Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1981, Blaðsíða 41

Þetta eru ekki andar sem leika sér þarna á bak við Hreiðar Valtýsson, heldur andlit í
málverki eftir Kjarval.
og velta því fyrir sér hvenær best
væri að selja, þá held ég að nafnið
síldarspekúlant hafi dottið upp
fyrir.
Hitt er annað mál að það eru
ennþá til síldarsaitendur sem vilja
gera mikið á stuttum tíma. Það eru
kappsfullir menn í öllum stéttum.
Síldin kom og verðið féll
Ennþá einu sinni hefur síldin
sýnt að henni er ekki treystandi. Á
undanförnum 10 árum hafa síld-
veiðar hér við land verið í algjöru
lágmarki og margir voru þeir sem
höfðu sætt sig við þá staðreynd, að
eiga aldrei eftir að bera þennan
fagra fisk augum nema á mynd-
um.
En síldin er dintótt. Á síðast-
liðnu ári tók hún upp á því að
ganga inn á firði Austurlands þar
sem ekki hafði sést síld í marga
áratugi. Fiðringur fór um fólk í
landi þegar það sá vaðandi torfur
út um stofugluggana; menn hlupu
til og grófu fram gömul áhöld sem
fengið höfðu að ryðga í friði allt
frá árinu 1968. Á Austfjörðum
risu upp nýjar söltunarstöðvar á
nokkrum vikum, síldarpilsin
komust aftur í tísku og nú gátu
konur aftur glatt sig við tilhugs-
unina um að vaka sólarhringum
saman yfir tunnunum. Þessi dint-
ótti fiskur kom öllum að óvörum.
Gamlir menn urðu ungir í annað
sinn og endurheimtu lífsfjör og
gleði sem eingöngu þrífst á síldar-
plani, konur vöknuðu af dvala,
þrifu fram síldarpilsin og gleymdu
veikindum sínum þegar þær
höfðu staðið við tunnuna í tvo
sólarhringa og börnin, sem þekktu
aðeins þennan fisk af afspurn,
smituðust af þeirri spennu sem fór
um allt byggðarlagið.
Á sumum söltunarstöðvum
Austanlands var söltuð meiri síld
en gert var á „Síldarárunum
miklu.“ Og það sem meira var;
það gekk vel að selja síldina.
Bjartsýnin tók aftur völdin.
VÍKINGUR
Óvissa framundan
En í dag, ári eftir að síldin kom
aftur er mikil óvissa ríkjandi. Allt
útlit er fyrir að ekki takist að selja
nema hluta þeirrar síldar sem
leyfilegt er að veiða. Við eigum í
harðri samkeppni við Norðmenn
og Kanadabúa um þær sálir sem
enn kunna að éta síld. Okkar síld
er enn sem fyrr talin góð vara, en
hún erdýr. Skæðustu keppinautar
okkar styrkja sjávarútveginn í
sínum löndum og geta þar af
leiðandi boðið lægra verð. Við
sitjum uppi með nóga síld sem
ekki er hægt að selja nema undir
kostnaðarverði. Svo er okkur að
minnsta kosti sagt.
Ég spurði Hreiðar Valtýsson
um horfur á síldarsölunni og sagði
hann þær ekki vera góðar.
— Það tala allir um að kaupa
af okkur síld fyrir lægra verð en í
fyrra. Menn eru jafnvel að gera að
því skóna að við getum ekki selt
meira en búið er að semja um í
dag, þannig að í dag er ekki sér-
lega bjart framundan hvað varðar
síldarsöluna.
— Svona í lokin Hreiðar, þá
langar mig til að spyrja þig einnar
samviskuspurningar. Nú ert þú
búsettur á Akureyri. Hefur aldrei
hvarflað að þér að flytja til Seyð-
isfjarðar?
— Nei, ég hef ekki hugsað mér
að flytja frá Akureyri. Að reka
fyrirtæki í öðrum landsfjórðungi
en maður sjálfur býr í hefur það
auðvitað í för með sér, að maður
verður alltaf að vera að heiman
einhvern tíma. Ég gæti trúað að
hálft árið sé ég fyrir austan en
hinn helminginn fyrir norðan. Ég
skipti þessu jafnt á milli staðanna.
G.A.
Maður kom inn á lögreglustöð
með mynd í hendinni. — Konan
mín er horfin, stundi hann, — ég
vil að þið finnið hana.
Lögreglustjórinn leit á mynd-
ina, síðan upp á manninn. —
Hversvegna? spurði hann svo.
41