Samvinnan - 01.03.1953, Blaðsíða 7

Kvikmyndir framtíða rinnar
Sjónvarpið dregur fólkið frá kvikmyndahúsum, sem
svara með nýrri og gerbreyttri sýningartækni.
Kvikmyndirnar eiga nú mjög í vök
að verjast í þeim löndum, þar sem
sjónvarp hefur náð almennri út-
breiðslu. Þar vill fólk frekar sitja í
hægindastólum heima í stofu og horfa
á myndir sér til skemmtunar en sækja
kvikmyndahús, þar sem greiða þarf
inngangseyri fyrir að sitja í misjafn-
lega þægilegum stólum í þéttri þvögu
og sjá eina eða tvær kvikmyndir. Að-
sókn að kvikmyndahúsunum hefur
eðlilega minnkað verulega.
En nú virðast kvikmyndirnar ætla
að koma með krók á móti bragði.
Merkar nýjungar í kvikmyndagerð
hafa komið fram á sjónarsviðið og
vakið athjrgli almennings, og bendir
allt til þess, að framundan sé stór-
breyting ef ekki bylting í kvik-
myndagerð.
Venjulegar kvikmyndir eru „flat-
ar“ — aðeins myndir á vegg, enda
þótt þær hreyfist. Lengi hefur verið
reynt að gera kvikmyndir, sem hefðu
„þriðju víddina“, — það er að segja
dýpt. Hefur það verið augljóst mál,
að næðist slík dýpt í kvikmyndirn-
ar, mundu þær gerbreytast og verða
stórum mun eðlilegri en áður.
Það er langt síðan byrjað var að
vinna að tilraunum í þessum efnum,
og munu bæði amerískir, rússneskir
og brezkir vísindamenn hafa glímt
við þetta vandamál. Er langt síðan
þeim tókst að leysa þrautina, en þó
aðeins með þeirn annmörkum, að
áhorfendur þurftu að hafa sérstök
gleraugu til þess að sjá hinar óvenju-
legu kvikmyndir. En nú nýlega hefur
tekizt að komast hjá þessum ann-
marka, og eru byrjaðar sýningar á
„Cinerama“ myndum í kvikmynda-
húsum við Broadway í New York.
Hafa þær vakið gífurlega athygli og
eru aðgöngumiðar pantaðir langt
fram í tímann. Hefur þetta ekki far-
ið framhjá stjórnendum kvikmynda-
félaganna í Holjywood, sem nú kepp-
ast við að tilkynna áform sín um
hinar nýju „þrívíðu“ kvikmyndir.
Norski blaðamaðurinn Gunnar
Leistikow lýsir hinum nýju „Cine-
rama“ kvikmyndum svo, að áhorf-
andanum finnist hann sitja inni í
miðri myndinni. Ef kvikmyndin væri
tekin í bát á siglingu, væri myndin
þannig, að áhorfandanum fyndust
fjöll hverfa til beggja handa, rétt eins
og hann sæti í bát á slíkri ferð. Ef
myndin væri ekki óeðlilega stór og
htirnir fagrir og sterkir gerfilitir, væri
blekkingin fullkomin.
Ennþá hafa „Cinerama“ kvik-
myndir ekki verið gerðar af samhang-
andi sögum eða slíku efni, heldur eru
þær aðeins ferðamyndir og landslags.
7