Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1943, Blaðsíða 41

Náttúrufræðingurinn - 1943, Blaðsíða 41
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 87 munu hvergi vera framleidd beinlínis í því skyni að vera notuð i staðina fyrir kátsjúk til livers eins. En þau liafa bæði sérstaka eiginleika, aðallega með tilliti til mótstöðu gegn ýmsum efnum, og mun notkun þeirra nær eingöngu stafa af þessum eiginleikum. Að lökum skal getið þess efnisins, sem lengst mun hafa verið notað sem eftirliking af kátsjúki; þetta efni er svokallaður faktis. Hann er aðallega búinn til úr línolíu eða öðrum þornandi olíum með brennisteini, og er hann til margra liluta nytsamlegur, ýmist einn út af fyrir sig eða sem íblöndun í kiátsjúk. Bjarni Jónsson : Elzta jurtaskrá á íslandi. a. Inngangur. Svo virðist sem forfeður vorir hafi kallað allan jarðargróður einu nafni gras, að undanskyldum trjágróðrinum. Gott dæmi þess er eftirfarandi grein úr lýsingu Snorra Sturlu- sonar iá Baldri hinum góða (Snorra-Edda): „Hann er svá fagr ok bjartr svá at lýsir af honum ok eitt gras er svá hvítt, at jafnat er til Baldrsbrár, þat er allra grasa hvítast“. Þar sem nú jafnglæsilegt blóm og Baldursbrá er með grösum falið, þá ræður að líkindum að önnur blóm hafi verið nefnd þvi samnefni. En þar með er ekki sagt, að algengustu blómgrös, svo sem nytjajurtir og skrautjurtir hafi ekki haft sín sérnöfn frá fornu fari. Baldursbrá liefir eftir framansögðu verið sérnafn þeirrar jurtar frá ómunatíð. Allt fram á vora.daga hefir sú venja haldizt að kalla blómjurt- ir grös, eins og lambagras, lyfjagras, brönugrös, blágresi o. s. frv. Sömuleiðis eru ýmsar lægri jurtategundir nefndar grös, eins og íjallagrös, Maríugrös, Mundagrös og fjörugrös þau, er í sjó vaxa, eins og söl, Maríukjarni o. fl. og byrkningar, eins og tófugras. Það er að líkindum hin eiginlega grasaætt, sem mestu veldur um þetta samheiti, því að sú ætt er langfjölskrúðugust og mönn- um nytsömust á túnum, ökrum, engjum og högum og sprettur fyrst allra jurta á vorin, en síðan fara blómjurtirnar smám sam- an að „gægjast upp úr grænni grasbreiðunni". Enn í dag nefnum vér grasafræði og grasakojiur þær konw,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.