Samvinnan


Samvinnan - 01.08.1953, Qupperneq 9

Samvinnan - 01.08.1953, Qupperneq 9
jMagaeifjah SMÁSAGA EFTIR ÍRSKA RITHÖFUNDINN Liam O’Flaherty Þetta vatn hefur tvö nöfn, sagði gamli veiðimaðurinn og kveikti í pípu sinni. Eiginlega heitir það Svarta- vatn, en við hér í sveitinni köllum það Alagavatnið. Það er fagurt og friðsamlegt hér við vatnið í sólskini, þegar svanirnir synda um spegilslétt- an vatnsflötinn. En kæmuð þér hér á vetrardegi, munduð þér játa, að bæði nöfnin eiga við vatnið. Þá eru bæði vatnið sjálft og klettarnir um- hverfis það kolsvört, og þá heyrast úr bylgjunum hljóð sem minna á vein- andi konu .... Gamli fiskimaðurinn hélt áfram: Fyrir mörgum, mörgum árum trúði fólk því, að illur andi kæmi í vatnið. Ymsir trúa þessu enn, og það mun vart finnast sá maður í þorpinu, sem þorir að koma hingað einn á dimm- urn vetrarkvöldum. Það er líka sagt, að hér hafi fyrir mörgum árum búið helgur maður. Hann var einn síns liðs, og af þakk- læti til fuglanna, sem voru nábúar hans, blessaði hann þá og kallaði eilífa bölvun yfir hvern þann, sem gerði þeim rnein. Af þessum sökum hefur vatnið orðið friðland fyrir hvers kon- ar fuglalíf. Jafnvel hugrökkustu eða illgjörnustu hnokkar í þorpinu vildu heldur láta höggva af sér hægri hend- ina en kasta steini á eftir fugli hér eða ræna hreiður við vatnið. Sagan segir ennfremur, að hinn helgi maður hafi gefið hverjum bletti við vatnið nafn eftir þeim fuglum, sem þar áttu sér hreiður. En þetta mun þó ekki vera með öllu rétt. Ég hef að minnsta kosti gefið Villiandahelli nafnið. Það gerði ég fyrir þrjátíu ár- um, en fram til þess tíma er mér ekki kunnugt um, að staðurinn hafi borið nokkuð örnefni. Þér getið séð hellis- eða holuminn- ið þarna til hægri við hegrana tvo. Það er eins og svartur gluggi hafi ver- ið settur á þverhníptan klettavegginn. Holan er nú nokkrum metrum yfir vatnsfletinum, en sundmaður getur náð til hennar með höndunum, þegar hátt er í vatninu. Annars gæti sund- maður, eða jafnvel smábarn ekki komizt inn í holuna. Og rotturnar komast ekki upp klettinn, svo að þetta er tilvalinn staður fyrir hreiður. Ég sagði áðan, að það Væru næst- um þrjátíu ár, síðan ég gaf holunni nafn. Og nú skal ég segja yður sög- una af því. Einn morgun seint að hausti kom ég með kúna mína hér niður að vatn- inu, — það var við ströndina þarna til hægri, þar sem hestarnir þrír standa úti í vatninu. Þegar ég hafði brynnt henni, kom ég auga á andarunga, sem var að reyna að fela sig milli hálla steinanna við vatnsborðið. Þegar ég kom nær, reyndi hann ekki að kom- ast á brott. £g tók andarungann upp og setti hann í lófa mér, en hann tísti örlítið. Þessi litli og varnarlausi vesalingur var enn þakinn fyrstu mjúku fjöðr- unum, og var nær dauða en lífi af kulda og sulti. Ekki gat ég séð for- eldra hans neins staðar, svo að ég komst að þeirri niðurstöðu, að þau hlytu að hafa yfirgefið hann eða týnt honum. Eg setti hann því inn fyrir skyrtu mína og tók hann með mér heim. Það vildi svo vel til, að konan mín átti nokkra andarunga um þessar mundir. Þar sem hún átti enga önd til að unga þeim út, hafði hún látið hænu gera það, en jafnskjótt og þeir voru komnir úr eggjunum, vildi hæn- an hvorki sjá þá né heyra. Fuglgarm- urinn hefur vafalaust verið þrumu lostinn, er hún sá þessar furðulegu verur, sem komu úr eggjunum, því að hún lagði á flótta í flýti. Konan mín varð því að setja ungana í strá- kassa í eldhúsinu og hugsa um þá sjálf. Þeir voru ekki mikið eldri en þessi villiungi, sem ég nú kom með heim. Flýttu þér að leggja þennan litla 9

x

Samvinnan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.