Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1980, Qupperneq 26

tímaritið Ægi í fyrra. Þar segir
Halldór m.a.: „í maí 1964 stofn-
uðu rækjuútgerðarmenn með sér
félag til að gæta hagsmuna sinna
og var nefnt Smábátaeigendafé-
lagið Huginn. 4 árum áður höfðu
menn leitað ásjár Hafrannsókna-
stofnunarinnar eða Atvinnudeild-
ar Háskólans eins og hún lét þá,
vegna aflabrestsins. Hefur hún
ekki sleppt hendinni af rækju-
veiðimönnum síðan, þótt segja
megi að samkomulag þar í milli
hafi ekki ætíð verið eins og dans á
rósum. Þriðji aðili, þ.e. sjávarút-
vegsráðuneytið, blandaðist með
auknum áhrifum inn í rækju-
veiðimálin. Myndaðist oft hin
mesta togstreita milli sjómanna
annarsvegar og þessara ráðgef-
andi og ráðandi aðila hinsvegar.
Oft á tíðum náðist ekkert sam-
komulag um tilhögun veiðanna,
þá var það að lokum ráðuneytið
sem á hnútinn skar og þá oftast
eftir tillögu Hafrannsóknastofn-
unarinnar.
Margir hafa spurt hvað valdið
hafi þessum óróa og æsingi í
kringum tilhögun þessara veiða?
Hátt á annan tug ára hefur þeim
verið stjórnskipað, einum af fáum
veiðiaðferðum hér á landi.
Rækjusjómenn sem höfðu reynslu
í þessum málum sögðu: „Bíðið
bara við, þar til farið verður að
stjómskipa öðru veiðum, þá mun
bijótast út órói og æsingur líka.“
Þetta er nú allt að koma á daginn.
Þó að stjómskipaðar veiðar geti
verið nauðsynlegar eru þær geysi-
lega vandmeðfarin mál, sem ekki
verða þróaðar á skömmum tíma.
Þær munu um langan aldur valda
hatrömmum deilum, ef ekki æfin-
lega.“
Fyrstir í land
En víkjum nú enn einu sinni að
veiðiferðinni okkar á Engilráð,
síðast var þar komið sögu að ný-
verið var búið að innbyrða 1 tonn
af rækju úr fyrsta halinu. Varpan
VÍKINGUR
Árið 1960 stunduðu 14 bátar
veiðamar í Djúpinu, flestir 6 til 10
tonn að stærð, nú stunda þessar
veiðar 37 bátar, 10—60 tonn að
stærð. Nú orðið þarf leyfi sjávar-
útvegsráðuneytisins til að stunda
rækjuveiðar í Djúpinu, ráðuneytið
ákveður hversu mikið megi veiða
og hversu mikið hver bátur megi
koma með að landi á viku hverri.
Heildaraflamagninu úr Djúpinu
er skipt í ákveðnum hlutföllum á
milli rækjuverksmiðjanna við
Djúp. Einnig má geta þess hér að
rækjusjómenn hafa orðið að búa
við veiðibönn þegar mikil seiða-
gengd hefur verið í Djúpinu og er
þess skemmst að minnast að ekki
voru leyfðar veiðar í Djúpinu
haustið 1978 af þeim sökum.
Rækjuveiðum í ísafjarðardjúpi
hefur veri stjórnskipað á einn eða
annan hátt í nær tuttugu ár og
greinargóða lýsingu á aðdraganda
þess og reynslu er að finna í grein
sem Halldór Hermannsson ritaði í

Óskar og Halldór taka vörpuna inn fyrir.
26