Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Blaðsíða 43

að losa fljótt um gúmbáta á
fiskiflotanum okkar, þá var á-
standið þannig, að við athugun
í Reykjavíkurhöfn, þremur sól-
arhringum eftir Mummaslysið,
að annaðhvert skip hefði bundið
niður lokið á gúmbátakistunum
þannig, að seinlegt hefði verið
að losa um bátinn, nema hafa
tiltækan hníf, á hinum helm-
ingnum voru kistulokin annað-
hvort með engri festingu eða
fest aftur með krókum, sem
þurfti talsvert átak til að losa og
sumstaðar þurfti til þess bar-
efli. Aðeins á einni kisfu voru
spennur, sem hægt var að losa
með einu handtaki, en í þeirri
kistu var enginn gúmbátur,
heldur var kistan tóm og hefur
báturinn vonandi verið í landi til
eftirlits, en skipinu ekki verið
ætlað að sigla að svo stöddu.
Vonandi er ástandið betra í
Vestmannaeyjum að þessu leyti,
enda hafa þeir afbragðsmanninn
Runólf Jóhannesson, sem sjálfur
hefur smíðað kistur, sem eru til
fyrirmyndar til geymslu á gúm-
bátum, og til þess að ná bátun-
um úr þeim á augabragði.
Það er á svo mörgum sviðum,
sem verður að vera vel á verði í
Slysavarna- og öryggismálum, að
við verðum allir að vinna sam-
an, ef vel á að vera og megum
ekki kippa okkur upp við það,
þótt bent verði á misbresti, held-
ur gera allt til að bæta þá sem
skjótast.
Ég hef borið mikið traust til
Vestmannaeyinga fyrir braut-
ryðjendastarf þeirra í björgun-
armálum, hina miklu hjálpsemi
þeirra og skjót viðbrögð, þegar
hefur verið þörf og sérstaklega
fyrir hina ómetanlegu góðu
starfsemi Slysavarnadeildarinn-
ar Eykyndils, sem undir forustu
síns ágæta formanns, frú Sigríð-
ar Magnúsdóttur, barðist einna
mest fyrir því að fá gúmbáta
viðurkennda, sem björgunartæki
á skipum.
Slysavarnafélag Islands hefur
reynt að vera raunhæft í baráttu
sinni fyrir auknu öryggi. Það er
alveg tilhæfulaust og illa farið
VlKINGUR
með staðreyndir, að Slysavarna-
félagið, stjórn þess eða starfs-
fólk hafi unnið gegn því að gúm-
bátar yrðu teknir í notkun. —
Heldur þvert á móti, er það
Slysavarnafélaginu að þakka að
gúmbátar eru orðnir að raun-
hæfum björgunartækjum á ís-
lenzkum skipum. Slysavarnafé-
lagið barðist gegn því, að dreg-
ið yrði úr öryggi sjómanna með
því að láta lögboðna og full-
komna björgunarbáta víkjafyrir
gúmbátum, sem þá voru mun ó-
fullkomnari en þeir eru nú. —
Heldur skyldi bæta við gúmbát-
um til aukins öryggis.
I þessu tók félagið upp mál-
stað Farmanna- og fiskimanna-
sambands Islands og sjómanna-
félaganna. Félagið og þessir að-
iljar kröfðust þess, að þar sem
veitt væri undanþága frá að
nota lögboðinn björgunarbát,
skyldi í staðinn koma tvöföld
tala gúmbáta. Kröfur félagsins
hafa náð fram að ganga hvað
þetta snertir og því hafa margir
bjargast, sem annars hefðu ekki
átt þess kost. En það er margt
annað, sem þarf að bæta og frá
þeim kröfum má ekki slaka.
Ástæða er fyrir alla sjómenn
að þakka Slysavarnafélaginu
fyrir árvekni þess og þá mest
honum, sem stóð að samþykkt 6.
landsþings Slysavarnafélags Is-
lands um „flothylki úr togleðri.
Sú tillaga var borin fram og
samþykkt með góðum hug til ís-
lenzkra sjómanna af Sigurjóni
A. Ólafssyni, alþingism. og vara-
forseta Slysavarnafélags Islands
frá stofnun félagsins og þar til
hann lézt fyrir 10 árum síðan,
15. apríl 1954. Þeim manni, sem
ötulast og bezt barðist fyrir ör-
yggismálum íslenzkra sjómanna
meðan hann var og hét, og sem
mest ágengt varð í þeim efnum.
Fyrir það hefur hann reist sér
óbrotgjarnan minnisvarða í hug-
um sjómanna.
Við höldum bezt merki hans á
loft með því að halda ótrauðir
áfram að vinna að auknu og
bættu öryggi.
Yfirlýsing
Þegar ég í Sjómannablaðinu
Víkingnum 7. tbl. þ.á., las grein
Gísla Eyjólfssonar um gúmbát-
ana í Vestmannaeyjum, fannst
mér hann veitast ómaklega að
Slysavarnafélaginu og fram-
kvæmdastjóra þess, Henry Hálf-
danssyni. Þar sem Gísli telur
bæði stjóm félagsins og Henry
hafa veriö andvíga notkun gúm-
báta, þá minnist ég með þakk-
læti þess, að fyrstu kynni mín
af gúmbát sem björgunartæki
var hjá Slysavarnafélagi íslands
og að það var Henry Hálfdans-
son, sem sjálfur útvegaði mér á
sínum tíma gúmbát til afnota á
skipi mínu „Keflvíkingi,“ en ég
veit ekki betur, en að það hafi
verið fyrsti íslenzki fiskibátur-
inn, sem útbúinn var gúmbjörg-
unarbáti.
Þetta var fyrir nærri 20 árum
eða árið 19U5.
Virðingingarfyllst,
Valgarður Þorkelsson
slcipstjóri.
oooooooooooooooooo
SPARISJÓÐLR
VÉLSTJÖRA
Bárngötu 1)
Sími 16593
Pósthólf 425
X-
Annast öll
venjuleg spari-
sjóðsviðskipti.
Opið daglega
kl. 4—6
oooooooooooooo<xxx
257