Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1967, Blaðsíða 14

Hún: SériVu ekki a(V ép er algerlega fata-
laus?
Ilaiin: Já, en fröken, livaiV gerir þaiV til?
Prestur kom í húsvitjun á af-
skekktan bæ og þurfti að sofa hjá
sjö ára gömlum syni hjónanna.
Þegar presturinn kom inn í svefn-
herbergið lá drengurinn á hnjánum
fyrir framan rúmið. Presturinn féll
líka á kné fyrir framan rúmið.
„Hvað ert þú að gera?“ spurði
drengurinn.
„Það sama og þú, vinur minn,“
svaraði prestur.
„Það máttu alls ekki, — það er
ég sem hef koppinn!"
*
Það fór bezt á því.
Kerling nokkur var spurð um álit
hennar á sögunni af þeim Adam og
Evu um syndafallið. Hún svaraði
því þannig: „Svo fór bezt sem fór.
Það hefði ekki verið lítill hofmóð-
urinn í henni veröld, hefðu allir
verið heilagir.“
*
„Hvernig datt þér í hug að kaupa
þennan hatt Amalía. Heldurðu ekki
að fuglarnir komi og kroppi í kirsu-
berin, sem hann er skreyttur með?“
„Það er engin hætta á því meðan
ég hefi fuglahræðu eins og þig við
hlið mér!“
*
Frá Napoleonstíma.
Skoti sat á veitingahúsi í París
og gæddi sér á dúfnasteik. Honum
þótti steikin furðu seig undir tönn
og við nánari athugun fann hann
hring á fætinum, sem á stóð:
„Viðbúnir til árásar í fyrramál-
ið. — Napoleon."
*
Sérfræðingur í ræktunarmálum
hélt eitt sinn fyrirlestur fyrir hópi
bænda:
„Eftir nokkur ár getur bóndinn
haft nógan efnaáburð í heilan
hektara í öðrum vasanum."
„Já,“ gall einn bóndinn við, „og
afraksturinn í hinum vasanum!"
*
Y
Árni: „Hvað varð þér að orði
þegar þú fréttir að hann Sigurður
væri strokinn til Ameríku með kon-
una þína?“
„Bjarni: „Ég sagði bara að þetta
væri mátulegt á hann, bölvaðan, —
hann sveik mig nefnilega í hesta-
kaupum í fyrra.“
*
Bernhard Shaw, sem var grind-
horaður, sat eitt sinn til borðs með
hinum akfeita lord Chesterton.
„Þegar maður horfir á þig, Shaw,
mætti ætla að það væri hungurs-
neyð í landinu.“
„Og þegar ég horfi á þig, Chest-
erton, mætti ætla að þú værir or-
sök hennar,“ svaraði Shaw um hæl.
*
Hann er að máta niig!
*
Sjúklingurinn (sárþjáður):
„Bara að ég gæti dáið!“
Læknirinn: „Verið alveg ókvíð-
inn. Ég geri það, sem ég get.“
*
„En hvað þér eruð sólbrennd,
fröken. Hafið þér veriðáMallorca?“
„Ónei, ég er heimabrennd.“
*
Það var hringt á fæðingardeildina
og æst rödd sagði við ljósmóður-
ina: „Konan mín er á leið að ala
barn. Við komum nú þegar!“
„Augnablik, ég þarf að fá smá-
upplýsingar. Er þetta fyrsta barnið
hennar?“
„Nei,“ svaraði.röddin ennþá æst-
ari. „Þetta er maðurinn hennar!“
*
Hann var einu sinni „cowboy í Texas.“
VÍKINGUR
126