Samvinnan - 01.06.1948, Blaðsíða 17

V-LEIKFIMI
ERÐ NÝJUNG
JUM FRÆÐSLUDEILDAR KEA
[aleikfimi Fræðsludeildar KEA. Átti
fagna meðal foreldra. Á þessum bls.
af þessari starfsemi og ljósmyndir er
örnunum á námskeiðinu.
merkingu, nema að mjög litlu leyti.
Aftur á móti er margt annað, sem lögð
er áherzla á og reynt að sinna.
Börnin læra að koma frjálsmannlega
fram, læra að umgangast önnur börn,
læra að hirða föt sín, klæða sig úr og í
og hjálpa sér sem mest sjálf í þeim efn-
um. Þá er þeint kennt að hlusta eftir
hljóðfalli og hreyfa sig í samræmi við
það. Þeim er sagt hitt og annað um
líkamsbyggingu þeirra, og fjölmörg
tækifæri gefast til að ræða um og benda
á ýms atriði almennrar kurteisi og um-
gengni. Mikilvægt er, að öll börn í
hópnum fái notið sín sem bezt og þarf
í þessu tilfelli voru það ekki orðin tóm,
því að þar var sannarlega vel unnið og
allt hugsanlegt gert til þess að ala upp
GÓÐA lilustendur.
Og það er svo um allt, sem gert er
fyrir börnin. Það er miklu þýðingar-
meira en við gerum okkur grein fyrir
oft og tíðum, að allt, sem fyrir þau er
gert, sé gert af vandvirkni óg að ræki-
lega hugsuðu og yfirveguðu máli. Með
því móti getum við vænzt þess að hver
kynslóð verði hinni, sem fór, fremri og
betri og þótt hægt miði, takist að lok-
um að skapa hraustar sálir í hraustum
líkömum, góða og dugandi jjjóðfélags-
borgara, sanna menn.
Smábarna-leikfimin er lítill vottur
viðleitni í þessa átt. Hér er ekki um að
ræða leikfimi í þessa orðs venjulegu
Ög hér er hlustað eftir hljóðfallinu 9g
klappað.
Það gekk erfiðlega i hyrjun að fylgja
hljóðfœrinu, en stnárn sarnan varð pað
léttara viðfangs og að lokmn var pað gert
„alveg eins og hljóðfcerið sagði“.
Af pessu höfðu börnin rnjög garnan, og
alltaf jafn garnati, hversu oft setn pað var
gert og endurtckið.
17