Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1981, Qupperneq 24

Askorun til
Sjómannadagsráðs!
Það er erfiður róður að fá konur
til að skrifa í Sjómannablaðið
Víking. I þann tíma sem ég hef
haft afskipti af blaðinu, hef ég gert
heiðarlegar tilraunir í þá átt, en
árangur verið lítill. Mér hefur
alltaf fundist að blað eins og Vík-
ingur ætti ekki síður að leggja sig
fram við að endurspegla hugi og
starf þeirra kvenna sem giftar eru
sjómönnum, en sjómanna sjálfra.
Ég held að allir geti verið sam-
mála um það að hlutverk sjó-
mannskonunnar er ákaflega
mikilvægt hjá fiskveiðiþjóð eins
og okkur. En er þáttur konunnar í
sjávarútvegi okkar metinn að
verðleikum? Hefur kona ein-
hverntíman verið sæmd heiðurs-
merki á Sjómannadaginn fyrir
vasklega framgöngu við heimilis-
hald, fyrir að hugsa um börnin á
meðan maður hennar er á sjó,
fyrir að búa „hetju hafsins“ þægi-
legt og gott heimili þegar hann er í
landi?
Nei, ónei.
Ég held að tími sé til kominn að
við gerum okkur ljóst það mikil-
væga hlutverk sem sjómannskon-
an hefur í okkar þjóðfélagi. Þess-
vegna ætla ég að nota tækifærið
hér og gera það að tillögu minni
og eindreginni áskorun að Sjó-
mannadagsráð í hveijum bæ um
allt land hafi það fyrir fasta reglu í
framtíðinni að heiðra eina sjó-
mannskonu eða fleiri á hverjum
sjómannadegi.
Þótt gamlir sjómenn séu vel
komnir að hverskonar viðurkenn-
ingum fyrir störf sín, finnst mér að
konur þeirra eigi slíkt ekki síður
skilið.
Þær eru ófáar konumar sem
hafa unnið störf sín í landi, verið
stoð og stytta sinna manna og gert
þeim kleift að stunda sjóinn af því
kappi sem raun ber vitni.. . af svo
miklu kappi að ástæða hefur þótt
til að heiðra þá á sjómannadag-
inn.
Nú er að sjá og vita hvort þeim
mönnum sem skipa Sjómanna-
dagsráð víðsvegar um landið, þyki
ástæða til að þakka mæðrum
okkar þær stýrisvaktir sem þær
hafa tekið á þjóðarskútunni.
G.A.
24
VÍKINGUR