Náttúrufræðingurinn - 1932, Síða 32

26
NATTÍ'rrtTTFR
nóvember síðastliðinn, skýrði hinn kínverski iarðfræðinerur W.
C. Pei. er nú stiórnar rannsóknunum í Chou-Kou-Tien. frá hví.
að ófullkomin verkfæri hafi fundizt jiar. 0.? á sama fundi skvrði
nrófessor Davidson Black frá ])ví, að sannað væri, að Pekino--
maðurinn hefði notað eidinn. Eru betta langelztu leifar ,,menn-
inear“ er fundizt hafa. Raunar hafa í Evrónu fundizt tinnuflísar
(eolítar) í jarðlögum frá jæssum tíma, og telja sumir fræðimenn,
að bær séu mannaminiar. en liað er með öllu ósannað.----------
Já, mannkynssagan er löng. Menn lesa með miklum fiáhdeik
um fornar menningarleifar. er fundizt hafa í Ur. á Egvntalandi
og öðrum stöðum. Leifar bessar eru nokkur jjúsund ára gamlar.
En hundruðum jíúsunda ára áður lifðu austur í Asíu ana-
kyniaðar verur, sem höfðu stigið stærsta menningarsnorið. er
stigið hefir verið. Þær höfðu lært að nota eldinn. Þær voru orðn-
ar að mönnum.
Kbh., í jólafríi ’32.
Siff. Þórarinsson.
Kíakakísta Græníands.
Svo sem kunnugt er, dvöldust leiðangursfélagar Weaeners
síðastl. vetur á há.iöklum Grænlands á 72. breiddarstigi, til bess
að rannsaka veðurfar og iöklana á bessum slóðum. Meðal annars
reyndu þeir að mæla joykkt jökulsins yfir landinu bar nyrðra, og
höfðu til þess nýja aðferð, sem jarðeðlisfræðistöðin í Göttingen
hafði stungið unn á að nota; undirstaða þessara aðferða er hin
sama og bergmálsins. Þegar æpt er nærri hömrum, skapar ónið
titringssveiflur í loftinu er berast að hamjaveggnum, en varnast
til baka frá hömrunum og berast sem bergmál að eyrum kallarans.
Eftir tímanum, sem líður, frá því að ænt er, þangað til ónið kem-
ur aftur sem bergmál, má reikna f.jarlægð hamarsins frá kallar-
anum.
Þjóðverjarnir komu á stað líkum titringssveiflum í jöklinum
með dynamít-sprengingum í yfirborði jökulsins. Sveiflurnar bárust
niður í gegnum jökulinn og vörpuðust til baka frá berggrunni
jöklanna til yfirborðsins aftur. Var sveifluhraðinn í jöklinum um
3400 m. á sekúndu. M.jög nákvæm mælingatæki, með tímamælum,
voru sett niður umhverfis tilraunastöðvarnar, er sýndu svart á
hvítu hve sveiflurnar voru lengi á leiðinni, frá því þær skópust