Samvinnan - 01.06.1948, Blaðsíða 16

SMÁBARNJ
ER ATHYGLISI
SAGT FRÁ NÁMSKEIÐI Á VEC
Níutíu börn tóku í vetur þátt í smábar
þessi starfsemi miklum vinsældum að
birtist frásögn frk. Önnu Snorradóttui
Edv. Sigurgeirsson tók af b
A+) er eittlivað töfrandi við að
kenna þessum litlu ögnunt leik-
fimi, og að mínum dómi er þeim hún
lirein og bein nauðsyn.“
Eg minnist nú þessara orða frk. Evu
Lindström, er eg fyrst lieimsótti haná
og smábarna-leikfimina, sem hún veit-
ir forstöðu fyrir samvinnusambandið
sænska K. F. Og það var sannarlega
„eitthvað töfrandi" við að kynnast
lienni, kennsluaðferðum hennar og sjá
og heyra, hve óumræðilega fín tök
kona þessi hafði á kennslunni og allri
framgöngu sinni og umgengni við
börnin. En Eva Lindström er heldur
enginn viðvaningur í faginu, þótt smá-
barnaleikfimi eins og hér um ræðir sé
svo til nýtt fyrirbrigði. Hún hefir ver-
ið danskennari í 15 ár og rekur nú
sinn eigin dansskóla. Það var því mik-
ill fengur fyrir sambandið að fá hana
til að taka að sér smábarnaleikfimina,
veita ltenni forstöðu og hala sjálf á
hendi nokkuð af kennslunni. í því
sambandi detta mér í hug ummæli
forstjóra barnatímanna í brezka út-
varpinu, þegar hann sagöi: „Það er
aldrei of vel unnið fyrir yngstu lilust-
endurna. Við höfum ekki efni á því
að kasta höndum að nokkru því, sem
ætlað er börnunum. Það má aldrei
gleymast að við erum að ala upp hlust-
endur.“
Slík ummæli heyrast að vísu oft, en
Iiinu — — tveir, einn — — tveir. Hér er
gengiö létt og jallega, horjt uj>p og hönil-
unuin vingsaö fratn og aftur.
Enginn scrstakur ieikfitnisklœönaöur er
notaöur i stnábarnaleikfiminni, eti aftur
á móti óskað eftir, aÖ börnin séu IcttkUcdd
og hafi lireina og létta skó.
16