Skinfaxi - 01.12.1988, Blaðsíða 14

Mótlætið eflir mig
Rætt við baráttukonuna írisi Grönfeldt.
Iris talar út um Olympíuleikana,það sem
gerðist þar og margt fleira
íris er heimakær. „Ég er fædd og upp-
alin Borgnesingur og hef aðeins farið á
brott í framhaldsskóla og keppnir. Ég tók
stúdentinn í Reykjavík, lauk því um jólin
'82 og er síðan 8. janúar '83 komin út til
Alabama í Bandaríkjunum í
framhaldsnám í íþrótta- og heilsufræði.
Þetta er skólinn sem Þráinn Haf-
steinsson og Þórdís Gísladóttir sóttu og
þau voru búin að tala við þjálfarann fyrir
mig sumarið áður. Þar var mér boðinn
styrkur. En ég ætlaði mér alltaf í nám
tengt íþróttunum, ég er búin að vera
„íþróttaidjót” mjög lengi, frá upphafi”,
segir Iris og brosir breitt.
Ég var í fótbolta með strákunum frá
morgni til kvölds frá því ég var smástelpa.
Það var náttúrulega litið á það sem dálítið
skrýtið. En nú eru allar stelpumar í
fótbolta og þykir sjálfsagt. Frjálsar
íþróttir byrja ég síðan ekki að æfa fyrr en
ég er 13 ára. Þá byrja ég strax að kasta
spjóti. Ég varð í 2. sæti á M.í. 14 ára og
yngri. Ég var svo nálægt því að vinna að
ég ákvað á þeirri stundu að þetta væri mín
grein. Ég var alltaf góð í boltaíþróttum,
kasta boltum, grjóti þess vegna. Því
hentaði spjótið mér vel. (Hlátur).
En þetta var ekkert skipulagt
nákvæmlega. Ég skipulagði ekki feril
minn í íþróttunum á þessum tíma. Þegar
ég var 13 ára kastaði ég 28 metra og árið
eftir kastaði ég 36.86 m og setti telpnamet.
Þetta var 1977. Þannig aðí ljósi þessa var
það borðleggjandi hvað ég ætlaði að
stunda í framtíðinni.
Þeir lögðu grunninn
En þeir sem lögðu nú grunninn að þessu
öllu voru kennarar og þjálfarar sem voru
þá í Borgarnesi. Þeir Ingimundur
Ingimundarson, Flemming Jessen og
Eyjólfur Magnússon. Ég á þessum
mönnum mikið að þakka. Þegar ég var 15
og 16 ára þjálfaði Eyjólfur mig. Þá bætti
ég mig úr 36 metrum í 45 m, bætti íslands-
met fullorðinna um 6 metra. Þetta kveikti
neistann fyrir alvöru.
Síðan er það í fyrrahaust sem Eyjólfur
kemur aftur inn í dæmið hjá mér. Þá fer
14
Skinfaxi