Skinfaxi - 01.12.1979, Blaðsíða 17

hann vanur að fá sér gönguferð um ná-
grennið. Hann laeddist um í skugga hús-
anna og kíkti á alla glugga til þess að sjá
hvernig fólkinu liði. Víða hafði verið sett
skál með hrísgrjónagraut og kanna af
sætu jólaöli út á tröppur, og þvi kunni
hann vel.
Svo var það einhverju sinni á jólakvöldi
að hann var að enda skoðunarferð sína og
kom að dálitlum kofa í útjaðri skógarins.
Þarna var hann vanur að finna fyrir á
tröppunum stóra skál með hrísgrjóna-
graut og ölkrús með afar sætu öli. En í
þetta sinn var þar enginn grautur og ekk-
ert öl, þar lá aðeins grjóthörð brauð-
skorpa.
Hvað skyldi þetta nú eiga að þýða,
hugsaði jólasveinninn og hrukkaði ennið.
Á ég ekki að fá hrísgrjónagrautinn minn í
ár?
SKINFAXI
17