Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1967, Blaðsíða 10

sig hvorki fyrir fiskimennina eða eigendurna að
tapa tíma og plássi með því að hirða þorskinn er
svo ákveðið að afgogga skuli allan þorsk og sleppa
honum lifandi þegar lóðin er dregin upp. Sam-
kvæmt framanrituðu telst því ekki annað til afla
hverrar doríu en það sem vigtarmaðurinn hefur
viðurkennt og vigtað — ekkert greiðist fyrirþann
fisk er veiddur er til beitu.
Með því að bæði fiskimennirnir og eigendurnir
vita það að gæði fisksins eru lífsskilyrði fyrir góð-
um árangri, ber öllum eftir ítrasta megni að fara
eins vel með lúðuna og unnt er og fylgja út í æsar
öllum fyrirmælum fiskiskipstjórans og leiðbein-
ingum lians um alla meðferð þannig að lúða sé
afhent eins ný og velmeðfarin eins og mögulegt
er. í þessu sambandi skal tekið fram að fiskimönn-
unum ber jafnan vanalega að hreinsa burt allar
tætlur af hjarta og lifur og innyflum um leið og
þeir slægja lúðuna.
Þegar lúðan er afhent verður hún vegin á gorm-
vog eða aðra vog er notuð kann að verða. Vog þá
sem notuð er,geta fiskimennirnir látið sannprófa
hvenær sem þeir óska þess. Engin uppbót skal
gefin á hvoruga hlið fyrir fisk sem vigtaður kann
að hafa verið á vog er síðar reyndist röng, en vog-
in skal tekin úr notkun þegar í stað.
Engin doríuskipshöfn má eyða neinum tíma til
þess að líta eftir vigtuninni, en hún skal fram-
kvæmd af vigtarmönnum, sem til þess eru settir
eftir ákvörðun frá g/s „Helder.“
Þessir vigtarmenn skulu innfæra vigtina í við-
skiptabók fiskimannanna, og afhenda þeim hana
síðar, svo að þeir daglega geti gengið úr skugga
um að engin vigtun hafi gleymst.
Skipshöfn hverrar doríu fær hundraðsgjald sitt
reiknað út af sinni eigin veiði.
Fiskimennirnir skulu greiða 20 % — tuttugu af
hundraði af öllum beitukostnaði, sem gengið hefur
til doríu þeirra og skiptist jafnt milli allra 5
manna á doríunni. Til upplýsingar skal tekið fram
að fryst síld mun kosta um kr. 10.50 pr. 50 kíló.
Ennfremur skulu fiskimennirnir greiða fæði sitt
og kostnað allan af matreiðslumanni og hjálpar-
sveinum, að svo miklu leyti sem þeir eru notaðir
í þarfir fiskimannanna.
Fiskimönnunum er áskilinn réttur til að eig-
endurnir greiði heimili þeirra allt að ísl. kr. lOO.oo
— eitt hundrað, miðað við hverja fulla 15 daga
eftir á er greiðist á skrifstofu eigendanna í Hafn-
arfirði í fyrsta skipti 15 dögum eftir að skipið fer
frá Hafnarfirði á leið til veiðanna.
Fiskimennirnir skulu skyldir til að útbúa og
standsetja lóðirnar án nokkurs endurgjalds fyrir
þá vinnu og skal það gert eftir því og á þann hátt
er fiskiskipstjórinn mælir fyrir um. Allur fiski-
útbúnaður tilheyrandi hverri doríu skal merktur
með númerum á merki er eigendurnir leggja til.
Fiskimennirnir skulu fara vel og varlega með
fiskiútbúnaðinn, og að enduðum fiskileiðangrinum
ganga forsvaranlega frá honum (einnig því sem
ekki hefur þurft að nota eða ekki hefur verið
standsett). Þeir skulu og hreinsa doríurnar og vél-
arnar á þann hátt er fiskiskipstjórinn leggur þeim
fyrir.
Doríufonnaður ber ábyrgð á því að lóðir þær
er heyra til doríu hans séu lagðar utan landhelgis
í Grænlandi, þrjár mílur undan landi. Doríufor-
maður ber einnig ábyrgð á því að dorían sé ekki
notuð til þess að fara í land á henni, nema undir
þeim kringumstæðum að fiskiskipstjórinn skipi
svo fyrir sérstaklega. Séu þessi ákvæði brotin ber
öll skipshöfn doríunnar ábyrgð á afleiðingunum
og greiðir einn fyrir alla og allir fyrir einn, allan
þann kostnað er af því leiðir.
Það skal tekið fram að menn af tveimur þjóð-
flokkum eiga að vinna á fiskimiðunum og þess er
krafist af hverjum einstökum manni að hann vinni
í góðu samlyndi með samverkamönnum sínum,
hvort sem þeir eru íslenzkir eða norskir.
Það er áríðandi að allir skilji þetta atriði og
hegði sér eftir því, sökum þess að góður árangur
fiskileiðangursins er í veði ef útaf bregður.
7. júní 1927.
Undirskriftir fiskimannanna: Undirskriftir eigendanna:
Einar Guðmundsson for Hellyer Bros Ltd.
Jar Allen
Ég hef verið að velta fyrir mér
þeirri alkunnu staðreynd, að Sjó-
mannablaðið Víkingur nýtur tals-
verðra vinsælda (verðskuldaðra)
meðal almennings langt út fyrir
raðir hinna raunverulegu aðstand-
enda. Blaðið er prentað á góðan
pappír miðað við önnur tímarit og
mun í fæstum tilfellum lenda óles-
inn í ruslakörfum, sem vissulega
er hlutskipti margra dagblaða og
ýmissa annarra bókmennta (?),
sem hin síðari árin hafa flætt yfir
okkur í vaxandi mæli án tillits til
beinnar nauðsynjar.
Ef gerður er samanburður á Sjó-
bannablaðinu Víkingi og öðrum
skrifum, sem koma út mánaðar-
lega, hefur ,,Víkingur“ marga fleiri
yfirburði og þá fyrst og fremst
betri og öruggari afkomumögu-
leika, þar sem öll sjómannastéttin
(hin tekjuhæsta og harðsnúnasta
stétt sem fyrirfinnst í landinu?)
stendur bak við útgáfu hans. Ætti
hann því eftir öllum líklegum lög-
málum að hafa nægan og öruggan
kaupendafjölda, nægilegt af að-
sendum greinum um vandamál
stéttarinnar (eða hinna ýmsu
VÍKINGUR
B
r
é
f
t
m
1
1
V
r
l
k
í
ii
g
s
•
í
fi
s
122