Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Qupperneq 16

Branho Milinko vich:
Hinn G. oktöber 8.1. bjnrgatSi skijis-
höfnin A M.s. DrangnjUkli júgðslav-
nesknm jmanni, sem var A reki ú bftt
slnum um 45 sjömílur austur af Nova
Scotia I Kanada. Hér vnr auösýnilegra
ungur œvintýramaSur ú ferö. Skip-
stjórnnum ú Drangnjttkll, JÖni I>or-
valdssyni hefir eflaust hótt fróölegt n'ö
Nafn mitt er Branko Milin-
kovich, fæddur í Júgóslavíu 1935.
Að atvinnu er ég málmlogsuðu-
maður, en í Kanada hefi ég ver-
ið vörubílstjóri hjá kanadísku
járnbrautunum í Toronto s.l. 4
ár.
Ég fluttist til Kanada 1957 úr
flóttamannabúðum í Austurríki,
og þar sem ég kunni ekki ensku,
átti ég í upphafi erfiða tíma.
Fékk ég fyrst atvinnu við upp-
þvott á hóteli, á meðan ég var
að læra málið. Um ættfólk mitt
veit ég það eitt að faðir minn
féll í stríðinu. Ég missti sjónar
af móður minni þegar ég var á
þriðja ári og býst við að húnsé
dáin.
Ég var alinn upp hjá föður-
systur minni og bjó hjá henni
þar til ég loks komst úr landi í
júní 1956, en ég hafði reyntþað
nokkrum sinnum áður árangurs-
laust. Ég lauk því skólagöngu
minni í Júgóslavíu; 4 ár í barna-
skóla, 4 í framhaldsskóla og 3
vita nokkur deili A liessum óvienta
skjölstæöing, sem hann „fiskaöi“ upp
úti á reginhafi, og varö úr aö l»essi
skipreika Júgóslavi skrifaöi eftirfar-
andi œviatriöi sln. Voru þan ritiiö A
furöugóöri ensku og birtast hér I laus-
legri og lltlö eitt styttrl liýöingu.
G. ,T.
ár í tækniskóla. 17 ára fór ég í
sjóherinn og var þar í 3 ár og
þar af 1 ár á skóla og lærði með-
ferð tundurdufla og tundur-
skeyta.
Svo gifti ég mig innan tveggja
mánaða eftir að ég losnaði úr
sjóhernum. Ég veit nú að þetta
voru mikil mistök, enda hlýt ég
að hafa verið blindur þá. Ég
eignaðist dóttur, sem nú er 9
ára og dvelst hjá minni gömlu
föðursystur, en við konu mína
fékk ég löglegan skilnað 1960.
Ævintýraþráin hlýtur að vera
mér í blóð borin, og eftir að ég
fékk kanadískan ríkisborgara-
rétt 1962 og eignaðist dálítið af
peningum, fór ég í alvöru að
leggja drög að ferðalagi í kring-
um hnöttinn. Svo var það fyrir
6 mánuðum að ég hafði gengið
frá skipulagi og áætlun að vænt-
anlegri hnattreisu í smáatriðum.
Ég hafði þá náð í tvo ferðafé-
laga, sem lögðu fram á móti mér
sína þúsund dalina hver til
H
N
A
T
T
F
E
R
Ð
kaupa á bát og öðrum nauðsyn-
legum útbúnaði.
Hnattferðin átti að hefjast
frá Halifax og festum við þar
kaup á bát. Áætlunin var að
sigla í áföngum meðfram aust-
urströnd Norður- og Mið-Amer-
íku alla leið til Panamaskurðs-
ins, og í gegnum hann yfir til
Kyrrahafsins. — Fylgja síðan
vesturströnd Suður-Ameríku þar
til komið væri til Santiago í
Chile. — Þar átti að búa allt
vendilega undir ferðina yfirsuð-
urhluta Kyrrahafsins og fylgja
Humboltstraumnum til Polin-
esíueyjanna. Þaðan til Tahiti,
Nýja-Sjálands og Ástralíu, með
norðurströndinni til Nýju-
Guineu, Filippseyja og til Hong
Kong. Meðfram Kínaströnd til
Japan. Þá skyldi leiðin liggjatil
baka meðfram Kínaströnd með
viðkomu í Singapore. Þaðanmeð
viðkomum til eyjarinnar Mada-
gaskar, en fylgja svo austur-
VlKINGUR
Á myndinni frá vinstri til hægri sjást Jón Þorvaldsson, skipstjóri, Branko
Milinkovich, Bjarni Bjarnason, bryti, og Jóhannes Ingólfsson, 1. stýrim.
230