Skinfaxi - 01.12.1988, Blaðsíða 8

mánuðina áður en farið var til Seoul.
Aðrar voru á Hrafnagili í Eyjafirði í 5
daga. Hinar voru í Reykjavík í 3 daga.
Þetta gerðum við fyrst og fremst til að
íþróttafólkið gæti einbeitt sér að æfingum
í nokkra daga en einnig til þess að hrista
hópinn saman. Stór hluti fólksins æfir
saman í Reykjavík og því gat það skeð að
sá hópur næði ekki vel saman við fólkið
sem kom af landsbyggðinni. En hópurinn
small einstaklega vel saman.
Æfingabúðirnar og ferðirnar hafa
sjálfsagt haft mjög mikið að segja í því
efni. Þegar til Seoul kom ríkti sérstaklega
mikill einhugur og keppendur voru
óþreytandi við að hvetja hvort annað til
dáða.”
Hvernig er hlutfallið með fjölda
íþróttafélaga innan IF milli stór-
Reykjavíkursvæðisins og alls landsins og
hvernig er með aðstöðu þar?
„Af 16 félögum innan sambandsins eru
9 utan hins svokallaða stór-
Reykjavíkursvæðis. Þau dreifast því vel
um landið og við vinnum stöðugt að stofn-
un fleiri. En við stöndum auðvitað í sama
húsnæðisharki og önnurfélög. Munurinn
er e.t.v. sá að í svo mörgum tilfellum
þurfum við sérhannaða aðstöðu fyrir
okkar fólk.
En vonandi batnar aðstaðan mikið með
tilkomu nýja íþróttahússins sem
íþróttafélag Fatlaðra í Reykjavík er að
byggja.
Þær viðtökur sem húsbyggingarátakið
fékk fyrir skömmu sýnir kannski hvað
„Islandsmaðurinn” í okkur getur verið
sterkur og hvað við getum fljótt og vel
verið mjög samtaka. Það var mikið hringt
til okkar og fyrir nokkrum dögum hringdi
forsprakki hóps telpna norðan af Húsavík
til að tilkynna um safnað fé. Þessar telpur
höfðu haldið hlutaveltu til styrktar
íþróttahússbyggingunni. Sömuleiðis
hringdu til okkar starfsmenn í Álverinu í
Straumsvík til okkar en þeir höfðu staðið
fyrir söfnun á sínum vinnustað.”
En hverjar eru nú vinsœlustu
íþróttagreinarnar?
„Það eru sund og boccia, flestir eru í
þeim íþróttagreinum.
Við erum með sumarbúðir austur á
Laugarvatni á hverju sumri. Á síðasta
sumri vorum við með þrjú vikunámskeið
og það voru 120 einstaklingar sem tóku
þátt í þeim. Það gerðist í fyrsta skipti nú
að við þurftum að neita fólki um þátttöku
í námskeiðum. Þama eru einstaklingar
alls staðar að af landinu. Jafnvel þar sem
Kom sjálfri mér á
óvart
Lilja María Snorradóttir gerði það gott
úti í Seoul eins og alþjóð veit. Skinfaxi
hafði samband við hana nokkm eftir að
hún var komin heim.
Kom eitthvað sérstakt þér á óvart úti í
Seoul?
„Ég veit nú ekki, það var svo margt.”
Kannski helst þú sjálf, þú hefur komið
þér á óvart miðað við þegar við rœddum
síðast saman (Sjá 5) bjóstu ekki við
miklum stórvirkjum.
Lilja hlær dátt. „Já, það má kannski
segja það. Þetta kom mér vissulega
áóvart, Ég bjóst ekki við að vinna í Seoul.”
En í dag, þú heldur bara áfram að œfa.
Heldurðu aðframmistaða þín í Seoul auki
sundáhuga á Króknum?
„Ég hef ekki orðið vör við það, ekki enn
þá. Og sérstaklega vegna þess að við erum
ekki með neinn þjálfara lengur í sundinu.
Ég veit ekki hversu lengi það kemur til
með að standa. Það er nú verið að vinna í
þessu máli og ég vona að það leysist fljótt.
En ég held áfram að synda.”
Og hvað er nú framundan hjá þérfyrir
utan œfingar?
„Það er nú kannski helst, mót sem við
fömm á í Svíþjóð í febrúar næstkomandi.
Þetta er árlegt mót sem krakkarnir fyrir
sunnan hafa farið á. Ég er að fara þama í
fyrsta sinn. Svo verður
Norðurlandamótið í Vestmannaeyjum
næstasumar. Þetta er það helsta. Ásamt
hefðbundnum mótum hér heima.”
„Seturðu þér einhver sérstök markmið
Lilja, t.d. að ná ákveðnum tímum?
„Nei, ég stefni aðeins á að gera mitt
besta.”
ekki hafa verið félög fyrir.”
Nú standið þið greinilega fyrir mikilli
starfsemi. Hvernig fjármagnið þiðykkar
staif?
„Við erum á sama „markaði”, ef svo má
segja, með okkar starfsemi og önnur
sérsambönd. Að vísu höfum við nokkra
sérstöðu sem felst í því að IF og
Olympíunefnd Fatlaðra eru hvort um sig
með sérstaka fjárveitingu á fjárlögum
Alþingis. En á þessu ári má segja að
rúmlega 70 % af kostnaði við starfið er
eigin fjáröflun. I þessa eigin fjáröflun fer
að okkar mati allt of mikill tími af starfi
okkar. En þær tíu miljónir sem IF fékk í
styrk frá ríkisstjórn Islands í kjölfar
Ólympíuleika fatlaðra kemur sér auðvitað
vel. Þá eigum við okkur einnig trausta
stuðningsmenn. Ég vil sérstaklega nefna
og þakka í því sambandi ýmsum
þjónustuklúbbum eins og Lions og Kiw-
anis, einnig sveitastjórnum, ýmsum
félagasamtökum, fyrirtækjum og einstak-
lingum. Sem dæmi um tengsl og stuðning
félagasamtaka við okkur má nefna hið
árlega Hængsmót á Akureyri. Lions
klúbburinn Hængur á Akureyri hefur
staðið fyrir móti í nokkur ár fyrir fatlaða
sem er orðið eitt af þremur stærstu mótum
okkar Hængur skipuleggur og stendur að
þessu móti sem er okkur geysilega
mikilvægt.
Hver er helsta sérstaða IF innan
íþróttahreyfingarinnar
„Það sem er kannski mest áberandi er að
við höldum íslandsmót í 6 ólíkum
íþróttagreinum. Af því leiðir auðvitað
flóknara starf, t.d. hvað varðar leikreglur,
reglugerðir, læknisfræðilega flokkun á
fötlun eftir íþróttagreinum og þar fram
eftir götunum. Fjölda þátttakenda í
íþróttum fatlaðra fjölgar stöðugt og það er
mikil breyting frá því sem var fyrir t.d. tíu
árum síðan. Fatlaðir og aðstæður þeirra
hafa komið mun meira fram í sviðsljósið.
Fólki verður stöðugt ljósari þörfin fyrir
því að fatlaðir stundi líkamsrækt. Þessi
þörf er mun mikilvægari hjá fötluðum en
ófötluðum. Ekki síst hvað varðar
félagslega þáttinn. Á meðan þessi fjölgun
erfyrirhendi ííþróttumfatlaðravitum við
að við erum á réttri leið”, segir Markús að
lokum.
IH
8
Skinfaxi