla athygli, en enginn
þorði samt að skora á strákana að glíma
við sig.
Aðfaranótt þjóðhátíðardagsins 28. júlí,
sem jafnframt var síðasta nóttin okkar
þarna, komu Norðmennirnir okkur mjög
á óvart með því að ganga á öll herbergin
og syngja fyrir okkur þjóðsönginn. Það
var ekfci laust við að við skömmuðumst
okkar fyrir að kunna þjóðsönginn ekki
svo vel að geta sungið með. Þegar þátt-
takendumir fóru að týnast í burtu var
ekki laust við að tárin færu að renna nið-
ur kinnamar á flestum, enda var það eng-
SKINFAXI
9