Skinfaxi - 01.12.1979, Blaðsíða 8

og hollt tómstundagaman fyrir þá sem
finnst lífið innihaldslaust og tómlegt. En
mesta þýðingu hefur þolþjálfun fyrir þá
sem eru sífellt þreyttir eftir venjulegan
vinnudag eða ef dagleg störf verða svo-
litið erfiðari en venjulega. Komist þeir í
góða þjálfun finna þeir lítið fyrir svolitlu
aukaálagi og geta jafnvel bætt afköst sín.
Þolið eykst þá svo mikið að þreyta finnst
ekki við dagleg störf. Kostir þess eru aug-
ljósir.
Almennt líkamsástand. Þolþjálfun
getur hresst skrokkinn við á ýmsan hátt,
enda er hreyfingu og áreynslu beitt í aukn-
um mæli sem aukameðferð við allskonar
sjúkdómum og kvillum.
Blóðleysi er oftast meðhöndlað með
lyfjum, en árangur er mun betri ef þol-
þjálfun er stunduð með.
Hægðatregða er algengt vandamál, sem
hægt er að meðhöndla með mataræði, en
hlaup og skokk bæta árangurinn. Lyf eru
óheppilegri meðferð.
Vöðvabólga er afar algengur kvilli, sem
best er að meðhöndla með hita og æfing-
um. Áhrifaríkast er að hita líkamann upp
með áreynslu, og er þá t.d. sund upplagt,
þar sem það gefur mikla alhliða hreyfingu
auk hitans.
Vel þjáfaður einstaklingur finnur
minna fyrir smitsjúkdómum, sem sífellt
eru á ferðinni, og verður síður óvinnufær
þótt hann taki slíka sjúkdóma eða fái
aðra kvilla.
Almenn vellíðan eykst yfirleitt til muna
við þolþjálfun. Það finna allir sem byrja
að trimma, jafnvel þótt þeir séu alheil-
brigðir fyrir. Þetta er næg ástæða til þess
að mæla með þolþjálfun fyrir alla, sem á
annað borð geta hreyft sig vegna sjúk-
dóma eða fötlunar.
Neikvæð áhríf þolþjálfunar
Allt kapp er best með forsjá, og öll
gæði heimsins geta verið skaðleg, séu þau
misnotuð. Áður er minnst á hættu af
dauðsföllum, en hún er lítil, sérstaklega ef
farið er hægt af stað og álagið aukið dag
frá degi. Þannig má líka forðast harð-
sperrur, sem hugsanlega gætu breytt
áhugasömu trimmaraefni aftur í kyrrsetu-
mann.
Alltaf er nokkur slysahætta samfara
íþróttaiðkunum, en misjafnlega mikil
eftir greinum. Nefna má hnefaleika sem
ljóta íþróttagrein, sem oft leiðir til
meiðsla. Knattspyrna er vinsæl íþrótta-
grein, sem útheimtir mikla þolþjálfun, en
meiðsli, einkum á fótmn, eru tíð (fyrir
utan Argentínuveikina). Mjög margir
knattspyrnumenn hafa skemmt á sér
hnén. Ég held að takkarnir á skónum eigi
mesta sök á þessu, einkum þegar leikið er
á grasi og langir takkar notaðir. Annar
fóturinn festist þá kyrfilega við jörðina,
og þegar sparkað er með hinum kemur
snúningur á hnéð, sem ekki er gert fyrir
slíkt átak. Þá rifna oft liðþófar og lið-
bönd togna. Þeir sem leika knattspyrnu
Þolþjálfun getur hresst skrokkinn við á ýmsan hátt.
8
SKINFAXI