Skinfaxi - 01.04.1987, Page 20

Eðvarð með Týru, ellefu ára gamlun heimilisvin í fanginu. Flestir kannast sjálfsagt
við gripinn í baksýn; "iþróttamaður ársins
Nei, það get ég ekki sagt, þetta
lá allt nokkuð ljóst fyrir. Málið var
það, að 14 til 15 ára gamall var ég
kominn á toppinn hér innanlands. Ég
var að keppa við tvítuga menn, hélt vel
í við þá. Það gerði gæfumuninn. Árin
áður hafði ég verið að setja hvert metið
af öðru og var auðvitað í skýjunum út
af því. Ég hef satt að segja meiri
ánægju af því að vera einn um metin
heldur en að vera að deila titlum með
öðrum. Ég hef mikinn metnað og það
má segja að hann skilist betur þegar
maður er einn í þessu.
En mér þykir ekki ólíklegt að ef
ég hefði ekki verið búinn að setja þetta
mikið af metum þegar kom að því að
velja milli körfunnar og sundsins, hefði
það val getað farið á ’nvorn veginn sem
er. í körfuboltanum hefur maður auð-
vitað mikið meiri félagsskap, ég hef
eignast góða vini þar, eins og ég sagði.
Maður hefði eytt mun meiri tíma með
þeim. í sundinu er maður á hinn bóginn
að vesenast í þessu sjö til átta tíma á
dag og hefur ósköp lítil samskipti við
aðra, miðað við hópíþróttirnar."
-Meira um upphaf þitt í sund-
inu. Hvatning, nú var ekki mikið um
afreksmenn í sundi hér í Njarðvík eða á
Suðumesjum þegar þú varst að byrja.
"Nei, það er rétt, en þetta var
allt á uppleið. Það voru góðir þjálfarar,
Sonja Hreiðarsdóttir og síðan Friðrik
Ólafsson, sem ég er búinn að hafa sem
þjálfara minn frá því ég var 15 ára. Það
var þannig mikill uppgangur, maður
var að taka þátt í að skapa eitthvað.
Svona þættir voru hvatning og urðu til
þess að maður er enn í þessu. Sonja er
héðan úr Njarðvíkum, hún æfði hins
vegar sjálf í bænum þar sem þá var hér
lítið að gerast á sundsviðinu. Sonja var
mjög góð sundkona, en því rniður
hætti hún allt of snemma. Hún byggði
sunddeildina upp frá grunni ásamt
forráðamönnum deildarinnar. Ég kom
inn í þetta 13 - 14 ára þegar Sonja var
að hefja sitt starf. Áður hafði sundið
sem sagt verið í mikilli lægð. Það, að
taka þátt í þessu var því ein tegund
hvatningar sem hafði áhrif á mig. Ég
vildi taka þátt í að auka veg sundsins
hér í bænum."
Metnaður fyrir
Njarðvík
-Má þá kannski skilja orð þín
sem svo að þú hafi líka haft metnað
fyrir hönd heimaslóðanna?
"Já, mikil ósköp, það hefur alla
tíð, frá því ég byrjaði að ná árangri,
verið stutt vel við bakið á manni. Fólk
hefur tekið eftirþessu og hrósað manni,
"vel gert", og svo framvegis. Það
þekkja mig allir, ég fæ mikinn
stuðning og það er gott að vita af
þessum góða hug fólksins hér í
bænum."
-Þú ert kannski stöðvaður á
götu?
"Já, það kemur fyrir, fólk hefur
greinilegan áhuga á því sem ég er að
gera, veit kannski ekki mikið um
sundíþróttina en hefur mikinn álruga á
að vita meira. Þetta er alltaf örvandi,
að finna slíkan hug.
-Og þessi hugur, fannstu hann
fljótt?
"Já, ég tók fyrsta íslandsmetið í
karlaflokki 14 ára gamall. Ég var sá
yngsti sem hafði sett slíkt met. Fólk
tók mjög vel í þetta og ég fékk að
heyra það. Ég hef sem sagt aldrei
fengið annað en jákvæðar undirtektir
héðan úr bænum."
Nú ertu kannski þekktur fyrir að
vera mikill baksundsmaður. Hvernig
var þetta þegar þú varst að byrja,
sérhæfðir þú þig strax?
"Nei, ég gerði það nú ekki. Ég
fór nokkuð jafnt í sundin. Ég tók fyrir
svo til öll sund, bringusund, baksund
og fjórsund. Ég átti met í öllum
sundum nema flugsundi, alit fram í 16
ára flokk. Frá 16 upp í 19 ára flokkinn
tók ég síðan baksundið fyrir. Svo er
það ekki fyrr en á síðasta ári sem ég fór
að taka hin sundin fyrir aftur. Það var
eiginlega svo komið að ég átti orðið
öll íslandsmetin í öllum baksundum,
öllum bringusundum og öllum fjór-
sundum. Nú er ég að taka flugsundið í
gegn."
-Þannig að þú hefur raðað þér
niður á sundin eftir röð og rutt öllum
gömlurn metum frá skipulega?
Nú finnst Eðvarð greinilega nóg
komið af hóli þó einungis sé um að
ræða staðreyndir málsins og reynir að
klóra í bakkann.
"Ja, ég hreinlega æfi meira en
aðrir, legg mun meira á mig en flestir
gera. Á kannski þess vegna auðveldara
með þetta.
Á bakinu í 4 mánuði
-Eðvarð kemst ekki upp með
neina hógværð og er því minntur á að
hann hafi hreinsað upp öll baksundsmet
Huga S. Harðarsonar og Inga Þórs
Jónssonar á einu og sama mótinu, n'u
met?
"Jú, rétt er það, þetta var fyrir
einum sex árum. Það var þannig að ég
tók þriggja vikna sumarfrí eitt sumarið.
Þegar ég byrjaði síðan að æfa aftur,
nýorðinn fjórtán ára, tók ég baksundið
fyrir og var hreinlega á bakinu í fjóra
mánuði, synti ekkert annað en
baksund."
Eðvarð brosir að þessum liðna
tíma. "Þá var Sonja með okkur. Hún
reyndi hvað hún gat til að snúa mér við
en ég vildi bara vera á bakinu, það varð
engu tauti við mig komið. Ég fann
mig vel í því sundi og vildi ná góðum
tökum á þvi. Sonja vildi hins vegar
halda mér í fjölbreytninni. Ég vildi
aftur á móti slá þessi met. Ég var einar
fjórar, fimm sekúndur frá því að slá þau
á þessum tíma en mér fannst ég gæti
það, vildi í það minnsta reyna.
Mótið sem var framundan var
Norðurlandameistaramót unglinga. Mér
gekk nokkuð vel. Þetta voru 17 ára
strákar sem ég var að keppa við og það
munaði held ég 3/10 úr sekúndu að ég
fengi þama ein bronsverðlaun."
-Þetta mót var fyrsta mót
90