Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1995, Blaðsíða 48

VÍKINGUR
heldur eru það sérfræðingar sem sjá
um allt viðhald og frágang á búnaði
skipsins. Af þessum sökum eru áhafn-
ir ekki eins meðvitaðar um hvar hluti-
na er að finna í skipunum. Að þessu
leyti var ástandið betra áður. En
fræðslan hefur vitaskuld aukist þó að
betur megi gera.“
Hvað er það helst sem þarfað vera
í lagi í skipum hvað björgunarbúnað
varðar og slysavarnir?
Númer eitt er skipið sjálft og lokun
þess. Síðan eru það gúmmíbátarnir og
að slökkvitæki séu til staðar. Eitt það
mikilvægasta er þekking áhafnarinnar
á því hvar björgunarbúnaðinn er að
finna og hvernig hann skuli notaður.
Stóri gallinn við Slysavarnaskólann -
þrátt fyrir að hann hafi unnið ágætt
starf - er sá að þeir sem þangað leita
eru oft á tíðum menn sem mesta
þekkingu hafa á björgunarmálum, en
hinir, sem þurfa mest á fræðslu að
halda, láta aldrei sjá sig.“
Nú hefur Jóhann Páll Símonarson
sjómaður gagnrýnt Siglingamála-
stofnun fyrir að gera litlar kröfur til
gúmmíbjörgunarbáta. Hvað viltu
segja um gagnrýni hans?
„Ég tel Islendinga fremri öllurn
öðrum þjóðum hvað varðar útbúnað
gúmmíbáta og þær kröfur sem við
höfum gert hafa vakið athygli um
allan heim fyrir hversu háar þær eru
og okkur hefur verið hrósað fyrir
hvernig við stöndum hér að málum.
Komið hafa fram gúmmíbátar á
minni bátunum sem ekki hafa reynst
vera jafn endingargóðir og æskilegt
er.
Rakhjarl
SPARISJÓDSINS
Oryggi í stað áhættu
«

SPARISJOÐURINN
SPARISJÓÐUR VÉLSTJÓRA
■ ■■■■■
þar sem þú hefur forgang.
48