Náttúrufræðingurinn - 1943, Qupperneq 10

112
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
skortir allar mikilsverðustu upplýsingar um undirstöðuatriðin til
réttrar hagnýtingar, og þessar upplýsingar er ekki hægt að fá all-
ar, nema með athugun á löngum tíma. Verður því að hefja fram-
kvæmdir ofl og einalt eftir ágizkun, og þótt takast megi að leið-
rétta þær ágizkanir síðar við þá reynslu, er fæst við byrjunarhag-
nýtinguna, vofir þó ávallt yfir Iiættan á mistökum í fyrstu, með-
an svo er ástatt.
Er því grein Guðmundar Kjartanssonar mikils verð ábending
um nauðsyn rannsókna á þessu sviði, og á hann fyrir það þakkir
skiiið.
Finnur Guðmundsson :
Nýr íslenzkur burlcni.
f júnímánuði siðastliðnum ferðaðisl ég um Öræfin i Austur-
Skaftafellssýslu og dvahli þá meðal annars nokkra daga á Kvi-
skerjum. Við það tækifæri sýndi Hálfdán Björnsson á Kviskerj-
um mér þurrkuð eintök al' burkna, sem liann hafði l’undið þar
og ekki tekizt að nafngreina eftir Flóru fslands. Taldi Hálf-
dán því ekki ólíklegt, að hér gæti verið um nýja tegund að
ræða. Samkvæmt ósk minni vísaði Hálfdán mér á staðinn ])ar
sem liann liafði fundið burknann og fundum við þar nokkur
eintök, sem ég tók með til alhugunar. Við nánari rannsókn
kom i Ijós, að tilgáta Hálfdánar reyndist rétt. Hér var um
nýja tegund að ræða, sem á vísindamáli heitir Asplenium vir-
ide Huds., en ættkvíslin Asplenium er einnig ný fyrir ísland.
Á íslenzku mætti kalla þessa tegund klettaburkna.
Á Kvískerjum óx klettaburkninn í klettum og klettanybbum
í lilíðinni vestan við bæinn, en mjög lítið virtist þó vera af
honum þar. Einmitt á þessum slóðiun vex glitrósin (Rosci can-
ina L.) í kjarrbrekku. Það er einkennileg tilviljun, að þarna
skuli hafa fundizt svo að segja á sama bletti tvær plöntuteg-
undir, sem ekki hafa fundizt annars staðar á íslandi.
Á klettaburknanum eru gróbæru og grólausu blöðin eins.
Blaðkan er einfjöðruð með leggjuðum, kringluleitum smáblöð-
um, sem.eru bogtennt og hárlaus og stærst um miðbik blöðk-