Skinfaxi - 01.12.1979, Síða 15

Sumarmorgunn
Við Svartúrvatn er sumarnóttinikjfM.
hún svtefir dalabömin inm I f/rtWum.
Vm Zmundagsins dýrð og sólarglóð
UZ dreyZ undir þokuvtengjnn, köldutn.
Með þrá I hjarta hlusta þau sem vaka
á heiðasvani’er úti’á vatm kvaka.
Til vestursala sumamóttin snýr,
þó sést hér hvergi enn t,l hárra fiala
— Ég held nú samt að sunnanandi hlyr
hann siuri bráðum þokumekki alla.
- Og fiá! - Á vatnið sólargeislar fossa,
og silfurskœrar bárur gulli hossa.
Svo lyfiist þokan hægt af hverri hceð,
og hér og þar sér út I gemmrt vlða.
Og blóðið streymir ^ittog ört um a ,
er opnast sýn til biárra fiaHahllði,,
og suður fyrir sanda, hraun og klungur,
þar sólu glœstar sklna jökulbungur.
Og loksins, loksins! - Sjáóu i sólaráa! -
... ,,, á Herðubretðar-fióllum.
Oe tign og göfgi ntá ei lengur leyna
2JÍSJL'A-s-w-
Hú ber hver lltil sóley sumarskart,
og sólarfull I daggarveigum tœmir
Og Svarárvatnið skln, svo skcert og bjart,
súskuggsjá bláumfiallahnjúkum scemir.
. Og nú er hátíðlifs,ájörðoglegi.
og Ijóssins blessun yfir þessum deg.
En stundin líður, fyrr en óskað er,
með unað sinn, og geisla slfeUt yj ■
Það er sem blcerinn ben mér og þér
frá blárra fialla dlsum kveðju hlyja.
—- Ogþessi menning, allra okkargeði,
sé óþrjótandi lind, af hretnm RÍeðt.
s 1 1 Þórður Jónsson.
^errtalanjjarnir á IjaldstaA.
SKINFAXI