Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1980, Síða 21

Kristján Jóhannsson, viöskiptafrædingur:
r
A kampalampaveiðum
Klukkan er langt gengin í átta
föstudagsmorguninn 24. október
1980. Þegar undirritaður kemur
niður á Sundahöfnina í ísafirði.
Nú er rækjvertíð að hefjast í ísa-
fjarðardjúpi og rækjusjómennimir
halda nú til báta sinna, þeir staldra
aðeins við á bryggjunni og spjalla
við kollegana um útlitið áður en
lagt er frá landi til veiða..Ég hafði
lengi haft hug á að kynna mér
rækjuveiðar með því að fara í
veiðiferð og nú var ætlunin að
gera þessar hugleiðingar að veru-
leika og fara með rækjubátnum
Engilráð til rækjuveiða. Eigendur
Engilráðarinnar eru þeir Óskar
Jóhannesson og Halldór Her-
mannsson, báðir fæddir og upp-
aldir við Djúp og hafa báðir
stundað sjó frá Isafirði um áratuga
skeið, báðir verið um árabil skip-
stjórar á línubátum frá ísafirði og
hafa nú annan áratug stundað
saman rækjuveiðar í Djúpinu.
Veðurútlit síðari hluta fimmtu-
dags var nú ekki beysið og þar á
ofan gaf Veðurstofan út slæma
veðurspá fyrir föstudaginn og
voru flestir á því að ekki yrði
„blaðamannsveður“ fyrsta dag
vertíðarinnar, en undirritaður
rifjaði upp forna vantrú sína á veð-
urfræðingum og sagði við þá fé-
laga á Engilráðinni: „Þeir hafa nú
spáð vitlaust áður, blessaðir, ég
mæti nú bara í fyrramálið og at-
huga rnálin." Það er ekki að orð-
lengja það að greinarhöfundur
hafði betur en verðurfræðingarnir
því á föstudagsmorgni var komið
hið besta „blaðamannsveður“,
djúpið rennislétt á að líta og fagurt
að sjá rækjubátana sigla út
Skutulsfjörðinn (ísafjarðarkaup-
staður stendur við Skutulsfjörð) í
morgunskímunni. Um klukkan
átta er Halldór Hermannsson
kominn úr bakaríinu með brauð
og annað góðgæti (fór nú bak-
dyramegin í bakaríið) og þá er
ekkert til vanbúnaðar að leggja frá
landi og Engilráð tekur skriðinn út
fjörðinn á vit rækjumiðanna.
50 ár frá upphafi rækjuveiða
Nú orðið finnst íslendingum
rækjuveiðar vera sjálfsagður hlut-
ur, en þó eru ekki nema 50 ár frá
því að íslendingar hófu rækju-
veiðar og það var einmitt ísa-
fjarðardjúp sem var vettvangur
frumkvöðlanna. Á þeim árum
gekk rækjan yfirleitt undir nafn-
inu kampalampi og til fróðleiks
um upphaf þessara veiða skulum
við glugga aðeins í skýrslu Kristjáns
Jónssonar frá Garðsstöðum þá-
verandi erindreka Fiskifélags ís-
lands í Vestfirðingafjórðungi, fyrir
tímabilið ágúst til desember 1930
og grípum þar niður sem hann
minnist á kampalampaveiðar:
„Meðal nýjunga má geta þess, að
tilraunir hafa verið gerðar með
veiði á kampalampa (ræker sem
Norðmenn nefna) og með sams-
konar veiðiáhaldi og notað er í
Noregi. Veiðiáhald þetta er nokk-
urskonar eftirmynd af botnvörpu
og með örlitlum hlerum, og varp-
an dregin ofurhægt af vélbát.
Fiskurinn er látinn lifandi í sjóð-
andi vatn, og að vörmu spori tek-
inn upp og látinn í blikkílát, sem
geymast þurfa á hæfilega köldum
stað. Það var Sveinn Sveinsson,
sem tilraun þessa gerði. Keypti
hann vörpuna af manni hér í
bænum, er hefur átt hana, en ekki
notað. Sveinn hafði með sér
Norðmann vanan ræker-veiðum.
Þeir voru parta úr fáum dögum að
veiðum þessum hér í Djúpinu í
haust, því veður hamlaði jafnan,
21
Hluti rækjuflotans í höfn.
VÍKINGUR