Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Qupperneq 50

Ef dýrin mœttu til
Olympíuleika
Á Ólympíuleikunum í Tokyo í
haust mættu margar stjörnur
úr heimi íþróttanna til leiks.
Voru þar slegin gömul heims-
og Ólympíumet og frammistaða
margra vöktu að vonum heims-
athygli, — en Bandaríkjamenn
sóttu flest gullin.
Við skulum nú gefa hug-
myndafluginu lítið eitt lausan
tauminn, hugsa okkur að dýrin
ættu þess kost að mæta á Ólym-
píuleikum og þreyttu keppni sín
á milli. Reynt verður að gefa
innsýn í hæfileik þeirra án þess
að ábyrgjast neina sérstaka
augnabliks nákvæmni í þeim efn-
um.
Ef við hefjum leikinn með
spendýrunum, getum við með
nokkru öryggi veðjað nokkrum
gullskildingum á fótfráasta land-
dýr jarðarinnar Hlébarö&nn,
sem einnig er nefndur Veiðihlé-
barðinn, en hann var um margra
alda skeið þjálfaður tilveiðahjá
indverskum furstum og höfð-
ingjum.
Leggi hlébarðinn sig allan
fram nær hann 120 km. hraða
á klukkustund. Það samsvarar
100 metrunum á 3 sekúndum!
Um silfurverðlaunin verður óef-
að hörð keppni milli antilópa,
geita og gasella. Margar tegund-
ir þeirra geta náð yfir 100 km.
hraða á klukkustund, ekki sízt
hinar litlu íturvöxnu og fjaður-
mögnuðu gasellur. — Eflaust
mundu þær ná mestri hylli á-
horfendaskarans og aðdáun.
Það er ekki út í bláinn að
þessum fegurstu dýrum eyði-
merkurinnar er sungið lof og
prís í kvæðum austurlenzkra
skálda, og enn þann dag í dag
syngja arabískir götusöngvarar
um hraðhlaup og yndisleik gas-
ellunnar. Skáldin líkja augum
hennar við hvarmaljós sinnar
heittelskuðu. Ættum við ekki að
verða sammála um að gasellan
hljóti „silfrið“?
Þá er það þolhlaupið. — Þar
kæmi helzt til álita Norðuramer-
íski geithafurinn, — hraðasti
hlaupari preríunnar, sem vænt-
anlegur handhafi gullsins í þoli.
Hann þýtur sem stormsveipur
yfir óravíðáttur sléttanna, hæð-
ir og fjallatinda með slíkum
hraða að fæturnir eygjast sem
rimlar í hjóli, — og í úthaldi á
hann engan sinn líka, en þrátt
fyrir þetta mun hlaupagikkur
eins og strúturinn koma fylli-
lega til greina þegar um þol-
hlaup er að ræða.
Strúturinn hefir geysikröftug-
ar hlaupalappir og þeysist fram
úr veðhlaupahestum og hundum.
Karldýrið, sem er um 2y2 metri
á hæð, tekur auðveldlega 4 metra
í skrefi. — það munar um það!
Þá skyldi ekki gleymast að
VlKINGUR
264