Skinfaxi - 01.04.1987, Side 16

Frj álsíþróttir
Aðstaðan á steinaldarstigi ?
Eini íþróttavöllurinn hér á
landi sem talist gæti viðunandi til
frjálsíþróttaiðkana er svo til
ónýtur og hefur verið það undan-
farin ár - Það heyrir til undan-
tekninga að tæki til frjálsíþrótta-
iðkunar séu til staðar út um land -
Innanhússaðstaðan er svo til
engin þó sú staðreynd fari ekki
hátt -
Undanfarin ár höfum við
íslendingar verið að stæra okkur af
íslenskum afreksmönnum á hinum fjöl-
mörgu sviðum íþróttanna, hvort sem er
í hópíþróttum eða einstaklingsíþróttum
Einar Vilhjálmsson, Vésteinn Hafsteins-
son, Eðvarð Þór Eðvarðsson, Bjami
Friðriksson og svo framvegis. Við
getum haldið iengi áfram á þessari
braut, handboltalandsliðið, knattspyrnu-
mennirnir erlendis.
En þeir eru flestir erlendis.
Hver er ástæðan? Auðvitað vitum við
það öll að flest okkar besta fþróttafólk
er erlendis við æfingar vegna hinnar
lélegu aðstöðu hér heima. Þetta er
eiiginn nýr sannleikur, þvert á móti,
hann er orðinn gamall. En það er
heldur undarleg staðreynd að þegar við
erum að hrósa afreksfólki okkar sem
heldur nafni íslands á Iofti á alþjóða-
vettvangi, er svo til aldrei minnst á
ástæðuna fyrir því að það er erlendis.
Svo virðist sem það sé tekið sem
óumbreytanleg staðreynd að íþrótta-
aðstaðan sé slæm; það verður bara að
liafa það, þó flest okkar efnilegasta fólk
fari á ákveðnum punkti til annarra
landa.
Besti völlurinn !
Þessi staðreynd virðist
greinilegust og pínlegust í
frjálsíþróttum. Hún er alveg makalaus
sú staðreynd að á árinu 1987 skuli vera
til einn völlur á öllu landinu með
gerviefni, Valbjarnarvöllurinn svonefndi
og hann ónýtur! Það er einnig
makalaust að hér, á landi elds og ísa,
skuli ekki vera eitt einasta íþróttahús á
landinu þar sem hægt er að stunda
keppni í frjálsum íþróttum með sóma-
samlegum hætti. Það er engin afsökun
að halda því fram að þarna spili pen-
ingaleysi aðalhlutverkið. Peningaleysi
er ein skýringin en engin afsökun.
Önnur skýring á þessu er hreinlega
sinnuleysi hjá þeim sem ættu að hafa
þarna hagsmuna að gæta og áhuga-
mönnum um frjálsíþróttir. Og ekki
síður frjálsíþróttamennirnir sjálfir. Eitt
dæmi, þessu sinnuleysi til skýringar,
má nefna. A Valbjarnarvellinum fyrr-
nefnda í Reykjavík var fyrir nokkrum
árum reistur frjálsíþróttavöllur með
gerviefni á hlaupabrautum og kast- og
stökksvæðum. Það þótti ekki ástæða
til að reisa búningsklefa þar sem
búningsklefar voru stutt frá, undir stúku
aðalvallarins. Þeir búningsklefar eru
hins vegar mikið til lokaðir því fólki
sem stundar frjálsíþróttaæfingar á
Valbjarnarvelli. Þegar gervigrasvöllur-
inn framan við Laugardalshöllina var
tekinn í notkun var mjög fljótlega
komin búningsaðstaða þar, klefar og
sturtur.
Frjálsíþróttafólk hefur ekki aðgang að
þeirri aðstöðu. Því er það ekki
óalgengt nú, að sjá t.d. bílum rennt að
Valbjarnarvelli, fólk veltast í góða
stund inni í þessum bílum, stíga síðan
út, í búning tilbúið á æfingu. Síðan
sömu leið til baka að lokinni æfingu,
sturta í heimahúsum. Fjölmargir
skokka bara í æfingafötum frá heimili
sínu á völlinn og skokka síðan til baka.
Ekki getur maður nú séð
meistaraflokksmenn Frammara í knatt-
spyrnu, svo dæmi sé tekið, koma
hlaupandi í búningi frá heimilum
sínum á æfingar og síðan á sama máta
til baka.
Hvað uni það, segja má að besti
frjálsíþróttavöllur landsins sé næstum
ónýtur. Svo virðist sem nokkuð undar-
leg mistök hafi verið gerð í uþphafi,
malbikað á hlaupabrautir eins og um
Laugaveginn væri að ræða, gerviefni
síðan lagt ofan á. Vatnið síast í
gegnum gerviefnið en ekki lengra.
Afleiðingin er sú að gerviefnið eyði-
leggst af vatni og settar eru bætur á
verstu blettina, sem síðan losna upp á
hornum og brautin verður þar með
stórhættuleg.
Enginn vörður !
Annað dæmið um viðhorfið til
aðstæðna frjálsíþróttafólks í Reykjavík
er að það er enginn sem hefur umsjón
með þessuro velli, enginn vörður. Á
Laugardalsvellinum eru starfsmenn að
sjálfsögðu, einnig á gervigrasvellinum.
Af einhverjum ástæðum þykir hins
vegar ekki ástæða til þess að hafa vörð
eða umsjónarmann með Valbjarnarvelli.
Þetta er í stuttu máli sú aðstaða
sem frjálsíþróttamönnum er boðið upp
á, á besta frjálsíþróttavelli Iandsins.
Því má segja að'aðstaðan annars staðar
á landinu hljóti að vera bágborin. Þar
er að sjálfsögðu hvergi að finna velli
Valbjarnarvellir. Mynd, Sveinn
Þormóðsson.
16