Náttúrufræðingurinn - 1948, Side 21

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
1G3
eru allmargir yngri garðar. í skrautgörðum á Búðum og einnig í
kirkjugarðinum vex talsvert al geitakáli (Aegopodium podagraria)
og virðist una prýðilega hag sýnum. Geitakálið vex einnig á Gests-
stöðum, Kolfreyjustað o. fl. bæjum og var alls staðar í blómi. Geita-
kál er algengt á Norðurlöndum, en hefur ekki fundizt hér utan Fá-
skrúðsfjarðar, svo að mér sé kunnugt um. Mun það sennilega ílend-
ast, og bætist: þá nýr borgari í gróðurríki landsins.
Umfeðmingur, báldursbrá og grœðisura vaxa lítillega á Búðum.
en eru sjaldgæf á þessum stöðum. Broddkrœkill (Sagina subulata) vex
á Kolfreyjustað og kirtilfrœhyrna (Cerastium Edmondstonii) í
Tungu. Við Kirkjuból eru fallegar brekkur, bláar af blákollu, þrenn-
ingarfjólu og gleymmérei. Utan við kaupstaðinn eru hrjóstrugar
Iiæðir. Á Kappeyri vex melasól í sandbrekkum við sjóinn.
Nálægt Brimnesi er Árhöfn og Árhafnargil. Þar eru sjávarhamrar
úr grænu grjóti, mjög einkennilegu. Sams konar grjót er einnig í
Árhafnargili. Þetta er einhvers konar molaberg, sennilega líparít-
kennt. Grænt grjót er einnig í giljum á Tungudal. Kváðu útlend-
ingar liafa haft hug á að hagnýta sér græna grjótið í Árhöfn á árunum
fyrir stríðið.
Sjávarfiljungur (Puccinellia maritima) vex allvíða við sjóinn t. d.
við fjarðarbotninn og á Skálavíkurtanga. Þar á tanganum vaxa líka
lágarfi (Stellaria Jiumifusa), skarfakál, engjavöndur, bjúgstör og Iieig-
ulstör. Við Svartagil milli Skálavíkur og Kolfreyjustaðar eru brattar
brekkur undir klettum víða vaxnar þursaskeggi. Þar er talsvert af
blákollu, gleymmérei, blágresi og bláklukku. Bláklukka er hér al-
geng í flestum gróðurlendum. Ofan til í brekkunum taka við blá-
berja. og aðalbláberjalyng, krækilyng og holtasóley. Geithvönn vex
víða um brekkurnar og ögn af firnungi á blettum. Önnur algeng
grös eru vinglar, língresi og lógresi, en alls eru um 50 tegundir, sem
allmikið ber á í brekkunum. ígulstör (Carex echinata) vex hér og
hvar í giljum.
í kirkjugarðinum á Kolfreyjustað eru óvenju þroskalegir regn-
fangsbrúskar, sem vaxa þarna prýðilega innan um grasið. Mun regn-
fangið vera ein hin harðgerðasta erlend skrautjurt, sem ræktuð er
hér á landi.
Slæðingar eru nokkrir í nýræktartúnum, t. d. háliðagras, vallar-
foxgras, vallarrýgresi, axhnoðápuntur og rauðsmári, en naumast
munu þeir orðnir þar ílendir. íslen/.k grös útrýma þeim smám sam-