Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Side 49

AÐSEND BRÉF
-J4erra rititjórí
St
Jfomannab
mfli
Hr. ritstjóri.
í 8. og 9. tbl. Sjómannablaðsins
Víkingur er grein um Sjómanna-
skólann.
Þar sem í grein þessari er, af
einhverjum óskiljanlegum ástæðum
veitzt mjög að Fiskifélagi íslands
og farið með algerlega órúkstudd-
ar og óviðurkvæmilegar dylgjur,
sem hvorki sæmir höfundi greinar-
innar né ritinu, kemst ég ekki hjá
því að gera örstutta athugasemd.
Fiskifélag Islands hefir í nærri
hálfa öld haldið uppi fræðslu fyrir
vélstjóra á vélbátaflotanum og í
nær 30 ár hefir þessi starfsemi
verið lögfest.
Þessi fræðslustarfsemi hefir um
áratuga skeið leyst mikinn vanda
fyrir hina smærri útgerð í landinu,
þar sem hún er látin ná sem víðast
um landið með námskeiðum, sem
haldin eru á mörgum stöðum á
landinu. Þetta er þýðingarmikið
hlutverk, sem enginn annar aðili í
landinu hefir sinnt og ekki hefir
heyrst annað en að menn hafi
kunnað að meta þessa starfsemi og
hún orðið til gagns fyrir þá aðila,
sem notið hafa fræðslunnar sem og
hinna, sem notið hafa starfskrafta
þeirra manna, sem námskeiðin
hafa sótt.
Vélfræðikennslunni hefir þannig
verið tvískipt nær því allan þann
tíma, sem slík kennsla hefir farið
fram í landinu og ekki verður
Fiskifélagið með sanngirni ásakað
fyrir þá þróun, þegar á það er lit-
ið, sem að ofan segir.
Ég hefi áður, oftar en einu sinni
tekið þátt í umræðum um þessi mál
og hefir mér þá fundist, að sú
skylda hvíldi á þeim aðilum, sem
vildu sameina vélfræðikennsluna
undir eina stjórn, að færa rök fyr-
ir nauðsyn þess. Ég verð hinsveg-
ar að játa, að það hefir alltaf
gengið eins og rauður þráður gegn-
um allar þessar umræður, að nauð-
synlegt væri að sameina kennsluna
Hvað skyldi SAS segja, þegav Loftleiðir taka upp þessa tækni.
Mannlaus skip
Áður var litið svo á, að mannlaust skip á rúmsjó væri rekald og
eign þess, sem tækist að bjarga því. Þetta er nú orðið á annan veg.
I janúar 1962 fréttist það, að olíuflutningaskip, mjög grunnskreitt,
„Inzhener A. Pustoshkin“ að nafni, sem smíðað hafði verið sérstak-
lega til siglinga á Kaspiahafi, hefði þ. 3. sept. 1961 verið tekið í
skipasmíðastöð í Batum og ætti að breyta því í sjálfsiglandi skip,
fjarstýrt að öllu leyti.
Breytingum þessum er nú lokið, svo og fyrstu reynsluför. Moskvu-
útvai’pið skýrði frá því, að skipið hefði verið alveg mannlaust i
reynsluferðinni. Skipstjórinn var í landi og setti aðalvélina í gang
með því að styðja á hnapp. Reynsluferðin var farin á Kaspiahafinu,
og leiðin, sem skipið fór var algerlega ákveðin með fjarstýringu.
Skipið á nú að fara reynsluferðir í ýmsar áttir, og áformað að það
sigli síðan algerlega mannlaust langar ferðir.
Eftir norska tímaritinu SKIP.
undir „eitt þak,“ af því nú væri
búið að byggja nýtt og veglegt hús
fyrir skóla sjómanna. Þetta er enn
hinn rauði þráður í nefndri grein.
Þetta hefir mér aldrei fundist
sannfærandi röksemdafræðsla.
í þessu sambandi væri fróðlegt
að ræða réttindi vélstjóra og nám,
en af því þau mál eru nú öll í
deiglunni sé ég ekki ástæðu til að
fara nánar út í það hér, þó höfund-
ur nefndrar greinar geri tilraun
til að leiða asnann í herbúðirnar.
En ég vo'na, að enginn, sem til
þekkir sé svo ósanngjarn að kenna
Fiskifélaginu um þá ringulreið,
sem greinarhöfundur talar um og
er á góðri leið með að tæma Vél-
skólann af nemendum.
Hinsvegar eru skrif slík, sem hér
er vitnað til, aldrei vænleg til að
stuðla að farsælli lausn mála, sem
þrátt fyrir þetta verður að vona,
að sé framundan í þessu máli, og
ég mun því ekki gerast þátttakandi
í deilum um þessi mál.
20. okt. 1964
Davíð Ólafsson.
VÍKINGUR
263