Skinfaxi - 01.12.2006, Blaðsíða 21

Margir stunda nám við lýðháskóla í Danmörku:
vetna í þessu starfi. Þegar Vilhjálm-
ur var 17 ára gamall fékk hann
undanþágu frá KK( til að æfa og
leika með 10. bekk.
Aðspurð hvernig hún sjái skóla-
göngu Vilhjálms í framtíðinni
sagði Brynja hana vera óljósa en
vissulega sé það tilraun að senda
hann á íþróttalýðháskólann. Hún
sagði möguleikana hérheima litla
sem enga til frekari skólagöngu.
„Hann gæti reynt við stúdents-
próf í fjölbrautaskóla og farið í
almenna tíma. Geta hans hins veg-
ar er þannig að ég sé ekki í fljótu
bragði að hann myndi klára þann-
ig nám. Vonandi verður einhver
breyting þar á og að fötluðum ein-
staklingum verði boðið upp á ein-
hvers konar framhaldsnám að
loknu námi á starfsbrautum."
- Finnstþér þessum hópi ein-
staklinga ekki nægilega sinnt í þjóð-
félaginu i dag?
„Það finnst mér ekki. Maður
rekur sig alls staðar á lokaðar dyr.
Þetta er mikil barátta en UMFl
tók okkur vel og ég er viss um að
námið í Danmörku á eftir að nýtast
syni mínum í nánustu framtíð,"
sagði Brynja Sigfúsdóttir.
Frá vinstri Sören Stein, skóiastjóri, Vilhjálmur Þór, Erling Jonsson, aðstoðar-
skólastjóri, og Karl F. Jörgensen Jóhannsson.
„Þegar mér líður velergaman að lifa"
Vilhjálmur sagðist ekki hafa verið
búinn að hugleiða það lengi að
fara í íþróttalýðháskóla í Dan-
mörku. Honum hafi hins vegar ver-
ið bent á þennan möguleika og
hann síðan ákveðið að láta slag
standa.
„Ég get ekki sagt að ég hafi
spáð eitthvað sérstaklega í að fara
á íþróttalýðháskóla en það var
mjög áhugaverður kostur þegar
málin voru skoðuð ofan í kjölinn.
Mamma mín viðraði þessa hug-
mynd við mig og mér fannst hún
vel koma til greina. Við héldum
sem leið lá í UMFÍ og hittum þar
fyrir Valdimar Gunnarsson sem
hefur þessi mál á sinni könnu. Við
settumst niður með honum og
hann sagði okkurfrá möguleikun-
um sem í boði voru. Valdimar
ræddi m.a. við skólayfirvöld í Sön-
derborg sem sögðust vera reiðu-
búin til að taka á móti mér með
fylgdarmanni. Málin þróuðust
síðan með þeim hætti að ég hóf
nám í skólanum með haustinu.
Ég hef stundað íþróttir mikið í
gegnum tíðina og í því sambandi
get ég nefnt boccia, fótbolta, bog-
fimi, körfubolta og sund/'sagði
Vilhjálmur Þór Jónsson.
- Hvernig fannst þér aðkoma
hingað í haust og hvernig gengu
fyrstu dagarnir fyrirsig?
„Mérfannst byrjunin ganga
mjög vel og dvölin lagðist vel í
mig. Það koma síðan dagar þegar
allt gengur á afturfótunum og
maður verður þungur í skapinu.
Undir þessum kringumstæðum er
gott að eiga góðan vin að eins og
Karl. Þegar ég er þungur nægir oft
að setjast niður með góðum vini
og ræða málin og eins hafa kenn-
ararnir reynst mér vel. Mestmegnis
aftímanum til þessa hefurflest
leikið í lyndi en eins og ég sagði á
ég til að missa fótanna og þá verð-
ur allt ómögulegt. Þegar mér líður
aftur á móti vel er gaman að lifa.
Ég er viss um að ég hef haft mjög
gott afdvölinni hér í Sönderborg
og hún hefur gert mig að sterkari
einstaklingi. Þolið hefur batnað
mikið og ég er búinn að læra
marga nýja hluti. Það er dýrmætt
að hafa kynnst öllu þessu fólki sem
er hér við nám og kennurum og
starfsliði skólans/'sagði Vilhjámur.
Hann sagðist mæla eindregið með
því að einstaklingar, sem væri eins
ástatt um, íhuguðu það hiklaust
að setjast á skólabekk í íþróttalýð-
háskóla. Ef þeir væru sterkir og
vildu reyna væri það tvímælalaust
þess virði.
- Finnstþér þúhafa breyst að
einhverju leyti? Ert þú sterkari og
líður þér betur sem einstaklingi?
„Ég er ekki frá því og ég sé lífið
í öðru Ijósi en áður. Það er gott að
bæta öðru tungumálið í safnið en
mér hefur ekki fundist auðvelt að
komast inn í það. Ég er samt allur
að koma til en mér finnst danskan
erfið og þá alveg sérstaklega þegar
hún ertöluð hratt."í spjalli okkar
við Vilhjálm minntist hann sérstak-
lega á myndlistina og sagði að hún
væri í miklu uppáhaldi hjá sér og
hann hefði fundið sig sérstaklega á
því sviði í skólanum í vetur. Eins
hefði hann mjög gaman af körfu-
bolta og í öllum frístundum sem
gæfust væri hann í íþróttasalnum
að leika sér. Vilhjálmur var inntur
eftir því hvort hann myndi snúa
sér meira að myndlistinni en áður
þegar náminu lyki í Sönderborg.
„Það er aldrei að vita og satt
best að segja gæti ég vel hugsað
mér það. Mér líður vel þegar ég
teikna en þá er eins og ég nái að
dreifa huganum vel. Ég var aldrei
góður að teikna og það er eins og
að þessir hæfileikar séu að spretta
fram núna. Ég gat varla teiknað
áður en ég kom hingað út en
myndlistartímarnir hafa reynst mér
afar vel. Það verður bara að koma
í Ijós hvort ég halli mér meira að
listinni, framtíðin ein sker úr um
það,"sagði Vilhjálmur.
- Hvað ertu að gera i frítimanum
og á kvöldin?
„Á miðvikudagskvöldum hitt-
ast allir nemendurnir og sprella
saman. Öðru hverju hittast gang-
arnir og etja kappi saman í íþrótt-
um. Um helgar hittumst við á lau-
gardögum og eigum góða stund
saman. Oft förum við niður í mið-
bæ en annars reynir maður að
slaka á og njóta þess að vera til."
Vilhjálmur sagði að ýmislegt væri
gert til að brjóta upp hið hefð-
bundna skólaform og í október
hefði verið farið í skólaferð til
Lanzarote sem er ein Kanaríeyja.
„Það var glampandi sólskin alla
vikuna sem við dvöldum þar. Þar
varð ég strandblaksmeistari og ég
var mjög montinn með frammi-
stöðuna þar."
- Hefur ekki verið gaman fyrir
þig að kynnast krökkum frá öðrum
löndum?
„Það er alltaf gaman að hitta
nýtt fólk, alltaf pláss hjá mér fyrir
nýtt fólk. Á heildina litið sé ég
aldrei eftir því að hafa komið
hingað til náms. Eins og ég sagði
fyrr hafa komið tímar þar sem ég
hefði viljað vera annars staðar,
stundum liggur illa á mér en ég
er miklu oftar í góðu skapi. Mér
hefur áskotnast töluverð reynsla
hér á íþróttalýðháskólanum sem
mun eflaust nýtast mér alla ævi,”
sagði Vilhjálmur Þór Jónsson hress
íbragði.
SKINFAXI - tímarit Ungmannafélags Islands 21