Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1981, Blaðsíða 39

Við steyptum okkur
fasta á síldarárunum
— segir Hreiðar Valtýsson forstjóri Norðursfldar á Seyðisfirði
Þegar ég kom á skrifstofuna hjá
Norðursíld á Seyðisfirði í þeim er-
indagerðum að hitta Hreiðar Val-
týsson, greip ég í tómt. Mér var
sagt að hann sæti á fund uppi á
Egilsstöðum með síldarsaltendum
á Austfjörðum og væri ekki vænt-
anlegur fyrr en í kvöld.
Ég hafði lokið erindi mínu á
Seyðisfirði og fór því upp á Egils-
staði. Þar náði ég tali af Hreiðari
sem var að setjast að kvöldverði
með félögum sínum. Hann bauðst
til að hitta mig eftir kvöldmatinn á
Gistihúsi Egilsstaða, þar sem ég
ætlaði að dveljast um nóttina.
Hreiðar er þekktur fyrir að
standa við það sem hann lofar.
Hann mætti á umsömdum tínia og
fyrsta spurningin sem ég lagði fyrir
hann var á þessa leið: Hvemig
stendur á því að Akureyringar reka
frystihús og fiskverkun á Aust-
fjörðum nú til dags?
— Það er von að þú spyrjir,
svaraði Hreiðar og brosti. En
ástæðan fyrir því er sú, að við
hreinlega steyptum okkur fasta á
síldarárunum. Eins og þú veist
vorum við með síldarsöltun á
Raufarhöfn. En þegar síldin fór
að veiðast austar og sunnar hljóp
maður auðvitað á eftir henni. Upp
úr 1960 settum við upp útibú á
Seyðisfirði. Það sýndi sig að sildin
hélt sig út af Austfjörðum þegar
líða tók á sumarið. Við byrjuðum
á því að salta á Bæjarbryggjunni
tvö fyrstu árin, en byggðum síðan
upp söltunarstöðina Norðursíld
sem við rekum enn.
Þetta gekk vel fyrstu árin, það
var rnikið saltað og maður var
farinn að gera að því skóna að í
framtíðinni yrði það árvisst að
síldin kæmi á Rauðatorgið á
haustin. Endirinn varð sá að við
byggðum frystihús svo við gætum
líka fryst síld. Frystihúsið er tekið í
notkun 1967 og það ár var fryst
lítillega af síld. En það passaði að
næsta ár var síldin horfin. 1968
frystum við ekki eina bröndu.
Fljótandi síldarplan
1968 leigðum við skip sem hét
Elisabeth Henzer og gerðurn út
leiðangur norður undir Spitz-
bergen. Þetta var stórt flutninga-
skip og um borð í því voru síldar-
stúlkur og karlmenn, sem tóku
síld af bátnum. Þetta var einskon-
ar fljótandi síldarplan. Elisabeth
Henzer fór í tvo leiðangra og alls
voru saltaðar 7000 tunnur um
borð. Tunnunum var síðan landað
á Raufarhöfn.
Þegar ljóst var að síldin væri
horfin voru góð ráð dýr. Við vor-
um búnir að steypa mikið og fjár-
festa í vélum og öðru á Seyðisfirði.
Og þá var farið út í fiskverkun.
Bátunum okkar, Ólafi Magnús-
syni og Þórði Jónassyni var breytt
39
Hrciðar Valtýsson fyrir framan Kjarvalsmálverk á Gistihcimili Egilstaða.
VÍKINGUR
Að austan