Samvinnan - 01.08.1953, Qupperneq 12

Þriggja ára stríð —og óbreytt landamæri
En þjóðabcmclala.g befur með sameiginlegu átaki
stöðvað framsókn árásarríkis
Kóreustríðinu er ekki lokið, enda
þótt samið hafi verið vopnahlé aust-
ur þar. Nú munu hefjast nýir samn-
ingar um hinn eiginlega frið í þessu
ógæfusamasta allra landa, og það er
þegar nokkur reynsla fengin fyrir því,
að samningar geta dregizt á langinn
í Panmunjon, eða hvar það nú verð-
ur, sem stórveldin setjast niður til að
skipa málum Kóreu. Það eru nú rösk-
lega þrjú ár síðan Kóreustyrjöldin
hófst, en tvö heil ár síðan viðræður
um vopnahlé byrjuðu. Þessi tvö ár
má segja, að verið hafi þrátefli á víg-
stöðvunum, mikið barizt og mörgum
mannslífum fórnað, en ekki um að
ræða stórfelldar tilraunir til sóknar af
hvorugs hálfu. Það rná búast við, að
þetta þrátefli standi enn um sinn,
þrátt fyrir þá blessunarlegu ráðstöf-
un, að hætt er bardögum.
Kóreustyrjöldin hefur í eðli sínu ver-
ið ólík öllum fyrri styrjöldum, og enn
getur enginn inetið þau áhrif, sem hún
hefur vafalaust haft á gang heims-
málanna. Hún er sérstæð sökum þess,
að í fyrsta skipti í sögunni hefur
þjóðabandalag gripið til sameigin-
legra aðgerða gegn árásarríki, Enda
þótt ekki hafi tekizt að ráða niður-
lögum árásarríkisins og bandamanna
þess (til þess þyrfti sennilega heims-
styrjöld), þá hefur sameinuðu þjóð-
unum tvímælalaust tekizt að fyrir-
byggja, að árásin næði tilgangi sín-
um.
Iiér sjást brrcður iveir við leiði jiriðja bróðurins i hcrhirkjugarði. Mesl var þó mannfall hinna
óbreyttu ourgara.
Það hefur lengi verið hugsjón frið-
samra manna í heiminum að tryggja
frið með samstöðu flestra eða allra
þjóða um ötyggi sitt (Collective se-
curity). Þetta hafa þeir viljað gera
með því að sameina allar þjóðir í eitt
þjóðabandalag og skuldbinda þær
þannig til að leggja fram hjálp til
þess að stöðva hvaða ríki, sem ger-
ist árásarríki.
Nú eru óteljandi vandkvæði á full-
kominni framkvæmd þessarar hug-
sjónar, eins og geta má nærri. Þó hef-
ur hún nú í fyrsta sinn verið reynd í
Kóreustyrjöldinni, og hún hefur að
því leyti heppnazt, að árásarríkið hef-
ur ekkert land getað Iagt undir sig,
eins og tilgangur þess vafalaust var.
Ef meta ætti, hvaða gagn þessi blóð-
uga styrjöld hefur gert, verða menn
að reyna að gera sér í hugarlund, hvað
árásaraðilinn, kommúnistaríkin, hefðu
gert næst, ef þau hefðu andspyrnu-
laust getað lagt undir sig Suður-
Kóreu og þannig orðið herrar 20 millj-
ón Kóreubúa. Það rná telja víst, að
með vörn Suður-Kóreu hafi samein-
uðu þjóðirnar stöðvað framsókn
kommúnista og tilraunir þeirra til að
leggja undir sig hvert ríkið á fætur
öðru.
Saga styrjaldarinnar.
Kórea hefur verið ógæfuland um
þúsundir ára, ofurselt yfirráðum mó-
gúla og keisara í nágrannaríkjunum,
eftir því hvern hæst bar hverju sinni.
Síðustu 40 árin fyrir heimsstj’rjöld-
ina laut landið Japönum, enda er að-
eins stutt sund milli Kóreuskaga og
Japanseyja og því landfræðilega eðli-
legt, að Japanir byrjuðu þar, er þeir
herjuðu á meginlandið. Þegar heims-
veldi Japana hrundi í styrjöldinni,
féll Kórea í hendur bandamanna.
12