Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Blaðsíða 51

Antilópur.
minnast á kengúruna í Ástralíu,
sem heldur hraða á við fótfrá-
asta hjört tímunum saman. Þótt
undartegt megi virðast mun fíll-
inn vekja töluverða athygli á-
horfenda. Finnski hlaupakong-
urinn Nurmi setti á sínum tíma
heimsmet í að hlaupa 19210
metra á klst., en fíllinn brokkar
auðveldlega 20 km. á sama tíma.
Þá geta Norðmenn kinnroða-
laust sent konung skógarins —
elgilm, í þolhlaupið. — Arabar
munu einnig senda sinn fótfráa
og göfuga hest til leikanna, en
þeir halda því fram, að hann
hafi verið skapaður úr sunnan-
bJænum.
Fuglum verður að skipa í sér-
klassa. Þar verður ábyggilega
um geysispennandi keppni að
ræða, einfaldlega vegna þess að
lærðustu fuglafræðingar og
grúskarar geta enganveginn
bent á hraðfleygasta fuglinn og
þar er heimsmetið hvergi skráð,
— eða í öllu falli ekki viður-
kennt. Þó mun Svalan mega
teljast til valsins í flughraða.
i Talið er að indverska turn-
svalan nái allt að 300 km. hraða
á ldst., en það er um 100 metr-
) ar á sekúndu, með ræsingu, —
þetta er næstum ótrúlegt.
Ég hefi séð á prenti, að örn-
inn eigi viðurkenndan hraða um
200 km. á klst. Franskur flug-
maður hefur gert tilraunir með
að ná flughraða nokkurra fugla-
tegunda. Hann mældi hraða
VÍKINGUR
villigæsanna 88 km. á klst. og
villianda 94 km. Einu sinni elti
hann hræfugl, þar til hann náði
176 km. hraða á klst., þá gafst
fuglinn upp, steypti sér niður og
beygði af.
Sennilega kemur hann til
greina í keppni. Þá skyldi eng-
um sjást yfir konung fuglanna,
— Albatrossinn. Hann er á ann-
an meter á lengd og vængjahaf-
ið er 4,5 metrar, sem er heims-
met! Hið hátignarlega flughans
hefir vakið aðdáun mannanna.
Flug hans má telja hámark flug-
tækninnar. Ef verðlaun væru
veitt fyrir svifflug er hann viss
með gullið. Albatrossinn hefir
yfirburðahæfni í að notfæra sér
loftstraumana. og getur flogið í
ofsaveðri eins og logn væri. —
Dæmi eru til þess að hann hafi
fylgt skipi eftir á opnu hafi um
þriggja vikna skeið. Hann stakk
sér endrum og eins, sem eldingu
lýsti niður að haffletinum til að
ná sér í fisk í gogginn til matar.
í keppni í dýfingum koma til
greina tvær fálkategundir, sem
steypa sér með 300 km. hraða.
Þá mundi freigátufuglinn einn-
ig sendur til leiks. Hafi hann
náð sér í vænan fisk, eru dæmi
til um að hann sleppi honum
tvisvar til þrisvar sinnum og
grípi hann aftur á fluginu, og
er þá að hagræða honum í gogg-
inum. Hann hlýtur að vera snar
í snúningum.
í fegurð og viðbragðsflýti
slær Kolibrifuglinn alla aðra
fugla út. Heimkynni hans eru
miðhluti S.-Ameríku. Hann er
4—5 cm á lengd. Hann flýgur
eldhratt og vinnur eflaust á
stuttum vegalengdum. Svo getur
hann líka flogið afturábak ef
með þarf.
Þá er það hástökkið. Þar verð-
ur um fjölbreytta keppni að
ræða.
Stærstu dýrin stökkva á borð
við okkar frægustu stangar-
stökkvara, — og án stangar.
Gíraffinn, 6 metra hár, verður
að láta sér nægja að vera meðal
áhorfenda og teygja álkuna. —
Hann kemur ekld til greina.
Margir menn hafa tilhneig-
ingu til að veðja á ljónið — kon-
ung dýranna. — í fræðiritumer
hann talinn stökkva yfir þriggja
metra háa girðingu með geit í
kjaftinum, og mætti þá bæta ein-
um metra við hann geitarlaus-
ann! Svipaða sögu má vístsegja
um tígrisdýrið. Það eru þess-
ar tvær dýrategundir.
Margar tilraunir hafa verið
gerðar með ljón og tígrisdýr í
búrum og á leiksviði, en þar
komast þau aðeins í rúma tvo
metra, — en auðvitað án til-
hlaups. — Hinsvegar hreinsaði
svarti pantusinn og hlébarðinn
sig af þrem metrum og það inni
í stóru búri. Það er allt útlit
fyrir að hlébarðinn gangi af
hólmi með gullið, og til viðbót-
ar hefir hann mjög glæsilegan
stökkstíl, — sá svarti senuþjóf-
ur.
En stökkgeitin verður að öll-
um líkindum hættulegur keppi-
nautur. Hún stekkur auðveldlega
þrjá metra. Evrópumenn munu
binda vonir sínar við gemsuna.
Hún klifrar í Alpafjöllunum allt
að snjólínunni. Maður nokkur
var vitni að því að gemsa stökk
eitt sinn yfir fjögurra metra
háa girðingu og lenti á bakinu á
stúlku, sem gætti nautgripa
hinumegin. Sami náungi mældi
eitt sinn sjö metra langstökk
gemsu, svo að hún kemur einnig
til greina í þeirri keppni. 1 há-
Gíraffar.
265